Amsterdammer Frank de Munnik woont en werkt als zelfstandige in Zuid-Duitsland. De verschillen met Nederland zijn groot, zowel op het persoonlijke als het zakelijke vlak. Deel één van een serie: wat doe je op een rustdag?
Er wordt weleens gezegd dat direct over de Nederlandse grens met Duitsland de (cultuur)verschillen niet zo groot zijn. Dat klopt, ik heb familie in Westfalen en daar merk ik dat ook niet zo.
Maar ik ben zelf in het zuiden van Duitsland neergestreken, vlak bij Stuttgart, Schwabenland. Enkele ervaringen uit mijn eerste weekend, in de zomer van 2012.
Geboren uit een Amsterdamse vader en een Berlijnse moeder (en dus veel jeugdvakanties in Duitsland doorgebracht hebbend) dacht ik het land aardig te kennen. Falsch.
Ik had een Duitse, nu Lebensgefährtin, ontmoet en besloot haar hierheen te volgen. Daar begint het al, ik wilde haar mijn vriendin noemen. Falsch… formele termen worden zeer op prijs gesteld.
Zondagsrust
Op een zonnige zaterdagmiddag kwamen wij vanuit Nederland na een lange autorit in Kornwestheim, onze woonplaats, aan. En ik zei in mijn onschuld: slapen we lekker uit en dan ga ik morgen de auto wassen want die kan dat wel gebruiken.
Verbijstering. Morgen is het zondag! Ja, dan heb ik lekker de tijd daarvoor. Je-wilt-je-auto-op-zondag-wassen?
Daarna leerde ik wat Nachtruhe, Mittagsruhe en Sonntagsruhe inhoudt. Dat ze hier met zoveel Ruhe een Wirtschaftswunder hebben verricht, is bijna onbegrijpelijk.
Nachtruhe (22.00 – 07.00 uur, men begint hier vroeg…) dat kennen wij ook. Maar ga niet 's middags tussen 12.00 en 15.00 uur een schilderij ophangen waarbij je in de muur boort. De buren zijn er binnen 30 seconden.
Op zondag mag helemaal niets. Ja, naar de kerk en het Friedhof. Niet alleen dat je zélf je auto niet mag wassen, je mag hem überhaupt niet wassen! De Tankstelle hier om de hoek verkoopt gewoon benzine, sterke drank en sigaretten, maar de wasstraat is gesloten.
Tuinieren
Ik heb het een keer gewaagd om wat plantjes in de tuin te snoeien met een klein elektrisch machientje. Mijn tandenborstel maakt meer lawaai. Het duurde tien seconden en toen stond de bovenbuurvrouw op het balkon om te informeren of ik niet wist dat het zondag was.
Helemaal consequent zijn ze ook weer niet. Ik was in Stuttgart op zondag in een Tiefgarage (ondergronds dus) alwaar een wasplaats is. Ja, zei mijn Lebensgefährtin (ze leest mee, dus ik moet oppassen): maar hier ziet niemand het, dan mag het wel. Tsja…
Ik heb het grote geluk dat in ons woongebouw (zo'n tien woningen) de Kehrwoche is uitbesteed. Kehrwoche betekent namelijk dat iedereen de beurt krijgt om het trappenhuis en gangen te poetsen. Doe je dat niet, of niet goed, dan heb je weer een probleem. Ik weet zeker dat mijn bovenbuurvrouw op haar knieën zou hebben gezocht naar een vergeten vlek of stofje.
Huisvuil scheiden
Ter afsluiting: Duitsers zijn zeer fanatiek in het scheiden van huisvuil. We hebben meer soorten kliko's dan in Nederland (bijvoorbeeld één voor verpakkingen). Op mijn eerste maandagochtend kwam ik terug van broodjes halen en zag het verschil in discipline op onze Wendeplatz :
(Kliko's in Kornwestheim, klik voor vergroting)
De nummers 51 en 65 hebben waarschijnlijk 's avonds nog bezoek van de huismeester gehad…
(Kliko's in Amsterdam)
Maar het is hier heel prettig wonen hoor, waarover meer in een volgende bijdrage.
Frank de Munnik (1957) is Amsterdammer. Wilde ooit journalist worden, kwam in de reclame terecht. Hij werkte onder meer bij Prad (nu Publicis) en Reader's Digest. Voormalig mede-directeur Publex, pionier van de buitenreclame in Nederland. Sinds 4,5 jaar woonachtig in Zuid-Duitsland in de buurt van Stuttgart. Frank werkt als zelfstandige onder meer voor hotels en geeft les in 'Business Nederlands' aan managers bij Duitse bedrijven.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl
