startups

De juwelenmarkt kan wel wat innovatie gebruiken. Dat vindt althans serieondernemer Bernd Damme (25), ex-Eye-wear. Met zijn nieuwe project House of Eléonore wil hij 'zelfgemaakte' diamanten definitief op de kaart zetten. Wie een op maat gemaakt juweel wil hebben, moet diep in de buidel tasten. Zeker als er sprake is van gekleurde diamanten. Ondanks de prijs loop je nog steeds de kans dat het een bloeddiamant is, oftewel een mineraal dat in conflictgebieden is verkocht om een rebellenleger mee te financieren. "Mensen willen uiteindelijk toch weten waar hun product vandaan komt en hoe het wordt gemaakt", vertelt Damme aan Z24. Samen met de meer dan 161 jaar oude juwelenproducent Royal Asscher heeft Bernd Damme 'House of Eléonore' opgericht. Dat bedrijf wil haar klanten vanaf deze zomer de kans geven om een persoonlijk juweel te kopen tegen een lagere prijs. "Ik denk dat de juwelenmarkt in een aantal dingen achterloopt op andere industrieën. Zo gaat een heel groot deel alleen nog via de winkelstraat, terwijl er online nog niet veel mogelijkheden zijn", aldus de jonge ondernemer. Volgens hem moeten klanten ook vanuit huis een juweel kunnen kopen. Desnoods met gesprekken via Skype en aan de hand van opgestuurde 3d-geprinte testmodellen. Maar dat betekent niet dat House of Eléonore geen winkel gaat openen. Dat moet eind augustus of begin september 2015 gebeuren in Amsterdam. "Mensen willen het toch vaak zien voordat ze iets kopen", aldus Damme. Alleen het bedrijf wil meer bieden, zoals als tentoonstellingen en reizen. Damme: “Mensen kunnen ook gewoon langskomen om een kopje koffie te drinken.” ‘Zelfgemaakte’ diamanten? Maar misschien wel het belangrijkste onderdeel van de nieuwe juwelier zijn de non-mined diamonds, oftewel ‘zelfgemaakte’ diamanten. In plaats van dat de mineralen in miljoenen jaren diep onder de grond ontstaan, kan het met de juiste techniek ook binnen enkele weken boven de grond. Door pure koolstof onder intens hoge druk te zetten (2,5 miljoen kilo op een vierkante centimeter met een temperatuur van 1500 graden Celsius) worden zelf diamanten gemaakt. Met precies dezelfde, maar misschien wel betere kwaliteit. De techniek bestaat al sinds de jaren ’50 van de vorige eeuw, maar is nooit echt door de juwelenwereld omarmt. En dat terwijl er diamanten mee ontstaan die 100 procent eerlijk zijn. The Guardian schreef er ruim een jaar geleden een artikel over en kwam tot de conclusie dat er te veel mensen zijn met een groot belang in de huidige diamantenmijnbouw. House of Eléonore kiest echter bewust voor de non-mined diamanten. “Het is nog steeds een enorm kostbaar product, want het proces is erg duur”, verklaart Bernd Damme. Ter verduidelijking: het goedkoopst bij zijn nieuwe bedrijf worden oorbellen en die kosten straks minstens 900 euro. Bij ‘normale’ witte diamanten is het volgens Damme dan ook niet de moeite waard om de non-minedtechniek toe te passen. De prijs van gekleurde diamanten kan in werkelijkheid echter 4 tot 90 keer zo hoog zijn. Damme: “En dat maakt deze diamanten ineens toegankelijker