Herwin Thole

Redacteur

Herwin Thole

corwdfundy crowdfunding

’t Gat in de markt: vergelijker voor crowdfundingsites

Herwin Thole

23 sep 2015

De champagne kan weer ontkurkt worden bij de Franse startup Blablacar. De liftersapp krijgt opnieuw een grote investering, waarmee de waardering van het bedrijf uitkomt op zo'n 1,5 miljard dollar. Daarmee is het één van de grootste startups van Europa. In de hippe wereld van de deeleconomie lopen, zoals vaker, de Amerikanen voorop. Maar Frankrijk heeft ook een succesnummer in huis. Liftersapp Blablacar, ook actief in Nederland, haalt een investering van 200 miljoen dollar op bij durfinvesteerders Insight Venture, Lead Edge Capital en Vostok New Ventures. Dat maakte het bedrijf donderdag bekend. Dat bedrag komt bovenop de 100 miljoen euro die de liftersapp vorig jaar aan wist te trekken. Het geld is met name bedoeld om uit te breiden in Latijns-Amerika en Azië, waar Blablacar naar eigen zeggen sneller groeit dan verwacht. De liftersapp is daar populair omdat autobezit duur is en het openbaar vervoer te wensen overlaat. Forum voor autoritjes Het concept van het Parijse internetbedrijf is eenvoudig: een sociaal forum voor autoritjes tussen steden. Meerijden met iemand die van Amsterdam naar Brussel gaat? Dat kan voor 15 tot 20 euro, zo tonen aanbiedingen op de Nederlandse site van Blablacar. Dat is nog altijd fors goedkoper dan een enkeltje met de trein, inclusief 40 procent korting in Nederland. Daar betaal je volgens de opgave van de NS 25,20 euro voor, als je vroeg boekt. Door de nadruk te leggen op ritten tussen grotere steden heeft Blablacar vooralsnog weinig last van gevestigde lobby’s (de taxibranche versus Uber) of lokale overheden die argwanenend meekijken (Airbnb versus de gemeente New York). De Fransen richten zich vooral op afstanden vanaf 150 kilometer en helpen met het reguleren van vraag en aanbod via een systeem van richtprijzen, gebaseerd op de af te leggen afstand en de geschatte brandstofkosten. Aanbieders van ritjes krijgen van Blablacar een bandbreedte voor de prijsstelling met een strikte limiet. Idee is dat zoveel mogelijk kostendekkend wordt gewerkt en dat aanbieders geen winst maken. Afrekenen Afrekenen gebeurt in principe contant, maar kan in een select aantal landen ook via het online reserveringssysteem. Gebruikers moeten profielen van zichzelf plaatsen op het forum en er is een aparte ‘ladies only’-service, voor vrouwen die liever niet met een vreemde man willen meereizen. Het in 2006 opgerichte Blablacar verdient geld door reserveringskosten te rekenen voor de passagiers. Voor bestuurders is de dienst gratis. Uitbreiden buiten Europa De Fransen richtten zich tot nu toe vooral op markten waar autobezit duur is en brandstofkosten relatief hoog zijn. Dit verklaart de oorspronkelijke focus op Europa, waar er veel kostenvoordeel valt te behalen met deelritten op langere afstanden. In de VS zijn de voordelen minder evident vanwege de nog altijd relatief lage brandstofkosten. Sinds de investeringsronde van vorig jaar is Blablacar, dat meer dan 20 miljoen leden heeft, uitgebreid naar drie continenten en zeven nieuwe landen, waaronder Turkije, India en Mexico. Ook deed het overnames in Mexico, Oost-Europa en Duitsland. Met de nieuwe financiering wil het bedrijf de positie in Latijns-Amerika en Azië versterken. Billion Dollar Startup Club Met de investeringsronde komt de waardering van Blablacar uit op zo'n 1,5 miljard dollar. Daarmee treedt het Franse bedrijf toe tot de selecte club startups die meer dan 1 miljard dollar waard zijn, de zogeheten unicorns. In Europa zijn er volgens The Wall Street Journal elf startups met een dergelijke waardering. [google-drive number='1'] Blablacar is nu evenveel waard als het Nederlandse Adyen, dat eind vorig jaar 200 miljoen dollar ophaalde. Het negen jaar oude Adyen is een leverancier van betaalsystemen.

