Het is actueler dan ooit: de dreiging van kernwapens van Noord-Korea. Uit nieuwe informatie van Amerikaanse inlichtingendiensten blijkt dat Noord-Korea veel meer kernkoppen heeft dan tot nu toe gedacht (namelijk rond de zestig), en die zijn inmiddels klein genoeg om op een intercontinentale ballistische raket te plaatsen.
Dat wil zeggen dat de kernwapens van Noord-Korea in theorie nu de Verenigde Staten en Europa kunnen bereiken. Kim Jong-un dreigt al met een aanval op Guam, een Amerikaans eiland in het westen van de Stille Oceaan.
Veel van wat we weten van de Noord-Koreaanse kernwapens is gebaseerd op propagandafoto’s die zijn vrijgegeven door het regime. Experts kunnen met slimme trucs schattingen maken over hoe krachtig de kernkoppen zijn en hoe ver de raketten kunnen reiken.
Zo werd deze foto vrijgegeven in maart 2016:
We zien Kim Jong-un met de ‘discobal’, zoals de kernkop al snel door analisten werd genoemd. Het is de eerste kernkop die klein genoeg is om op een intercontinentale raket te monteren.
Jeffrey Lewis, een analist van het Center for Nonproliferation Studies aan het Middlebury Institute of International Studies, gebruikte de foto om in te schatten hoe krachtig de kernkop is, schrijft The New York Times.
Hij berekende allereerst de grootte: het heeft ongeveer een diameter van zestig centimeter. Daarmee kan ook het gewicht worden berekend – een paar honderd kilogram. En dan kan ook een inschatting worden gemaakt van de kracht van de kernkop – ongeveer 20 kiloton, min of meer even zwaar als Little Man en Fat Boy, de kernbommen die de VS in de Tweede Wereldoorlog op Japan dropte.
Op de achtergrond zien we ook een glimp van de raket – de stalen buis in camouflagekleuren. Maar ook dat blijkt een schat aan informatie. De witte teksten die op de raket staan, betekenen namelijk ‘staander’. Zulke raketten zijn vaak vrij fragiel, en daarom moeten ze gedragen worden op de plaatsen waar het frame het sterkste is: tussen de brandstoftanks.
Op basis van de teksten kunnen analisten dus inschatten hoe groot de brandstoftanks zijn. En daardoor weten we hoe ver de raketten ongeveer kunnen reiken. David Schmerler, ook analist het Center for Nonproliferation Studies, wist daardoor te achterhalen dat deze raket is ontworpen om zo’n 12.000 kilometer af te leggen: genoeg om Washington D.C. of Nederland te bereiken.
We weten inmiddels ook waar de foto met de discobal is genomen. Jeffrey Lewis bekeek beelden en foto’s van hetzelfde bezoek en lette scherp op de omgeving. Hij vergeleek die met andere foto’s en ontdekte dat sommige in hetzelfde gebouw zijn genomen. Daar was de locatie wel van vrijgegeven: een fabriek in Thaesong. Volgens Lewis worden daar de raketten gemaakt.
Dat heeft Noord-Korea nooit bevestigd. Ze laten alleen weten dat Kim Jong-un een bezoek heeft gebracht aan Thaesong, of aan een fabriek waar raketten worden gemaakt, maar nooit in combinatie.
Maar Lewis kon de twee lijntjes aan elkaar knopen door het dak van de fabriek: die is rond en makkelijk te spotten op satellietfoto’s. De omgeving buiten de fabriek matcht ook met foto’s die bij een van de bezoeken zijn gemaakt.
Confirmed: NK is using fiber filament winding for the casings of it’s solid rocket motors of the BK-1. Type of fibers still unknown. pic.twitter.com/ET0gmZ26eT
— Tal Inbar (@inbarspace) 20 april 2017
Ook bij de enorme militaire parade in april van dit jaar werd een ontdekking gedaan. Experts hadden in eerste instantie hun twijfels over de raketten die in de parade voorbij kwamen: waren dat geen dummy’s, loze stukken metaal? Maar Tal Inbar, hoofd van het ruimte-onderzoekscentrum van het Fisher Institute for Air and Space Strategic Studies, deed een belangrijke ontdekking: Noord-Korea werkt aan een nieuw soort materiaal.
Op de foto van de raket, hierboven te zien, lijkt het alsof die voor een deel is ‘ingewikkeld’ met plastic. Maar Inbar denkt dat het gaat om een kunststof met versterkte vezels is, een zeer licht alternatief voor metaal dat ook nog eens de enorme druk van de raketmotoren kan weerstaan. Het zou de raket veel lichter maken, waardoor het bereik toeneemt. En je kunt een zwaardere lading toevoegen, zoals een nucleaire kop.
Als Noord-Korea daadwerkelijk in staat is om zulke materialen te maken, is het raketprogramma veel verder gevorderd dan veel experts dachten.