voor veel meer mensen.” Geleerd van het verleden Bernd Damme is geen onbekende in de ondernemerswereld, hij werd namelijk al eens de beste jonge ondernemer van Nederland. Ondanks zijn leeftijd van 25 jaar is House of Eléonore alweer zijn derde bedrijf. Het begon in 2006 toen hij als zestienjarige begon met Eye-wear.nl, een bedrijf dat in maart 2013 voor een onbekend bedrag is overgenomen door een Nederlands consortium van onder andere Citylens B.V. en Monobrands.nl. Zijn tweede bedrijf werd Cravatta Pellianno. Door Damme en zijn compagnons zou iedereen weer ouderwets stropdassen gaan dragen, of zelfs hele traditionele kostuums. Het kledingmerk werd groots gelanceerd, met helikopters en al, maar ging na amper twee jaar in december 2013 failliet. Sprout schreef destijds dat het te maken had met het mislukken van een tweede grote investeringsronde. Hierop besloot Rabobank een grote lening, verstrekt als kortlopende schuld, niet meer te verstrekken. Wat volgende was volgens de nieuwswebsite ‘een nijpend tekort aan cash.’ Damme heeft naar eigen zeggen “heel veel” van het faillissement geleerd: “Ik denk dat wij het allemaal veel te snel wilden doen. We hadden een droom om heel groot te worden, maar dat bleek niet realistisch.” Bij House of Eléonore gaan er dan ook veel dingen anders. In tegenstelling tot bij Cravatta Pellianno is dit volgens de medeoprichter geen vriendenteam, maar een combinatie van bij elkaar gezochte professionals. Ook zorgen Royal Asscher en hijzelf ook een groter startkapitaal dan voorheen. Al met al is de werkhouding van Damme veranderd: “Ik heb mij in het verleden denk ik ook te weinig gefocust in mijn leven, omdat ik vaak te veel nevenfuncties tegelijkertijd had.” En hoe groot wordt dit bedrijf? Beide grondleggers van de nieuwe juwelenhandelaar financieren het grootste deel zelf. Om hoeveel geld het precies gaat kan Damme niet zeggen. Wel hoopt men nog 50.000 euro op te halen bij particulieren, via een crowdfundingsactie op kickstarter.com. “Het geld dat wij hiermee binnenhalen stoppen we in de eerste aankoop van fair trade goud”, zegt Damme. In veel juwelen willen mensen immers ook goud hebben. “Ook stoppen we het geld in het maken van de eerste collectie.” Met 50.000 euro alleen gaan ze het niet allemaal redden, daarom is het volgens de 25-jarige vooral belangrijk dat via de crowdfundingsactie een eerste klantenkring wordt opgebouwd: “Het mooiste is dat zij ons bedrijf willen helpen." Maar waar moet het uiteindelijk allemaal toe gaan leiden? Bernd Damme: “Aan een omzetverwachting ga ik mij nog niet branden, dat kan pas over een jaar denk ik. We moeten eerst gaan testen wat wel en wat niet werkt. Dat is voor ons ook nog een groot vraagteken.” Hij zegt echter wel teleurgesteld te zijn als er binnen 2 tot 5 jaar geen sprake is van een miljoenenomzet: “Uiteindelijk gaat het bedrijf niet draaien als je maar tweehonderd juwelen in een jaar verkoopt, maar pas vanaf ongeveer duizend juwelen. Als we over twee jaar jaarlijks tussen de negenhonderd en duizend juwelen verkopen, dan zijn we een heel eind.”