Eindelijk! Europa heeft met BlaBlaCar eigen reus in de deeleconomie

Herwin Thole

17 sep 2015

Overvloed aan toeristen in Amsterdam: helpt het om musea te verhuizen?

Herwin Thole

16 sep 2015

Kan een tatoeëerder net als een kunstenaar en fotograaf aanspraak maken op beeldrecht? Makers van computerspelletjes nemen in ieder geval het zekere voor het onzekere. Waar zijn mijn tattoos?, vroeg de Nederlandse verdediger Gregory van der Wiel zich vorig jaar af op Twitter toen hij de nieuwste versie van het voetbalspel FIFA speelde. In de game draagt Van der Wiel alleen twee witte zweetbandjes om zijn polsen, terwijl zijn armen in het echt boordevol versieringen zitten. Waarom heeft de maker van het spel, EA Sports, de tattoos achterwege gelaten? Waarschijnlijk is dat een rechtenkwestie, blijkt maandag uit een artikel in The Wall Street Journal. Degene die de tatoeage heeft ontworpen en gezet, kan namelijk via het auteursrecht een vergoeding eisen. Volgens Amerikaanse advocaten en wetenschappers vallen tatoeëerders net zo goed onder het beeldrecht als fotografen en kunstenaars. Dat betekent dat anderen niet zomaar een originele afbeelding na mogen maken, bijvoorbeeld in een film of computerspel. Rechtszaken met tatoeëerder geschikt Bekendste voorbeeld tot nu toe is de film The Hangover Part II, waarin een personage na een wild avondje stappen ineens eenzelfde tattoo in zijn gezicht heeft als boxer Mike Tyson. De ontwerper van de tatoeage klaagde in 2011 producent Warner Bros. aan wegens het schenden van auteursrecht. Uiteindelijk werd de zaak geschikt. Ook de inmiddels failliete Amerikaanse spelletjesmaker THQ kreeg een rechtszaak aan de broek van een tatoeëerder. Vechter Carlos Condit was voor het spel UFC Undisputed 3 exact digitaal nagemaakt, inclusief de grote tattoo van een leeuw op de ribbenkast. Ook deze zaak werd geschikt. Volledige rechten over tattoos Met deze rechtszaken in het achterhoofd, neemt EA Sports geen enkel risico. De gamemaker maakt alleen tattoos na als de sporters over de volledige rechten beschikken van hun inktversieringen. Zo ook bij de nieuwste versie van het American football-spel Madden. Sterspeler van de San Francisco 49ers Colin Kaepernick liet de ontwerpers van de psalmen op zijn arm een overeenkomst tekenen, waarin ze aangeven af te zien van alle rechten. Dus kon EA Sports de digitale versie van Kaepernick in het spel probleemloos van tattoos voorzien. Dus als Gregory van der Wiel met zijn getatoeëerde armen in de nieuwe FIFA 15 wil, zal hij eerst met de ontwerper van zijn tattoos om de tafel moeten. Lees ook Tattoo verwijderen: 'de minister maakt onze branche kapot' Vergeet de metro-man, hier komt de spornoseksueel

