COLUMN – Ik schreef op woensdag dat Republikeinen zichzelf in de hoek hadden gedreven door zeven jaar lang te liegen en te overcompenseren op het gebied van de Amerikaanse gezondheidszorg. Het feit dat niets wat ze nu doen, kan voldoen aan hun beloftes, is een groot politiek probleem.

De hele partij is daar schuldig aan.

Maar los daarvan is de mislukte poging om de American Health Care Act door te voeren, ter vervanging van Obamacare, geheel de schuld van Donald Trump. De wet komt er niet, zo bleek vrijdag, omdat Trump een slechte dealmaker is. Amerika heeft een president die niet kan kiezen. Sad!

Ik besef dat Trump en zijn fans het niet eens zullen zijn met deze schets. Hoe kan ik twijfelen aan de ‘dealmaking skills’ van de auteur van The Art of the Deal?

Laten we Trumps fouten als dealmaker in ogenschouw nemen. Die hebben eraan bij gedragen dat de nieuwe wet – waarvan hij zegt dat deze fantastisch is – het niet heeft gehaald.

Trump liet zich in de kaarten kijken

Trumps opmerkingen over het vervangen van Obamacare gaf Republikeinen in het Amerikaanse Congres twee stukjes informatie die hun bereidwilligheid om tot een compromis te komen verminderde:

  1. Het maakt Trump niet echt uit hoe zijn wet eruit ziet, zolang hij het maar kan zeggen dat hij Obamacare heeft teruggetrokken en vervangen.
  2. Trump wil heel, heel graag een alternatieve wet doorvoeren, zodat hij af is van dit vervelende dossier van de gezondheidszorg en door kan gaan met zaken als belastingen en handel.

Het is niet slim om onderhandelingen te starten met de mededeling dat je snel en onder elke voorwaarde tot een deal wil komen. Maar Trump deed precies dat. Trump nodigde de tegenstanders  binnen zijn partij zodoende uit om zo veel mogelijk concessies te bedingen. Weak! Bad!

Uiteindelijk besefte Trump dat hij een fout had gemaakt. Hij claimde vervolgens dat als er vrijdag geen wet werd doorgevoerd, hij niet zou helpen bij volgende stappen om Obamacare terug te draaien. Maar dat laatste dreigement is ongeloofwaardig, als je kijkt naar wat hij in het verleden heeft gezegd.

Trump zou zijn eigen boek eens moeten lezen.

Trump is te onbetrouwbaar om geloofwaardige deals te maken

Doorgaans gaat de onderhandeling over een wet niet alleen over die wet.

Vaak stemt een politicus ermee in om voor een stuk wetgeving te stemmen, als de president belooft een ander initiatief te steunen of door te zetten -  of campagne te voeren voor de desbetreffende politicus.

Trump doet misschien wel dat soort beloftes. Maar omdat hij als zakenman de reputatie heeft terug te komen op zijn beloftes, is het niet waarschijnlijk dat men Trump echt vertrouwt. En omdat Trump niet te vertrouwen is, moeten zijn beloftes al in de wet zelf zitten.

Trumps opmerkingen dat de tekortkomingen van zijn eigen gezondheidswet wet zouden worden aangepakt door presidentiële decreten, waren niet overtuigend genoeg voor zijn partijleden om de wet te steunen.

Er is een uitzondering die de regel bevestigt. Er was een 'nee'-stemmer, die uiteindelijk wel degelijk ja wilde stemmen. Het gaat om de Republikein Lou Barletta, die zich doorgaans veel bezig houdt met immigratie. Hij stemde uiteindelijk voor de wet, omdat Trump heeft beloofd om Barletta's immigratiewetgeving te steunen. Trump was op dat punt geloofwaardig, omdat hij gepassioneerd is over immigratie.

Trumps onwetendheid over beleid belemmert zijn vaardigheid om goede voorwaarden voor te stellen

"Niemand wist dat zorgverzekeringen zo ingewikkeld zouden zijn", zei Trump afgelopen februari.

Eigenlijk wisten een hoop mensen dat wel, maar Trump lijkt zelf slecht voorbereid te zijn op de manier waarop dit beleid is verbonden met andere zaken. Als je het verkeerde blokje onderuit haalt, kan de hele markt voor zorgverzekeringen instorten. En Trump heeft geen idee welk blokje hij moet aanraken.

Het Witte Huis kwam met een aantal voorstellen om de rechtervleugel van zijn partij tevreden te stellen. De plannen zagen er op het eerste gezicht uit als iets dat conservatieve leden van zijn partij zou overhalen. Maar uiteindelijk zou dit voor zo'n grote rommel zorgen, dat het voor niemand aantrekkelijk was.

Als Trump het beleid omtrent zorgverzekeringen zou begrijpen (of het aan iemand zou vragen die het wel zou begrijpen), zou hij hebben geweten dat zijn voorstellen niet realistisch waren.

Maar dat deed hij niet, dus hij stelde iets voor dat de deal nog moeilijker maakte.

Trump is nog nooit goed geweest in het maken van deals

Trump is een ontzettend succesvolle zakenman. Maar hij is niet, zoals hij zelf zegt, een succesvolle dealmaker.

Trump heeft talent voor marketing. Hij kan mensen heel goed overtuigen om Trump-appartementen te kopen, hij is redelijk goed in het overtuigen van mensen om zijn golfclubs te kopen, en op bepaalde momenten ook aardig goed in het trekken van kijkers voor zijn programma's op televisie.

Trump begrijpt een bepaald soort consument heel goed. Hij begrijpt bepaalde zaken over het Amerikaanse electoraat ook beter dan zijn tegenstanders tijdens de verkiezingen in 2016. Er zijn redenen waarom hij de verkiezingen won, waarvan niemand geloofde dat hij ze zou winnen.

Helaas kan je als president je focus niet verleggen dealmaking naar marketing. Het is de taak van de president om deals te maken. Daar toont Trump juist een groot gebrek aan talent. Dat wordt een heel groot probleem tijdens zijn presidentschap.