’t Gat in de markt: op maat gemaakte sieraden met duurzame diamanten

Guus de Jong

20 mei 2015

Een kind leren lezen en schrijven met apps, zonder tussenkomst van een leraar. Dat willen de drie jonge ondernemers van de startup 42 Education voor elkaar boksen. Ze doen als enige Nederlandse team mee aan de vermaarde XPRIZE en gaan voor de hoofdprijs van 10 miljoen dollar. De wereld heeft een lerarentekort. Zo’n 250 miljoen kinderen in ontwikkelingslanden kunnen volgens de Verenigde Naties niet lezen, schrijven of rekenen. Om dat probleem op te lossen, zijn anderhalf miljoen extra leraren nodig. Een hele hoop. Of is er een andere oplossing? De jonge honden van de Nederlandse startup 42 Education denken van wel. Jeroen Offerijns (21), Thomas Meijers (24) en Tobias Rijken (23) willen zorgen dat kinderen aan een smartphone of tablet genoeg hebben om basisvaardigheden te leren. Het is niet zomaar een wild plan. Ze doen mee aan een wedstrijd van XPRIZE, een Amerikaanse stichting die grote prijzen uitlooft om de ontwikkeling van nieuwe technologieën aan te jagen. Beroemde ondernemers als Tesla-oprichter Elon Musk en Google-baas Larry Page zitten in de raad van toezicht. De eerste XPRIZE had als doel om een commercieel, herbruikbaar ruimtevaartuig te ontwikkelen en werd in 2004 gewonnen door de voorloper van wat uiteindelijk Virgin Galactic van miljardair Richard Branson zou worden. Nu zijn er wedstrijden om een karretje op de maan te laten rijden en om een medische handscanner te bouwen zoals die in Star Trek. Global Learning Vorig jaar schreef de stichting een nieuwe prijs uit: de Global Learning XPRIZE. Het team dat de beste software maakt om kinderen te leren lezen, schrijven en rekenen krijgt 10 miljoen dollar. De deadline voor aanmelding sloot op 1 mei. Wie er meedoen, is niet publiek bekend. Naar schatting gaat het om enkele tientallen tot honderd teams. Die hebben anderhalf jaar om hun plannen uit te werken. Eind 2016 kiest de stichting vijf voorlopige winnaars, die ieder een miljoen dollar krijgen. Na nog een periode van 18 maanden, waarin kinderen in een ontwikkelingsland daadwerkelijk met de software aan de slag gaan, volgt een definitieve winnaar. 42 Education is het enige team uit Nederland dat zich aan deze uitdaging waagt. Jeroen Offerijns, Tobias Rijken en een groep van vijf programmeurs ontfermen zich over techniek, terwijl Thomas Meijers het creatieve brein is. Een kantoor of KvK-inschrijving is er niet. Het team werkt thuis, op de universiteit of spreekt af in koffietentjes met snel internet. Ontstaansgeschiedenis Meijers en Offerijns ontmoeten elkaar ruim twee jaar geleden in Barcelona tijdens een weekend van de Kairos Society, een wereldwijd netwerk van jonge ondernemers die duurzame oplossingen zoeken voor wereldproblemen. “Wij hebben dat weekend een hackathon gewonnen, grotendeels omdat wij met z’n tweeën de hele nacht door zijn gegaan. Andere mensen vonden het net iets belangrijker om op stap te gaan”, zegt Meijers. De twee kunnen het zo goed vinden dat ze afspreken om samen een bedrijf te beginnen, mocht een baanbrekend idee zich aandienen. Beiden hebben ervaring in de ondernemerswereld; Offerijns werkte bij twee educatieve startups en Meijers is mede-bedenker van The Startup Orgy, een creatieve campus voor startups in Amsterdam. De inspiratie komt er amper twee maanden later, als XPRIZE-oprichter Peter Diamandis in het Amsterdamse theater Carré een toespraak houdt. Hij licht daarbij een tipje van de sluier op van de nieuwe wedstrijd voor basisonderwijs-apps. Offerijns en Meijers, die beiden in de zaal zitten, raken geïnspireerd en besluiten aan de slag te gaan. Ze strikken een groep studentprogrammeurs op de TU Delft, de universiteit waar Offerijns technische informatica studeert. En via via komen ze in contact met Tobias Rijken, die kunstmatige intelligentie studeert aan de University College London. “Een huisgenoot van Tobias bleek bij de Kairos Society te zitten”, zegt Meijers. “Dus hij zat al een beetje in die wereld.” De drie oprichters zetten het concept in de steigers en besluiten halverwege 2014 tijdelijk te verhuizen naar Barcelona. Door samen een appartement te huren, wordt de ontwikkeling van hun bedrijf versneld. “Je bent constant met het idee bezig”, vertelt Meijers. “Als je ’s avonds een wijntje drinkt, dan denk je nog na over dingen als het verdienmodel. Plus, je leert elkaar goed kennen, zodat je zeker weet dat het team de komende jaren standhoudt.” Platform voor basisonderwijs De eerste versie van de software is nu bijna gereed. Meijers laat een Engels taalspelletje op zijn smartphone zien met kleurrijke vlakken. Kinderen kunnen punten verdienen door multiple choice-vragen goed te beantwoorden. Het doet enigszins denken aan de software van het in Amsterdam gevestigde Squla, dat al vijf jaar leerapps maakt voor het basisonderwijs. Maar dit is niet hoe Meijers de toekomst van 42 Education ziet. De eerste spellen bouwt de startup zelfs om aan te tonen wat er kan met de software. Uiteindelijk wil het bedrijf helemaal geen apps meer maken. 42 Education heeft grotere ambities: het wil het onderliggende platform zijn, waarop uitgevers en spelletjesmakers hun lesmateriaal plaatsen. “Het platform moet de voortgang van het kind opslaan”, zegt Meijers. “Als het kind een andere game gaat spelen, dan weet de app meteen op welk niveau het kind zit.” Naast de apps is er een dashboard voor leraren. Daarop kan de docent de lesstof selecteren en zien hoever kinderen zijn met de verschillende taal- en rekenspellen. Ook is er een functie om berichten te sturen naar ouders van leerlingen. De software van 42 Education moet in de volgende versie tevens leerafwijkingen kunnen herkennen, zoals ADHD en dyslexie. Volgens Meijers is dat betrekkelijk eenvoudig. “De achtergrond kun je bijvoorbeeld crèmekleurig maken, wat rustiger is om naar te kijken. Als een leerling dan sneller of beter leest, dan kan dat een aanwijzing zijn.” De leraar krijgt vervolgens een melding dat een kind mogelijk dyslectisch is. De test voor ADHD werkt door een timer bij een opdracht te zetten, waardoor het kind tijdsdruk ervaart. Nederlandse basisscholen Voordat 42 Education de stap naar Kenia en andere ontwikkelingsladen waagt, wil de startup eerst in Nederland voet aan de grond krijgen. Meijers is nu in gesprek met Nederlandse basisscholen over een pilot om de software te testen. Ook wil 42 Education deelnemen aan het Doorbraakproject ICT & Onderwijs, waarmee de overheid gepersonaliseerd leren wil stimuleren. Hierdoor moet het onderwijs beter aansluiten op de individuele wensen en het leertempo van een kind. Meijers voorziet hierin een cruciale rol voor technologie en wijst op de iPad-scholen die in 2013 hun deuren hebben geopend in Nederland. “Met apps in de klas kan de leraar beter inschatten waar elk kind behoefte aan heeft. De kwaliteit van het onderwijs kan daardoor omhoog. Nu wordt de hele klas lastiggevallen met de sommen die één leerling niet begrijpt.” Award van Ordina In Delft sleutelt een team van vijf programmeurs in hun vrije tijd aan de mini-games. De ontwikkelaars krijgen hiervoor een deel van het prijzengeld van de XPRIZE. 