Waarom Gregory van der Wiel geen tatoeages heeft in FIFA 16

Herwin Thole

11 sep 2015

De dochter van Leo en Denise Bergsen wilde een zeemeerminstaart voor haar verjaardag, maar daar bleek vanuit Nederland moeilijk aan te komen. Nu bestiert het echtpaar de enige webwinkel voor zeemeerminstaarten in Nederland. Wie wil er niet als een zeemeermin door het water glijden? Voor veel jonge meisjes is dit een droom die tegenwoordig uitkomt. Het zogenoemde ‘mermaiding’ is sinds een jaar of tien populair in de Verenigde Staten en verovert langzaamaan andere delen van delen. In Spanje is vorig jaar een school geopend waar je kunt leren zwemmen als een zeemeermin. En dat is niet de enige: ook in de Filipijnen, Thailand, Singapore, Canada en de VS kun je de speciale zwemslag en ademtechnieken leren. Er zijn zelfs professionele zeemeerminnen die geld verdienen met optredens bij acquariumshows en zwembadfeestjes. In Nederland timmert de 23-jarige Hanna van der Gaag al ruim een jaar aan de weg als zeemeermin. Ze is in te huren voor (kinder)feesten en evenementen. Sinds twee jaar zijn zeemeerminstaarten in ons land online te koop. Bij Dutch Tails van Leo en Denise Bergsen kun je je voor 75 euro even Ariël wanen in het zwembad. Z24 sprak met Leo Bergsen over zijn opmerkelijke webwinkel. Bedrijf: Dutch Tails Wat? Webwinkel voor zeemeerminstaarten Wie? Leo (40) en Denise (43) Bergsen Waar? Spijkenisse Hoe kwamen jullie op het idee? Leo Bergsen: “Toen onze dochter zeven werd, vroeg ze een zeemeerminstaart voor haar verjaardag. Mijn vrouw is op zoek gegaan en vond een webshop in de VS die wilde leveren. Met verzending en invoerrechten kwam dat uit op een goeie 200 euro. Toen dachten we: dat kunnen wij zelf beter.” “We hebben gekeken of er webwinkels in Nederland waren die dit soort producten aanboden. Maar alleen feestwinkels verkochten zeemeerminstaarten om te verkleden, van die carnavalspakjes. Ons product is in eerste instantie gemaakt om mee te zwemmen.” Waar is de zeemeerminstaart van gemaakt? “De basis is een monovin, een vin waar je met twee voeten in zit. In het begin bestelden we die bij Nederlandse webshops, maar nu kopen we wat grotere aantallen direct in bij de importeur van het betreffende merk. De monovin is het duurste onderdeel van de set; een kwart tot een derde van de aankoopprijs. ” “Om de monovin wordt de stof genaaid. Wij gebruiken lycra, waar de meeste badkleding ook van is gemaakt. In eerste instantie is mijn vrouw zelf achter de naaimachine gaan zitten. Inmiddels besteden we dat uit aan twee naaiateliers, in Spijkenisse en Hoogvliet.” “Het basismodel van de monovin is geschikt voor kinderen van 6 tot 12 jaar. Bijna alleen maar meisjes willen zo’n staart; in ruim twee jaar hebben we misschien twee of drie keer een bestelling voor een jongetje gehad. Maar we krijgen ook behoorlijk veel aanvragen van tieners en volwassenen. Daarvoor maken we de staarten op maat. Lycra is zeer rekbaar, dus het zit bijna altijd goed. We hebben nog nooit meegemaakt dat de staart niet lekker zit of te krap is.” Wat zijn de populairste kleuren? “Blauw is het populairst, daarna roze en paars. Oranje blijft achter bij de rest. Alle ontwerpen zijn gemaakt van effen stof, maar er is ook veel vraag naar een leuk motiefje of glitters. Binnen twee maanden gaan we daarom nieuwe stoffen met schittering aanbieden die de schubben nabootsen. Eerst in blauw en roze, later misschien is zilver en goud. Daar twijfelen we nog over.” Krijgen jullie ook speciale opdrachten? “We hebben voor een aantal fotografen staarten voor volwassen vrouwen gemaakt voor fotoshoots. En we hebben op dit moment contact met een producer van Medialane, een bedrijf dat programma’s maakt van bijvoorbeeld Herman den Blijker en Paul de Leeuw. We moeten waarschijnlijk pakken maken voor twee BN’ers voor een tv-programma. Ik ben heel benieuwd wat voor show dat gaat worden.” Is zwemmen met een zeemeerminstaart veilig? “Zonder