In twintig jaar tijd heeft Jitse Groen Thuisbezorgd.nl uitgebouwd van een studentenbedrijfje tot wereldwijd bezorgimperium.
Met de recente overname van het Amerikaanse Grubhub is Groens bedrijf de grootste maaltijdbezorger op aarde buiten China.
Het geheim van zijn strategie? Via grootschalige reclamecampagnes en overnames zo snel mogelijk uitgroeien tot marktleider in een land.
Groen zit dankzij zijn succes goed in de slappe was, met een geschat vermogen van 1,3 miljard euro.
En weer een mijlpaal voor Jitse Groen. De CEO van maaltijdbezorgdienst Just Eat Takeaway neemt zijn Amerikaanse branchegenoot Grubhub over voor 7,3 miljard dollar.
Groen bouwt zijn bezorgimperium razendsnel uit. De stap naar de VS komt slechts enkele maanden na de samensmelting van Takeaway met Just Eat. Met Grubhub erbij is de 42-jarige Nederlander de baas van het grootste maaltijdbezorgbedrijf buiten China.
Dat Groen uit zou groeien tot succesvol ondernemer is in zijn jongere jaren zeker niet vanzelfsprekend. Bedrijfjes runnen is hij niet mee bezig. Pas in zijn studietijd ontpopt hij zich tot ondernemer. Twee decennia is hij later miljardair.
Kijk mee naar de glansrijke carrière van Jitse Groen, die van gesjeesde student uitgroeit tot bezorgkoning van de wereld.
Jitse Groen komt ter wereld op 2 juni 1978 in Delft. Na een jaar verhuist het gezin naar de kop van Noord-Holland.
De familie Groen strijkt eerst neer in Kolhorn, dat iets meer dan duizend inwoners telt. Later verhuizen ze naar het dubbel zo grote 't Veld.
De moeder van Jitse Groen is lerares, zijn vader verdient de kost als automatiseerder. Daardoor komt hij op jonge leeftijd al in aanraking met computers. In 1984, als Groen zes jaar is, staat er een pc in huis.
Groen gaat naar de middelbare school in Schagen. En daar gaan zijn prestaties achteruit. "Op de basisschool was ik altijd de beste van de klas, maar op de middelbare school ging het bergafwaarts", aldus Groen tegen Intermediair. "Ik was meer aan het kletsen met mijn beste vriend dan aan het opletten."
Na de middelbare school kiest Groen voor de studie bedrijfsinformatica in Enschede. Ook daar blinkt hij niet uit.
"Eigenlijk was ik tamelijk lui", zo omschrijft Groen zijn studietijd tegen het Financieele Dagblad. "Een beetje roeien, een beetje feesten en een beetje studeren."
Andere studenten richten eigen bedrijfjes op, maar Groen heeft daar weinig trek in. Hij mikt op een goede baan in het bedrijfsleven.
"Tot ik drie collega-studenten met hun bedrijf in het NOS-journaal zag. Voor mij was dat het teken om toch ook maar te gaan ondernemen", zegt Groen tegen Emerce.
Groen besluit websites te bouwen. Hij strikt de lokale slijter die het bier rondbrengt op de campus van de universiteit als klant.
Duizend gulden kan Groen met de opdracht verdienen. Enige probleem: hij kan niet programmeren.
Hij koopt het boek Programmeren voor Dummies en stampt met veel pijn en moeite in een jaar de beloofde website uit de grond. Dit nooit meer, denkt Groen.
Tijdens een verjaardag in de kop van Noord-Holland komt Jitse Groen in 1999 op het idee voor Thuisbezorgd.nl.
De familie heeft zin in Chinees, dus kijkt Groen of hij dat online kan bestellen, gewend als hij is aan de snelle breedbandverbinding op de campus.
Hij vindt niks in de buurt. Alleen twee pizzeria's in Amsterdam, zestig kilometer verderop, zijn online vindbaar. Maar om te bestellen, moet hij de telefoon pakken.