42 Education krijgt daarnaast assistentie van Ordina nadat ze in oktober vorig jaar een award wonnen bij een wedstrijd voor innovatieve ideeën van de ICT-leverancier. Daarvoor bouwde Offerijns razendsnel een testversie van de software, vertelt Meijers. “Jeroen heeft op een vlucht naar San Francisco de eerste versie gemaakt. Hij had een stopcontact in de buurt dus dat kon toen mooi, zei hij. Grote bedrijven zijn daar maanden mee bezig, Jeroen kon in acht uur een versie bouwen die we bij Ordina hebben gepresenteerd. Alles werkte alleen nog niet. Als ze op één ander ding hadden geklikt, dan zagen ze meteen dat het nog niet volledig functioneel was.” Toch was het voldoende om de publieksprijs in de wacht te slepen, en daarmee 35.000 euro aan urenbudget bij Ordina. Werknemers van de ICT-dienstverlener helpen de onderwijs-startup voornamelijk met de techniek aan de achterkant. Op zoek naar investeerder Hoe wil 42 Education in de toekomst inkomsten behalen? Bij leraren zit het geld niet, denkt Meijers. De software moet dan ook gratis zijn voor docenten. 42 Education wil schoolbesturen overhalen om te betalen voor servicecontracten of datarapporten. Tot die tijd moeten de drie ondernemers op de centen letten. Offerijns en Rijken ontvangen studiefinanciering. Meijers, die is gestopt met zijn HBO-opleiding commerciële economie, heeft geld geleend van zijn broer die ook ondernemer is. Een investeerder zou dan ook welkom zijn, met name om de zakelijke kosten te dekken. Reisjes naar bijeenkomsten en potentiële klanten betalen de drie nu nog uit eigen zak. Er lopen gesprekken met enkele geldschieters; Meijers verwacht dat die investeerder er uiteindelijk komt. Over het bedrag dat ze nodig hebben, is hij duidelijk: een ton. Een half jaar geleden leek die investeerder er te zijn, via een Spaanse mede-oprichter die 42 Education inmiddels heeft verlaten. Maar Offerijns, Meijers en Rijken bliezen de deal met de geldschieter op het laatste moment af. “Zijn Engels was te gebrekkig”, zegt Meijers. “Je gaat toch een soort huwelijk aan. Op de lange termijn zou de communicatie een probleem worden.” De oud-werknemer kende de investeerder overigens van het uitgaanscircuit. “Dat geeft al een beetje aan dat het misschien niet de beste link zou zijn.” Internationaal van opzet Dat de eerste mogelijke investeerder uit het buitenland kwam, is niet vreemd. 42 Education is zeer internationaal opgezet. De eerste versie van de software moet nog worden getest, maar de startup heeft nu al een netwerk van buitenlandse medewerkers, die hoofdzakelijk zijn geworven via de Kairos Society. Drie medewerkers in Kenia, drie in Brazilië en één in Mexico zijn in gesprek met lokale scholen over het gebruik van de software. Ze werken mee op vrijwillige basis, omdat ze het een gaaf, sociaal project vinden. En uiteindelijk lonkt de XPRIZE, met de hoofdprijs van 10 miljoen dollar. Maakt 42 Education kans om die prestigieuze competitie te winnen, waaraan ook teams van grote universiteiten meedoen? Ja, denkt Meijers. De geschiedenis leert namelijk dat bedrijven de meeste kans maken om de XPRIZE te winnen, omdat ze een businessplan hebben en investeerders kunnen zoeken. De schaalbaarheid is bij universiteitsteams volgens hem een probleem. En 42 Education heeft een geheime troef: er zijn voorzichtige plannen om met lokale partners binnen een jaar een veldtest te doen in Kenia. Daarmee zou de Nederlandse startup voorlopen op het programma van de XPRIZE, dat pas na 2016 met de vijf voorlopige winnaars de software aan kinderen wil geven. Meijers: “Als wij de veldtest daar alvast kunnen doen, dan hebben we een beetje de XPRIZE gehackt.”