gevaar is het natuurlijk niet, omdat je benen bij elkaar zitten. Het kind is volledig afhankelijk van de slagen die het met de armen en staart kan maken. Stel dat het kind vermoeid raakt in diep water. Daarom is het wel de bedoeling dat er begeleiding in de buurt is. Of dat de waterkant dichtbij is.” “Voor kinderen van 4 of 5 jaar is het problematisch. De monovinnen beginnen vanaf schoenmaat 31, en dat is net te groot voor kinderen van die leeftijd. Dan schiet de vin constant uit. Vandaar dat we aanraden om vanaf zes jaar te beginnen. En we zouden het erg op prijs stellen als het kind al een zwemdiploma heeft.” “Eén van de eerste dingen die we hebben gedaan is met een advocaat om tafel zitten om de algemene voorwaarden dicht te spijkeren. Wij proberen op allerlei manieren te waarschuwen voor de gevaren: op de website, in de communicatie, met kaartjes die we met het product meesturen. Doe dit alleen onder toezicht en laat het kind niet alleen.” Hoe is het bedrijf gefinancierd? “In het begin hebben we er zelf geld ingestoken om alles op poten te zetten. Wat we daarna hebben verdiend, is gelijk weer in het bedrijf geïnvesteerd. Zodoende hebben we niet veel van ons eigen geld erin hoeven stoppen.” Jullie zijn vooralsnog de enige webwinkel voor zeemeerminstaarten in Nederland. Verwacht je meer concurrentie? “Het is ondertussen zo’n hype aan het worden, dat je erop kan wachten dat meer mensen dit gaan doen. Wij hebben ons direct ingeschreven bij het Benelux-Bureau voor de Intellectuele Eigendom in Den Haag. Het ontwerp van de staart en bikinitop is beschermd. Het zijn eenvoudige modellen, maar dat was mogelijk. Ook de naam hebben we laten beschermen. Mocht iemand in de toekomst het idee krijgen om hetzelfde te doen, dan hebben we in ieder geval wat in handen om ons recht te halen.” Jullie hebben het serieus aangepakt. Hebben jullie ervaring als ondernemer? “Het zit in de familie, maar wij hebben zelf geen ervaring. Wel zijn we altijd geïnteresseerd geweest in ondernemen. Dit is het eerste serieuze product waar we mee aan de slag zijn gegaan.” “Een webwinkel beginnen is tegenwoordig niet zo ingewikkeld meer. Het vergt wat logisch nadenken: wat wil de consument? We zijn er zelf ook allemaal een. Dus als je jezelf een beetje verplaatst, kun je al een heel eind komen.” Waarom is rondzwemmen als een zeemeermin juist nu populairder aan het worden? “Daar hebben wij ons ook over verbaasd. Ik denk dat zeemeerminnen altijd wel tot de verbeelding hebben gesproken. Maar ‘De Kleine Zeemeermin’ met Ariël komt uit het jaar 1989. Waarom de aandacht er nu ineens is, geen idee.” Hoeveel zeemeerminstaarten verkopen jullie per maand? “De zomer is de drukste periode. Ik denk dat we nu zo’n 60 tot 70 stuks verkopen per maand. Voor de zomermaanden was een goede maand 30 tot 40 exemplaren.” “Dit jaar verkopen we ruim 50 procent meer dan vorig jaar. Dat komt mede door de media-aandacht, maar ook doordat we de website beter vindbaar hebben gemaakt voor zoekmachines.” “Ongeveer een kwart van de verkopen gaat naar België. Een op de honderd gaat naar andere landen. We hebben nu een bestelling uit Roemenië, ook al is de site alleen in het Nederlands. Hoe die man op onze site uitkomt, is me een raadsel.” De zaken gaan steeds beter. Wordt het tijd om het bedrijf uit te breiden? “Mijn vrouw en ik hebben allebei een fulltime baan ernaast. Ik werk in de haven en heb avonddiensten, dus ik kan zaken soms overdag nog regelen. Maar deze zomer was het erg druk. Het naaien hebben we uitbesteed, maar het inpakken en verzenden doen we nog zelf. Dat is best intensief naast je achturige werkdag.” “We kijken het dit najaar nog even aan. Als de verkopen in dit tempo door blijven zetten, dan moeten we een oplossing zoeken. Dus bijvoorbeeld iemand aannemen om e-mails te beantwoorden en bestellingen in te pakken. We willen het voorlopig nog wel als een hobby blijven zien, maar het moet wel leuk blijven.”