Groen ziet een kans. Een half jaar later registreert hij zich bij de Kamer van Koophandel. Hij koopt de domeinnaam Thuisbezorgd.nl van 100 gulden studiefinanciering en in de loop van 2000 gaat de website online.
Thuisbezorgd.nl wil in eerste instantie meer bezorgen dan alleen maaltijden.
“Thuisbezorgd.nl is een initiatief om detaillisten bij u op de hoek aan te sluiten op internet”, zo staat eind 2000 te lezen op de website van het bedrijf. "U kunt boodschappen, meubels, snacks, hele maaltijden en veel meer bestellen."
Thuisbezorgd is onderdeel van ITBF, dat staat voor Internet Thuis Bezorg Faciliteiten. Aan het roer staan Groen en zijn compagnon Ruben Eilander.
"Ik ben de site begonnen met het idee om alles te bezorgen, van koelkasten en bloemen tot mobiele telefoons en cd’s", aldus Groen tegen Emerce. "Maar na twee jaar stonden er nog steeds alleen maar bezorgrestaurants op. Toen besloot ik het maar bij eten te laten."
Een voor een vraagt Groen aan bezorgrestaurants of ze misschien Thuisbezorgd.nl op hun flyer willen zetten. De restaurants werken graag mee, want de meeste zijn nog helemaal niet op internet aanwezig.
De zaken gaan moeizaam de eerste jaren. Mede-oprichter Eilander haakt daarom af.
Groen hoopt na de start op tweehonderd bestellingen per maand, maar blijft steken op elf. Het duurt nog drie jaar voordat hij zijn doelstelling haalt.
Mensen zijn simpelweg niet gewend om te bestellen via internet. Smartphones bestaan nog niet en een website te bezoeken kan pas na inbellen via een 56k-modem. Dat duurt minuten en gaat gepaard met veel gekraak en gepiep. De telefoon pakken en een restaurant bellen is veel gemakkelijker.
In 2002 heeft mede-oprichter Eilander genoeg gezien. Hij haakt af.
Ook Groen overweegt te stoppen. Hij is student en de website levert nauwelijks iets op. Dat Thuisbezorgd blijft bestaan, is te danken aan de studiefinanciering die hij ontvangt. "Anders was het waarschijnlijk ook nooit gelukt. Ik had een idioot lange aanlooptijd nodig", zegt hij tegen Emerce.
De ommekeer komt in 2003 met de opkomst van breedbandinternet. Het aantal bestellingen neemt toe en Groen stopt met zijn studie.
Steeds meer huishoudens krijgen ADSL of kabel en hoeven voor internet niet meer af te tikken per minuut. Online zijn is normaal. Ineens weten mensen Thuisbezorgd.nl wel te vinden.
Groen heeft op dat moment al zo'n zevenhonderd restaurants aangesloten, voornamelijk in de Randstad. Daarmee heeft Thuisbezorgd een flinke voorsprong op concurrenten.
Ondertussen blijft Groen studeren, maar de combinatie valt hem zwaar. Thuisbezorgd krijgt voorrang.
"Als een klant belde nam ik die op. Ook dat tentamen liet ik dan zitten", zegt hij tegen Memory Magazine.
Hij probeert nog om stage te lopen bij zijn eigen bedrijf en zo af te studeren, maar de opleiding steekt daar een stokje voor.
"Ik vond dat toen al onrechtvaardig, maar terugkijkend vind ik het nog steeds waanzin dat dat niet kon", aldus Groen in hetzelfde interview. "De ervaring die je opdoet als je een bedrijf opricht, zelfs als het mislukt, is vele malen groter dan tijdens een gebruikelijke stage."
Na negen jaar studeren vindt Groen het mooi geweest. Hij verlaat de universiteit zonder papiertje en richt zich volledig op Thuisbezorgd.
In 2007 waagt Groen de sprong naar Duitsland en België. Thuisbezorgd transformeert in Takeaway.com.
In Duitsland opereert Thuisbezorgd onder de naam Lieferservice.de, in België kiest Groen voor Pizza.be. In de jaren daarna volgen Oostenrijk en Zwitserland.
