Er zijn veel zaken in Kim Jong-uns Noord-Korea die nogal vreemd lijken in de ogen van de westerse wereld.
Duizenden soldaten die in ganzenpas langs een beeltenis van een voormalige leider marcheren, succesvolle raketlanceringen die worden gevierd alsof het de maanlanding is of pleinen vol huilende Koreanen wanneer hun leider is overleden.
Je knippert misschien een keer met je ogen en vraagt je af: is dit serieus?
Hetzelfde geldt voor de foto’s van Kim Jong-un die door de staat worden vrijgegeven, waarbij het telkens lijkt alsof de mensen om hem heen tot tranen geroerd zijn.
Got this frm Insta. I dont know why women soldiers behind Kim Jong-un are crying. Are they really crying? "confused" pic.twitter.com/lZquIeiiVD
— Pradeep AJ (@jenmapradee) 9 juni 2017
Zijn die emoties bittere ernst of is het alleen voor de show?
Yvonne Schulz Zinda van de Universiteit van Hamburg verbaast zich niet over de beelden, vertelt ze tegen Business Insider Deutschland, omdat het volgens haar onderdeel is van de persoonlijkheidscultus in het land. Ooit gestart door de grootvader van Kim Jong-un, Kim Il-sung. "De Kim-heersers worden overdreven, men ziet ze bijna als goddelijke personen."
"Het is inderdaad zo dat de Kims als bijna-goden gezien worden. Het hele Noord-Koreaanse systeem draait om het monolithische leiderschap van de Kims", vult Remco Breuker, hoogleraar Koreastudies aan de Universiteit van Leiden, aan. "De tranen die je ziet zijn wat dat betreft 'echt': met de dood van een Kim valt er een zekerheid (onverlet of die goed is of slecht) weg uit het bestaan van Noord-Koreanen."
Op dit moment is de Nederlandse expert – die overigens al jaren voor een oorlog met Noord-Korea waarschuwt – bezig met een boek over de Aziaten. Dat we niets over Noord-Korea weten, is volgen hem waarschijnlijk het grootste misverstand over het land. We weten aardig wat, maar dan moet je wel – net als Breuker – het Koreaans beheersen.
Politieke loyaliteit
"Het is in zoverre een cultuur waar mensen hun emoties laten zien in de zin dat dit een politieke cultuur is, waarin eenieder wordt verondersteld hetzelfde te denken en te voelen en dus ook op hetzelfde moment om hetzelfde te lachen en te huilen", legt hij uit.
"Het openlijk huilen is met andere woorden een afgedwongen vertoning van politieke loyaliteit."
Toch is het geen show, volgens de expert: "Die patronen zijn zo ingesleten bij de gemiddelde Noord-Koreaan dat die zich daar niet eens zo bewust meer over hoeft te zijn."
Breuker: "Wat je op de foto ziet is natuurlijk moeilijk te zeggen, maar waarschijnlijk (als ik afga op mensen die zulke momenten hebben meegemaakt) een mengeling van blijdschap, ontzag, angst en ongeloof. En voor sommigen ook teleurstelling dat ook de grote leider van dichtbij toch akelig veel op een mens lijkt."
