- India landde woensdag voor het eerst met een ruimteschip op de zuidpool van de maan, nadat zowel India als Rusland daar tijdens eerdere missies waren neergestort.
- Landen op de maan, Mars of een ander ruimteobject is een van de meest complexe onderdelen van ruimtevluchten.
- Een eerste maanlanding is extra moeilijk – vooral op de zuidpool, waar enorme ijsvlakten liggen.
- Lees ook: Bekijk het historische moment waarop India met succes landt op de zuidpool van de maan en de VS, China en Rusland achter zich laat.
Een Indiaas ruimteschip landde woensdag met een kleine robot op de zuidpool van de maan. India is daarmee het eerste land dat op deze plek wist te landen en het vierde land ooit dat op de maan landde.
De unieke prestatie volgt enkele dagen nadat Rusland een noodlanding moest maken met een ruimteschip. Ook is het vier jaar geleden dat India’s eerste poging om te landen op de zuidpool van de maan mislukte.
“Ruimtevluchten zijn zwaar, en landen op een ander planeetoppervlak is een van de moeilijkste dingen die er zijn in de ruimtevaart. Dus het is het moeilijkste van het moeilijkste,” vertelt Robert Braun, hoofd van het Space Exploration Center van het Johns Hopkins Applied Physics Laboratory, aan Insider.
Braun heeft gewerkt aan landings- en afdalingsteams voor meerdere NASA-missies naar Mars, waaronder de Mars Polar Lander, die tijdens de afdaling communicatie met de aarde verloor en vermoedelijk is neergestort.
"Het is niet dat mensen het niet proberen. Het is niet dat mensen niet hun best doen. Het is niet dat ze geen steun krijgen. Waarschijnlijk wel," voegt Braun eraan toe.
Er zijn talloze kleine redenen waarom een landing kan mislukken, maar in deze gevallen komt het neer op een simpele realiteit: Rusland en India probeerden iets ongelooflijk moeilijks te doen, voor de eerste keer, op een plek waar niemand het eerder heeft gedaan.
Het succes van India, zeker naast het falen van het veel beter gefinancierde Rusland, mag als een enorm succes beschouwd worden.
Waarom Rusland naar de maan wilde
Er stond veel op het spel voor de Russische missie, die Luna-25 heette. Het was de eerste Russische poging om op de maan te landen sinds de val van de Sovjet-Unie.
Het was tevens de eerste poging van het land om de zuidpool van de maan te bereiken, een bijzonder waardevol gebied in de ruimte vanwege de bevroren waterreserves.
Maangeoriënteerde landen kijken met belangstelling naar deze reserves, omdat het water kan worden afgebroken tot zuurstof en waterstof. Dat kan weer dienen als brandstof om raketten vanaf de maan naar Mars te lanceren, zonder de zwaartekracht van een lancering vanaf de aarde.
Zowel de VS als China hopen voor het einde van dit decennium de zuidpool van de maan te bereiken.
Als de poging van Rusland zou zijn geslaagd, zou Luna-25 hebben bewezen dat Rusland Europa of de VS niet nodig heeft om een belangrijke macht in de ruimte te worden. Het Europees Ruimteagentschap werkte eerder mee aan de missie, maar trok zich terug nadat Rusland vorig jaar Oekraïne binnenviel.
Voor het eerst op de maan landen is extra moeilijk
India was nog niet eerder op de maan geland. De Sovjet-Unie voltooide haar laatste maanlanding in 1976. Dat was Luna-24.
Luna-25 was dus "bijna een primeur" voor Rusland, zei Braun. Omdat het zo lang geleden is, hebben de meeste betrokkenen waarschijnlijk nog nooit aan een maanmissie deelgenomen.
Zonder enige ervaring heeft het team het landingssysteem moeten bouwen. De teamleden hebben de raket moeten programmeren om zichzelf in een baan om de aarde te duwen, zichzelf in de juiste richting te sturen en de grond in kaart te brengen en te beoordelen. Terwijl de lander dichter op de maan kwam, moest het zichzelf continu heroriënteren om een veilige plek te vinden.
Eenmaal dicht bij het oppervlak moest de lander afremmen, vaak ronddraaien en zijn poten uitzetten. Wanneer hij contact maakte met de grond, moet het systeem sterk genoeg zijn om de schok te weerstaan.
"Veel van deze dingen zijn geprobeerd via simulatie," zegt Braun, "maar het is erg moeilijk om een natuurgetrouwe of nauwkeurige simulatie te maken van iets wat je nog niet hebt meegemaakt".
Tijdens de landing wordt de tijd gecomprimeerd, dus elk bitje, elke berekening en elke robotbeweging moet precies op tijd gebeuren, in de juiste volgorde. Elke fout, elke tekortkoming in de hardware of software kan een crash veroorzaken.
De stof, rotsen en het oneffen terrein van de maan kunnen het leven verstoren
Het einde van een landing is het moeilijkste deel, omdat het ruimteschip dan in contact komt met het maanoppervlak, vertelde Braun eerder aan Insider.
Als een poot van de lander een rotsblok raakt, kan het kantelen en dat zou het einde van de missie betekenen. Maanstof kan voor problemen zorgen en een missie doen mislukken.
De zuidpool van de maan is zeer gevaarlijk
Wat de zuidpool van de maan zo aantrekkelijk maakt - de permanent beschaduwde gebieden waar zich waterijs bevindt - maakt het ook moeilijker om er te landen.
Afdaalvoertuigen gebruiken vaak camera's om de grond in real-time te beoordelen in die laatste minuten dat ze het maanoppervlak naderen. Zicht helpt bij het identificeren van rotsblokken en kraters, die ze moeten vermijden zodat ze niet omvallen.
Op de zuidpool "vliegen ze waarschijnlijk door lange schaduwen, zelfs als ze niet in een schaduwrijk gebied landen", aldus Braun.
Dat lijkt geen rol te hebben gespeeld bij de zuidpoolpogingen tot nu toe, maar de schaduwen kunnen een bedreiging vormen voor toekomstige maanmissies.
Bovendien is nog nooit iemand op de zuidpool van de maan geweest. Vergeleken met het gebied rond de evenaar, waar de Apollo-missies landden, is het onbekend terrein.
"Ik heb deel uitgemaakt van zowel successen als mislukkingen op Mars en ik heb veel meer geleerd van de mislukkingen dan van de successen," zegt Braun. "Je raapt jezelf bij elkaar, je stoft jezelf af, je denkt hard na over alles wat je goed hebt gedaan en wat jij en het team fout hebben gedaan, je maakt verbeteringen en je doet het beter."