Het internationale Thuisbezorgd ontgroeit zo zijn Nederlandse naam. Aanvankelijk noemt Groen de overkoepelende organisatie Citymeal.com, maar daarover is hij niet tevreden. "Een fantasienaam werkt niet goed", zegt hij tegen vakblad Twinkle.
In 2009 koopt hij de domeinnaam Takeaway.com voor een bedrag tussen de één en vijf ton. Een bestaand woord dat makkelijk te onthouden is. En een naam die de lading beter dekt dan Thuisbezorgd. Want je kunt van alles thuis laten bezorgen, maar takeaway is het Engelse woord voor afhaalmaaltijd.
In 2011 wijzigt Groen de bedrijfsnaam definitief in Takeaway.com.
Groen ontdekt al snel een gouden wet van het internet: alleen de marktleider kan serieus geld verdienen.
Wie honger heeft, gaat naar de website met het grootste aanbod aan restaurants. En restaurants sluiten zich graag aan bij het platform met de meeste bezoekers. Door dit netwerkeffect overleeft alleen de grootste speler.
Maaltijden bezorgen is bovendien geen business met hoge winstmarges. Per bezorgde pizza, döner of Thaise curry verdient Thuisbezorgd een klein beetje geld. Zaak is dus om zo veel mogelijk bestellingen te verwerken.
Schaal is cruciaal, weet Groen. Dus is hij constant op overnamepad. “De enige manier om klanten over te nemen is om ze te kopen", zegt hij in 2017 tegen Business Insider. "We zijn dus altijd geïnteresseerd in nieuwe overnames."
In Nederland slokt Groen in 2005 Pizzaweb op, dan de grootste pizzabestelsite van ons land. In 2009 volgt PizzaOnline. In Nederland kan niemand meer om Thuisbezorgd heen. Om in het buitenland dezelfde truc te herhalen heeft Groen geld nodig.
Groen gaat een peperdure strijd aan om de Duitse consument voor zich te winnen. Daarvoor trekt hij voor het eerst externe financiering aan.
In het Verenigd Koninkrijk heeft concurrent Just Eat de markt stevig in handen, maar in Duitsland zijn de kaarten nog niet geschud. Er ligt een enorme kans in het grootste land van Europa, realiseert Groen zich.
Maar hij is niet de enige. De Duitse bezorger Delivery Hero timmert hard aan de weg, gesteund door prominente durfinvesteerders en later de miljarden van startupfabriek Rocket Internet.
Groen moet mee. In 2012 trekt hij 13 miljoen euro aan van Prime Ventures. Daarmee krijgt voor het eerst een externe partij een belang in Takeaway.
Dat geld geeft Takeaway.com met name uit aan marketing, een ander speerpunt van Groens strategie.
De consument moet weten wie je bent. Dat betekent reclame maken en nog eens reclame maken. Dat Takeaway daardoor in de rode cijfers duikt, deert Groen niet. Groeien en klanten vergaren is belangrijker.
"Wij richten ons op de massa", aldus de topman tegen persbureau ANP. "We gaan er vanuit dat iedereen wel minstens één keer per jaar een maaltijd bestelt. Maar om iedereen te bereiken heb je wel televisiereclame en grote billboards nodig."
Het geld van Prime Ventures steekt Groen in vergroting van de naamsbekendheid en zaken als de aankoop van jassen voor bezorgers. Maar in Duitsland blijkt dat niet genoeg om snel marktaandeel te winnen. Takeaway blijft steken op plek vier, ver achter marktleider Delivery Hero.
In 2014 zet Groen daarom grover geschut in. Hij haalt nog eens 74 miljoen euro op, onder meer bij Prime Ventures, en neemt concurrent Lieferando over. Daarmee koopt hij de tweede plek in Duitsland met uitzicht op de eerste plaats. Ook breidt hij uit naar Polen.
"Wij zitten in de aanvalsmodus", zegt Groen tegen overnameplatform Brookz.nl. In de wereld van de maaltijdbezorgers is het eten of gegeten worden. En Groen heeft enorme trek.