Deze Nederlandse webshop voor zeemeerminstaarten blijkt een groot succes

Herwin Thole

01 sep 2015

Lidl is een grote marketingcampagne begonnen waarin de supermarktketen het eigen huismerk op prijs vergelijkt met A-merken. Opvallend is de poster voor pindakaas, waar een pot Calvé prijkt naast een bijna identieke variant van de Lidl. Onderneemt Calvé-eigenaar Unilever juridische stappen? Sinds vrijdag hangen Lidl-posters in abri's door het hele land. En de campagne blijft niet beperkt tot bushokjes; ook op tv, radio en online wil Lidl van zich laten horen, aldus een woordvoerder van de discounter. Op de posters wordt een A-merk op prijs vergeleken met een vergelijkbaar product van de Lidl. Zo staat een tweeliterfles Coca-Cola à 2,09 euro naast een fles Freeway-cola van de Lidl, die slechts 0,78 euro kost. 'Waar kies jij voor?' staat er in koeienletters onder. Ook de ketchup van Heinz delft op prijs het onderspit tegen de Kania-ketchup van de Duitse supermarktketen. heinz Vergelijkende reclame is in Nederland sinds 1985 in principe toegestaan, na een rechtszaak tussen twee producenten van plantenvoeding. In 2002 werd daarnaast een Europese richtlijn van kracht, die een aantal eisen stelt aan vergelijkende reclame. Zo mag de reclame niet misleidend zijn, moet het om soortgelijke producten gaan en mag je de concurrent niet zwart maken. Ook moet de vergelijking gebeuren op basis van controleerbare kenmerken. De prijs van een product is zo'n kenmerk, dus Lidl overtreedt geen wetten met de markante advertenties. Rechtszaak Unilever om pindakaas Toch springt een poster eruit: die van de pindakaas. Links staat een pot Calvé (350 gram voor 1,75 euro), rechts eentje van Vita D'or van Lidl (500 gram voor 1,39 euro). Wat opvalt is dat beide potten erg op elkaar lijken. Ze hebben beide een bruin deksel, een gouden zegel, een merknaam in rode letters en pinda's op de wikkel. Saillant detail is dat Calvé-eigenaar Unilever tien jaar geleden een rechtszaak aanspande tegen Albert Heijn, omdat de verpakkingen van dertien AH-huismerken wel erg veel weg hadden van die van de A-merken van Unilever. Veel van die producten stonden naast elkaar in het schap, waardoor klanten onbewust misgrepen, betoogde de levensmiddelenfabrikant. De rechter stelde Unilever in twee gevallen in het gelijk: het kuipje margarine en de pindakaas met blauwe dop. Overweegt Unilever om nu achter Lidl aan te gaan vanwege kopieergedrag? Smaaktest Consumentenbond Nee, laat woordvoerster Fleur van Bruggen weten via e-mail. "Wij zijn niet van plan om juridische stappen te ondernemen tegen Lidl. Waarom niet? Omdat wij hier geen reden of aanleiding toe zien." Wat mogelijk meespeelt is dat de pindakaas van Calvé niet te koop is bij de Lidl. Consumenten kunnen dus niet per ongeluk het verkeerde artikel in hun winkelwagen stoppen. "Het is natuurlijk aan Lidl om bij een dergelijke reclame uitsluitend op prijs te vergelijken en elementen als kwaliteit en smaak volledig buiten beschouwing te laten", aldus Van Bruggen. Ze wijst erop dat Calvé als beste uit de meest recente vergelijkende test van de Consumentenbond is gekomen. De normale pindakaas kreeg een 8,1 van de jury en de creamy-variant een 8,0. "Het is dan ook niet verwonderlijk dat op de helft van alle Nederlandse ontbijttafels een pot Calvé-pindakaas staat." Prima. Maar wie eindigde eigenlijk als derde in de pindakaastest? Dat was het huismerk van de Lidl met een gemiddeld cijfer van 7,8. Bovendien bestempelde de Consumentenbond de Lidl-pindakaas als beste koop. Tsja. Waar kies jij voor?