Deze Nederlandse startup wil het basisonderwijs digitaal opschudden (en even $10 miljoen winnen)

Herwin Thole

19 mei 2015

De 17-jarige Poolse Mateusz Mach maakte een app waarmee hiphoppers elkaar populaire handgebaren kunt versturen. De app, Five, blijkt niet alleen leuk voor hiphoppers, maar ook heel bruikbaar voor doven. Met een handgebaar kunnen hiphoppers elkaar vaak meer vertellen dan in een hele zin. En het versturen van een symbooltje gaat sneller dan een bericht tikken. Bovendien heb je het voordeel dat alleen mensen die de symbolen kennen, de boodschap begrijpen. En dat laatste is heel fijn als je moeder soms over je schouder meekijkt als je je vrienden aan het appen bent.

17-jarige Pool maakt bij toeval dé app voor doven voor de Apple Watch en iPhone

15 mei 2015

Nederlandse ‘zeewierpasta’-startup heeft crowdfunding nu al binnen

13 mei 2015

Deze Nederlandse e-maildienst gluurt niet met je mee, voor 29 euro per jaar

Herwin Thole

13 mei 2015

Deze app helpt om het fietspad vrij te houden van foutparkeerders

11 mei 2015

Etalages lijken misschien ontzettend belangrijk voor een winkel, maar ze zijn vooral erg statisch. Volgens startup WindowSketch kan die dure winkelruimte vooraan een stuk dynamischer – én winstgevender. 'Glas slaapt', vinden ze bij WindowSketch. Winkelruiten doen niks anders dan de wind tegenhouden. Floris Sanders (25), oprichter en eigenaar van WindowSketch: “Er hangen nu posters tegenaan, spannender is het meestal niet. Maar de winkelier betaalt wel voor die glazen vierkante meters.” Om daar wat aan te doen, gaan ze etalages digitaliseren. Door speciale folie op de ruit te plakken en er een stevige theaterprojector op te richten, kunnen ze steeds andere advertenties laten zien. Winkels als Zara of de Bijenkorf kunnen ervoor kiezen hun eigen assortiment te laten zien, maar ze kunnen ook bekende merken hun gang laten gaan. In plaats van de hele winkel te beplakken met posters die er altijd hetzelfde uitzien, kunnen Jumbo of C1000 tegen Heineken zeggen 'adverteer maar'. Interessant verdienmodel Voor adverteerders een heel prettige plek om te adverteren, weet Sanders. “In bushokjes hangen grote advertenties, maar daar is geen point of sale. In een bushokje kun je geen Coca-Cola verkopen.” Door te werken met flinke winkelketens, wil WindowSketch voor een serieus advertentiekanaal zorgen: drie- à vierhonderd winkels met zeg twee vierkante meter advertentieruimte, dat tikt aan. Op die manier veranderen de statische etalages van grote winkelketens in een interessant verdienmodel. De retailer exploiteert het glas, WindowSketch zorgt dat de campagnes te zien zijn. “De retailer betaalt een maandelijks bedrag voor drie jaar. Daarvoor installeren we de hardware en doen we het content management voor de advertenties. Dat bedrag valt reuze mee. Binnen de eerste maand maken ze al dikke winst. Hoe meer adverteerders, hoe meer inkomsten. En ook die adverteerders zoeken we voor hen.” Zo worden etalages veel rendabeler, meent Sanders. Niet alleen vanwege de advertenties, maar ook vanwege de ruimte die de winkel bespaart. “Voor elke vierkante meter betaal je. Etalages worden steeds dunner, want het is nutteloze ruimte. Met ons systeem kun je méters winnen omdat je nu je winkel helemaal tot aan het raam kunt vullen.” Intelligent systeem Digitale innovaties in retail vindt Floris Sanders erg interessant, maar tot nu toe stellen die niet zo veel voor. “Leuk dat je ergens je bestelling kunt doorgeven via een iPad, maar dat is geen beleving. Ik las laatst dat Blokker nu ook zuilen wil neerzetten. Als ik die winkel binnenkom voor een stofzuiger, loop ik echt niet naar die zuil.” WindowSketch wil de digitalisering van retail veel intelligenter aanpakken. Hun systeem gaat dan ook veel verder dan een eenvoudige diavoorstellingen op de ramen projecteren. Het systeem kan rekening houden