Takeaway.com gaat in 2016 naar de beurs. Daarmee is de oorlogskas van het bedrijf goed gevuld.
Op 30 september 2016 luidt Jitse Groen de gong op Beursplein 5. De beursintroductie van Takeaway.com is een doorslaand succes. Het bedrijf haalt 175 miljoen euro aan vers kapitaal op.
Een flink deel daarvan pompt Groen in het marketingbudget voor Duitsland. Hij moet en zal de strijd met Delivery Hero winnen.
Dat lukt. Eind 2018 gooit Delivery Hero de handdoek in de ring en verkoopt zijn Duitse activiteiten aan Takeaway voor bijna 1 miljard euro. Na een jarenlange geldverslindende marketingstrijd is het Groen gelukt: hij is marktleider in Duitsland.
Ondertussen koopt Takeaway ook in kleinere landen concurrenten op. Via overnames wordt Groen zo marktleider in Bulgarije, Roemenië en Israël.
De honger van Groen is nog niet gestild. Groen aast op de Britse concurrent Just East.
In 2016 neemt Takeaway.com de Benelux-activiteiten van Just Eat over voor 22,5 miljoen euro. Groen trekt zich tegelijkertijd terug uit het Verenigd Koninkrijk. Daarmee hebben beide bedrijven de Europese markt netjes verdeeld.
Maar Groen wil meer. Halverwege 2019 zijn de fusiegesprekken met Just Eat zo goed als rond, als techinvesteerder Prosus ook interesse toont. Beide partijen verhogen meerdere keren hun bod.
Na maandenlang getouwtrek en moddergooien hakken de Britse aandeelhouders van Just Eat begin 2020 de knoop door: ze kiezen voor Takeaway. Groen is daarmee definitief de bezorgkoning van Europa.
En nog is Groen niet uitgegeten. In juni 2020 waagt hij de stap naar de VS met de overname van Grubhub.
Maar liefst 7,3 miljard dollar tikt Takeaway af voor de overname van Grubhub. Daarmee ontstaat het een na grootste voedselbezorgingsbedrijf ter wereld, met wereldwijd zeventig miljoen klanten. Alleen het Chinese bedrijf Meituan is groter.
Groen heeft zijn doel in de VS alleen nog niet bereikt: Grubhub is nummer twee achter DoorDash, dat de afgelopen jaren rap is gegroeid door met miljoenen te smijten.
DoorDash zou bovendien op het punt staan om honderden miljoenen aan nieuwe financiering op te halen, goed voor een waardering van 15 miljard dollar. Dat is meer dan de beurswaarde van Takeaway.com.
De strijd om de Amerikaanse markt voor maaltijdbezorging is dus nog volop gaande.
Het succes van Takeaway.com heeft van Jitse Groen miljardair gemaakt.
Zakenblad Quote schat het vermogen van Groen in zijn jongste rijkenlijst op 1,3 miljard euro. Niet slecht voor een gesjeesde student.
Zijn krappe kamer in Enschede is Groen dan ook al lang ontgroeid. In 2017 kocht hij een voormalig strandhotel in Noordwijk, met binnenzwembad, thuisbioscoop, sauna, negen slaapkamers en vijf badkamers. Prijskaartje: ruim 10 miljoen euro.
Is het al tijd om te rentenieren? "Zolang ik nog mogelijkheden zie tot groei, ga ik ermee door", aldus Groen tegen Intermediair. "Ik heb zelf nog zat goede ideeën."
Lees meer over ondernemen:
- Zo is het om mee te doen aan Dragons’ Den, volgens de tweeling die €333.333 scoorde bij Pieter Schoen en Shawn Harris
- Sytse Sijbrandij wilde eerst niks weten van investeerders, nu is zijn bedrijf GitLab $2,75 miljard waard – dit is zijn verhaal
- Ali Niknam wil alleen superslimme mensen bij Bunq: ‘Wij durven te kiezen voor een bepaalde cultuur’
- Deze econoom verruilde zijn baan bij een startup voor een bestaan als duurzame boer: ‘Ik krijg volop de ruimte om te experimenteren’