Pindakaas van Calvé versus die van de Lidl: zoek de verschillen

Herwin Thole

31 aug 2015

Apple-topman Tim Cook heeft een nieuw stokpaardje: privacy. Maar het techbedrijf uit Cupertino laat zelf ook steken vallen op dat gebied. Uitgevers zijn razend op Apple, schrijft The Wall Street Journal. In de volgende versie van het mobiele besturingssysteem iOS maakt de iPhone-maker het namelijk mogelijk om advertenties in de browser te blokkeren. Daarmee ondergraaft Apple het verdienmodel van veel mediabedrijven, die deels afhankelijk zijn van de inkomsten van banners. De 'adblocker' wordt niet ingebouwd in het besturingssysteem, maar Apple maakt het voor programmeurs mogelijk om apps te maken die inhaken op de browser Safari. Dat betekent dat gebruikers wel de moeite moeten nemen om een extra app op hun telefoon te zetten, als ze geen advertenties meer willen zien. Opkomst adblockers Adblockers zijn al langer in schwung op de pc. Zo'n 6 procent van de internetgebruikers heeft er eentje geïnstalleerd, volgens een recent rapport van PageFair. Dat zijn bijna 200 miljoen mensen, een groei van 40 procent ten opzichte van een jaar geleden. Met de stap van Apple dreigt de adblocker ook op mobiel door te breken. Als honderden miljoenen iPhone- en iPad-bezitters straks geen banners meer zien in de browser, betekent dat een serieuze deuk in de mobiele advertentiemarkt van ruim 60 miljard euro. Dubbele agenda Apple zegt de advertenties te blokkeren om de prestaties van mobiele websites te verbeteren. Door de reclames duurt het laden van een pagina vaak een stuk langer. Dat bevestigt iOS-ontwikkelaar Dean Murphy tegenover The Wall Street Journal. Uit tests voor zijn adblock-app Crystal blijkt dat nieuwssites bijna vier keer zo snel laden zonder reclames en de helft minder data verbruiken. Frappant is dat Apple geen advertenties wil blokkeren binnen apps. Want daar hebben reclames een minder grote invloed op de prestaties, claimt het bedrijf. Maar die keuze is puur eigenbelang: Apple verdient via zijn dienst iMob namelijk geld aan de verkoop van advertenties binnen apps. Bovendien bouwt Apple een nieuws-app in iOS 9 met artikelen van grote uitgevers. Van de reclames die bij de stukken staan, zou Apple een deel van de inkomsten kunnen vangen. Kortom: door mobiele sites onaantrekkelijker te maken voor mediabedrijven, moedigt het bedrijf van topman Tim Cook het maken van apps aan. En toevallig verdwijnt 30 procent van de inkomsten van apps in de zakken van Apple. Kassa dus. Google pesten Toch zegt Apple naar buiten toe niet dat de adblocker een verkapte manier is om de kas te spekken. Nee, Tim Cook werpt zich sinds een halfjaar op als voorvechter van privacy. Veel adverteerders volgen gebruikers online door het plaatsen van cookies. Dat wil Cook tegengaan met de adblocker. Ook trekt Apple-topman met zijn privacycampagne een lijn in het zand om Apple te onderscheiden van Facebook en Google. Die bedrijven verdienen namelijk geld door profielen van hun gebruikers samen te stellen en die te 'verkopen', zodat adverteerders hun reclames beter af kunnen stemmen op het publiek. "Jij bent niet de klant, jij bent het product", zei Cook in een toespraak eerder dit jaar. "Wij geloven dat een goede gebruikerservaring niet ten koste moet gaan van jouw privacy. Hypocriet standpunt Maar dat standpunt is lichtelijk hypocriet. Apple verkoopt jouw data dan wel niet aan adverteerders, maar wil zelf wel zoveel mogelijk van jou leren om zijn eigen diensten te verbeteren. Voor de nieuwe virtuele assistent Proactive bijvoorbeeld koppelt Apple aan de achterkant jouw gegevens om een gepersonaliseerde service te bieden. Naar eigen zeggen gebeurt dit op anonieme basis, maar hoe kun je een dienst op maat maken als je niet weet wie het apparaat gebruikt? En als Apple privacy daadwerkelijk hoog in het vaandel heeft staan, zou het iets moeten doen aan de beveiligingsvragen waar het nog steeds op leunt. Want zoals beveiligingsexpert Bruce Scheier tien jaar geleden al schreef, is dat een achterhaalde manier om een account te beveiligen.