met het tijdstip en de locatie, legt Sanders uit. “Een blikje bier hoef je niet om negen uur 's ochtends te laten zien. Als het in Zwolle regent, kunnen we op de winkel daar adverteren met paraplu's en bij zon zonnebrillen laten zien.” windowsketch Pas echt spannend wordt het dankzij Israelische software die de startup heeft ingekocht. Door een camera toe te voegen, kan het systeem waarnemen wie er voor de etalage staat en daar de advertenties op af te stemmen. “Met een webcam en de extra software kunnen we zien of iemand naar de etalage kijkt. We kunnen zelfs zien of het een man of een vrouw is en op basis van de kaaklijn, neus, ogen en mond de leeftijd schatten. Dat is 90 procent accuraat. Als er veel mannen voor een winkel lopen, dan laten we daar geen cupcakes zien, maar bier.” Zo is ook precies bij te houden hoeveel mensen daadwerkelijk de advertenties bekeken. Het wordt een 'pay per view'-systeem. Dankzij eyetracking weet de adverteerder zelfs hoelang een voorbijganger naar de etalage keek. Ze kunnen het systeem zelfs nóg intelligenter maken, door een koppeling te maken met het voorraadsysteem van de winkel. “Als de HEMA om vier uur nog tachtig appelflappen overheeft, kun je op de etalageruit laten zien dat je ze verkoopt tegen 70 procent korting. Als je om vijf uur nog steeds appelflappen hebt: 90 procent korting. Zo haal je de derving naar beneden.” Als de winkel dichtgaat, kunnen de etalages inspelen op het windowshoppen. Winkels kunnen 24/7 hun webshop promoten, of mensen een coupon laten scannen waarmee ze overdag korting kunnen krijgen. Welstandsbeleid Veel gemeentes en steden hebben welstandsbeleid. Ze willen voorkomen dat het winkelcentrum verandert in een Times Square met overal lichtbakken. Een veelvoorkomende regel is dat je binnen één meter van de etalage geen hardware mag opstellen, dus geen groot scherm bijvoorbeeld. Met Sanders' techniek is die regel te omzeilen, door de projector anderhalve meter van de ruit te hangen. Maar zó streng passen gemeentes de regels nou ook weer niet toe, denkt Sanders. “Retailers hebben een moeilijke tijd. Ga nou niet dit soort innovaties tegengehouden. Winkels kunnen zo kosten besparen doordat ze geen posters meer hoeven te maken en ze kunnen meer verkopen. Leegstaande panden kunnen we ook digitaliseren. We kunnen veel doen om retail weer een boost te geven. Dat willen gemeentes ook.” Ondernemersfamilie Het idee voor het product én voor de naam deed Sanders op tijdens zijn studie in Engeland. “Een bar in Londen heet Sketch. Het is een vierkante ruimte, waar ze van alles op de muren projecteren. Je zit soms midden in een aquarium, of tussen de aardbeien. Daar bedacht ik dat je dat ook kunt doen met winkels.” Dat was voor de zomer vorig jaar. In september startte het bedrijf. Nu al is er een hoofdkantoor in Oss, een 'creative office' in de hippe plek voor startups B. Amsterdam en een demonstratieruimte in België. Het helpt dat Floris Sanders uit een ondernemende familie komt. Het familiebedrijf Sanders Retail Group is met tien winkels de grootste HEMA-franchisenemer van Nederland. “De investeringen konden worden gedaan vanuit onze holding. En in het HEMA-filiaal in Oss werkt nu een demo. Daar testen we alles.” Eerst bewijzen dat het werkt WindowSketch bestaat nu uit een team van vijf mensen: een vertegenwoordiger, een ICT'er, twee content managers en de oprichter zelf. Vanaf 1 juni rolt WindowSketch het systeem uit bij de eerste grote keten. “We hebben al veel retailers gesproken, maar we focussen ons nu op deze uitrol. Dat is het leuke met een startup: je moet eerst bewijs tonen, laten zien dat het werkt.” Waar wil hij zijn over een jaar? “In het hele land. Over een jaar moeten er veel locaties zijn waar we dit doen. Onze droom is om over twee jaar naar buitenland te gaan. Overal ter wereld is slapend glas en dat moeten we wakkermaken.”

