Wie Oreo zegt, denkt aan een koekje van twee wafeltjes met een crèmevulling. Maar verder heb je er waarschijnlijk niet over nagedacht. Het blijft immers maar een koekje.
En toch is Oreo het populairste koekje ter wereld. Al jaren.
De geschiedenis van de Oreo is er één van tientallen mysteries en een heuse broedertwist. Lees hier wat je nog niet over het koekje wist.
Oreo werd voor het eerst gemaakt in 1912.
Oreo-koekjes werden voor het eerst in 1912 geproduceerd door de National Biscuit Company (Nabisco). Oreo werd samen met nog twee andere koekjes, Mother Goose Biscuit en Veronese Biscuits, in de markt gezet als een trio “eersteklas biscuits.” Van het drietal heeft alleen Oreo de tand des tijds doorstaan.
Het meervoud van Oreo is waarschijnlijk Oreo...
Er is geen officiële bevestiging, maar het lijkt erop dat het meervoud van 'Oreo' simpelweg 'Oreo' is. Zowel op de websites van Oreo en Mondelez, als op de social media, gebruikt men 'Oreo cookies' om het meervoud aan te geven.
De koekjes hebben een lange geschiedenis, inclusief een vete tussen twee broers.
Volgens voedingssite Serious Eats dachten de broers Jacob en Joseph Loose rond het jaar 1900 verschillend over de koers van de American Biscuit and Manufacturing Company.
Toen Jacob in 1897 wegens ziekte de leiding even moest overdragen aan zijn broer Joseph, greep deze de gelegenheid met beide handen aan om een eigen koers te varen. Hij ging een samenwerking aan met twee concurrenten: de New York Biscuit Company en de United States Baking Company. Het gevolg was een gigantisch fusiebedrijf: de National Biscuit Company (Nabisco).
Toen Jacob hersteld was besloot hij samen met John Wiles zijn eigen bedrijf op te richten, de Loose-Wiles Biscuit Company. Die kon echter niet tippen aan het succes van Nabisco.
Niemand kent de exacte herkomst van de naam 'Oreo', maar er zijn natuurlijk diverse theorieën.
Omdat Nabisco nooit iets heeft verklaard over de herkomst van de naam Oreo, doen verschillende theorieën de ronde. Sommigen denken dat het woord 'Oreo' slaat op de fysieke verschijningsvorm van het koekje: de O's zijn de wafels, de RE staat voor de crème.
Omdat de aanvankelijke verpakking goudkleurig was, denken sommigen dat de naam is afgeleid van het woordje 'or', het Franse woord voor 'goud'.
Weer anderen denken dat de term 'orexigenen' de bron is, een ander woord voor eetlustopwekkers.
Maar de meest overtuigende theorie is misschien wel deze. Oreo-koekjes zijn eigenlijk een kopie van de Hydrox-koekjes die in 1908 op de markt werden gebracht door Sunshine Biscuits. De Hydrox-koekjes hadden bovenop een afbeelding van een bloem met de Latijnse naam 'oreodaphne'.
De verhouding tussen crème en koekje luistert heel nauw.
Elk Oreo-koekje - afgezien van Double Stuf, Mini Oreos, Mega Stuf en Oreo Thins - bestaat precies voor 71 procent uit koek en 29 procent uit crème.
Er zijn zelfs liedjes geschreven over Oreo-koekjes.
In 1992 bracht Weird Al Yankovic zijn album Off the Deep End uit. Daarop staat een lied dat gewijd is aan Oreo, een parodie op de song 'The Right Stuff' van New Kids on the Block. Het heet 'The White Stuff' en bezingt de crème tussen de wafeltjes.
De eerste extra Oreo-smaak die aan de line-up werd toegevoegd was een citroensmaak.
Het zal je misschien verbazen, maar er was een tijd dat je Oreo niet in elk denkbare smaak kon krijgen.
De eerste smaak die aan het koekje werd toegevoegd was citroen, maar daar stapte men volgens vakuitgave Biscuit People al snel vanaf. Pas sinds het jaar 2010 komen er met regelmaat limited editions uit met telkens een nieuwe smaak.
Het zijn de best verkopende koekjes ter wereld.
Oreo is met een jaarlijkse omzet van 2 miljard dollar het best verkopende biscuitje ter wereld, en dus ook een kaskraker voor het huidige moederbedrijf Mondelez. Het merk is ook prominent aanwezig op social media.
New York heeft zelfs een OREO Way.
Oreo werd geboren op het New Yorkse hoofdkantoor van Nabisco. En ondanks het feit dat Google dit gebouw heeft gekocht, heeft Oreo onuitwisbare sporen achtergelaten.
In 2002 werd een gedeelte van de New Yorkse Ninth Avenue, waar het gebouw staat, omgedoopt tot 'Oreo Way' om het biscuitje te eren.
De biscuitjes zijn veganistisch en kosjer.
Volgens Delish zijn Oreo's technisch gezien veganistisch. De ingrediënten zijn best eenvoudig: suiker, bloem, olie, cacao, maissiroop, zuurdesem, maïszetmeel, zout, sojalecithine, vanille en chocolade.
Met opzet wordt gesproken van "technisch veganistisch" omdat er geen dierlijke ingrediënten gebruikt worden. Maar, zegt de onderneming, kruisbesmetting met melkproducten is mogelijk. Sinds 1997 zijn de biscuitjes ook nog eens kosjer. In dat jaar werd reuzel van de lijst met ingrediënten gehaald.
De wafels zijn zwart of bruin. Zeg het maar.
De chocoladewafeltjes van Oreo zijn ofwel donkerbruin óf zwart! Het hangt er een beetje vanaf aan wie je het vraagt. Het officiële antwoord: er is geen antwoord.
Op de Oreo FAQ-pagina geeft Mondelez het volgende antwoord: "We hebben het wafeltje niet echt een kleur toegewezen. Sommigen denken dat de Oreo bruinachtig is, anderen vinden het meer zwart."