Apple hamert op privacy, maar is zelf geen heilig boontje

Herwin Thole

31 aug 2015

De kerstman gaat niet failliet! Een Finse reisorganisatie neemt een meerderheidsbelang in Dianordia, het bedrijf dat het hoofdkwartier van de kerstman runt in Rovaniemi. Dianordia had te kampen met een flinke belastingschuld van 200.000 euro die uiterlijk donderdag voldaan moest worden. Dat is gelukt met dank aan Lapland Safaris Group, een reisclub die vakanties organiseert in het noorden van Finland. De schuld is ontstaan doordat de bezoekersaantallen teruglopen. In Rovaniemi kunnen toeristen iedere dag van het jaar gratis de kerstman bezoeken en onder meer met hem op de foto. Zo'n 300.000 mensen komen jaarlijks op het Finse stadje af, maar dat aantal is de laatste jaren geslonken. Vooral Russen brengen minder vaak een bezoek, omdat ze te kampen hebben met internationale sancties. Maar ook Italianen, Spanjaarden en Grieken kruipen minder vaak op schoot bij de oude grijsaard. "Met deze aankoop verzekeren we dat het verhaal van kerstmis en de kerstman voortduurt en in de toekomst voortleeft in de thuisstad van de kerstman", aldus directeur Jyrki Niva van Lapland Safaris. De burgemeester van Rovaniemi is verheugd dat een lokaal bedrijf het hoofdkwartier van de kerstman ondersteunt. "De basis voor kersttoerisme in Rovaniemi is solide. Met deze overeenkomst kan dat verder worden ontwikkeld."

EU-ruzie met Rusland kost de kerstman bijna de kop, maar hij is gered

Herwin Thole

28 aug 2015

Apple heeft een rechtszaak aan de broek in de VS. Het advocatenkantoor PCVA eist een schadevergoeding om een inmiddels beruchte foutmelding die de iPhone 6 onbruikbaar maakt. ‘Error 53’. Dat is de foutmelding die momenteel veel bezitters van een iPhone 6 de gordijnen injaagt. Zie je dit op het scherm verschijnen, dan zit er niks anders op dan een nieuwe telefoon te kopen. Het probleem ontstaat pas na installatie van iOS 9, de nieuwste versie van Apple’s mobiele besturingssysteem die sinds september vorig jaar beschikbaar is. Oorzaak van de ellende is de vingerafdrukscanner van de iPhone. Of om preciezer te zijn: de manier waarop Apple de boel beveiligt. Vingerafdrukscanner Om te zorgen dat jouw vingerafdrukken niet in verkeerde handen vallen, worden ze opgeslagen op een speciale plek op de telefoon. Die opslaglocatie is op een unieke manier gekoppeld aan de vingerafdrukscanner, zodat alleen die functionaliteit van de telefoon toegang heeft tot de veilig opgeslagen vingerafdrukken. Als een Apple-medewerker bijvoorbeeld een kapotte homeknop vervangt, wordt die koppeling na de reparatie weer tot stand gebracht. Maar een andere reparateur kan dit niet. Als iOS bij het updaten merkt dat de koppeling is verbroken, wordt de vingerafdrukscanner uitgeschakeld, laat Apple weten in een reactie. Je kunt dan niet meer je telefoon in. Rechtszaak in de VS Voor advocatenkantoor Pfau Cochran Vertetis Amala (PCVA) uit Seattle was dit aanleiding voor het aanspannen van een class action-rechtszaak, waarbij een groep gedupeerden gezamenlijk een schadeclaim doet. PCVA eist vergoedingen van in totaal 5 miljoen dollar en een gratis reparatie van de telefoon. Bovendien moet Apple met een software-update komen die het probleem verhelpt. Volgens PCVA-advocaat Darrell Cochran is het een kwalijke zaak dat Apple iPhone 6-bezitters een melding stuurt om iOS bij te werken, maar niet waarschuwt voor de eventuele gevolgen. "Als Apple je telefoon stuk wil maken om wat voor reden dan ook, dan moet het dat duidelijk maken aan klanten voordat de schade is gedaan", schrijft hij in een persbericht. Cochran vindt het extra zuur hoe Apple met de klachten om is gegaan. "Apple's reactie is om te zeggen: je hebt geen opties, het valt niet onder de garantie, je moet een nieuwe telefoon kopen." Daar gaat mogelijk wel iets aan veranderen. Een anonieme bron meldt aan Macrumors dat sommige Apple Stores toestemming hebben gekregen om getroffen iPhones te repareren. Of dit beleid gaat gelden voor alle Apple-winkels is nog onduidelijk.

De iPhone is de ‘cash cow’ van Apple, en dat blijft nog wel even zo

Herwin Thole

28 aug 2015

Coole infographic: zo hard groeit Airbnb in Amsterdam

Herwin Thole

26 aug 2015