Etalages zijn te statisch, dus wil de startup WindowSketch reclameposters op winkelruiten projecteren

Jaap Meijers

08 mei 2015

Deze startup biedt gratis hrm-sofware voor mkb’ers (en is geliefd bij durfkapitaal)

06 mei 2015

Deze Nederlandse startup wil met zeewier de wereld veroveren: te beginnen met pasta

06 mei 2015

Politici en declaraties. Twee woorden die samen niet altijd positief in nieuws zijn geweest. De provincie Gelderland kiest vanaf deze week voor transparantie en zet het volledige declaratiegedrag van haar medewerkers online. En dat kan, dankzij de Rotterdamse startup Declaree. "Ik vind het van de provincie Gelderland wel een stap, want men legt toch een stukje van zichzelf bloot", verklaart Jasper Spoor, één van de drie oprichters van het digitale declaratiesysteem Declaree. Volgens hem hebben bestuurders er wel een duidelijk doel mee: transparantie. Spoor: "Ze hebben de noodzaak ervan ervaren." Spoor doelt hiermee op de kwestie rondom Co Verdaas, die eind 2012 slechts een maand staatssecretaris was in het Kabinet-Rutte II. Hij trad af nadat hij in opspraak was gekomen door declaraties van zijn reiskosten in zijn tijd als gedeputeerde in Gelderland. "Het is geen leuk onderwerp: declaraties. Laten we eerlijk zijn, het is een financiële rompslomp", vertelt Jasper Spoor, één van de oprichters van het bedrijf Declaree. Hij geeft aan hoe onpraktisch het is om bonnetjes in te leveren en hoeveel tijd dat kost."Statenleden hebben het druk en hebben er vaak geen zin in", aldus Spoor. Digitaal is het nieuwe declareren "Het is iets wat gespeeld heeft in de media, maar zonder dat daar eigenlijk een oplossing voor gepresenteerd werd. Nu worden wij door de provincie Gelderland aangewezen als de oplossing voor dat probleem en dat is erg leuk", zegt Spoor. Het komt steeds meer voor: digitaal declareren. Niet meer met een schoenendoos vol bonnetjes naar de boekhouder, maar gewoon alles via de telefoon naar hem opsturen. Er zijn meerdere bedrijfjes die zich er op focussen. Neem ProActive of SRXP , maar dus ook de Rotterdamse startup Declaree. En die laatste gaat nu een stapje verder. "Wij hebben het programma ontwikkeld voor bedrijven, en die willen declaraties vaak het liefst intern houden", aldus Spoor. "Maar speciaal voor de provincie Gelderland hebben we er iets extra's aan toegevoegd. Alle gegevens worden namelijk automatisch op www.gelderland.nl gepubliceerd. Voor de transparantie wordt alle informatie gelijk vrij toegankelijk." En dat is uniek. Want tot op heden koste het veel te veel energie en moeite om alle gegevens direct op het internet te zetten. Vrijwel altijd staan die gegevens namelijk op papier en om dat te digitaliseren, kost simpelweg enorm veel tijd. "En geld", zegt Spoor. Ongemak over het declareren. Daar is het in augustus 2012 allemaal mee begonnen voor Declaree. Jasper Spoor, Bas Janssen en Bart Jochems zijn dan nog alle drie werkzaam voor een klein softwarebedrijf in Rotterdam. Spoor: "We zaten boven een parkeergarage en daar haalden wij elke ochtend een kaartje uit het automaat." Het waren alleen hele stevige kaartjes en aan het einde van de maand had men er aardig wat opgespaard: "Dan zaten we altijd te klooien om de kaartjes vast te nieten op het declaratieformulier. Toen dachten we: dit kan beter." Eén voor één zeggen de mannen hun baan op en dat werd Declaree. Het gaat goed met het bedrijf. Inmiddels werken er negen mensen mee aan Declaree, waaronder de drie oprichters en een marketeer. Dat komt mede door crowdfunding, waarmee vorig jaar 40 duizend euro werd opgehaald in zes weken tijd. "Eigenlijk worden we langzaam een beetje startup af. We draaien nu zonder externe financierders op een eigen omzet en met een investeerder", zegt Jasper Spoor. "Winst wordt regelmatig gehaald, alleen nog niet het hele jaar door", aldus de oprichter. "Maar er zit een goede stijgende lijn in." Momenteel zijn de oprichters bezig met een tweede investeringsronde, in de hoop na de zomer 8 fte aan nieuw personeel aan te nemen. De kennis is er grotendeels, nu wil men vooral opschalen. Op weg naar de rest van Europa. In eerste instantie naar Duitsland en Engeland, want daar gaat het declareren ook niet altijd efficiënt. Spoor: "Ik denk dat we goed kunnen uitleggen bij investeerders dat ze niet met het eerste de beste zolderkamerproject in zee gaan." Hij vervolgt: "Ik hoop dat andere provincies en gemeentes nu zeggen van hé: dat willen wij ook. Of beter gezegd: dat moeten wij ook. Al is het maar richting de burger, om de gemaakte kosten te verantwoorden."

Gelderland maakt als eerste provincie alle declaraties digitaal openbaar

28 apr 2015