- NAVO-leiders zijn bezorgd over de grote aantallen slachtoffers en het enorme verbruik van munitie in Oekraïne.
- “De omvang van deze oorlog overstijgt wat we ons hadden voorgesteld”, zei de Amerikaanse generaal en NAVO-opperbevelhebber Christopher Cavoli onlangs.
- De moeizame pogingen van de NAVO om wapens en munitie bij elkaar te krijgen voor Oekraïne tonen aan dat het bondgenootschap niet kan bogen op een omvangrijk arsenaal.
- Lees ook: De oorlog tussen Rusland en Oekraïne lijkt beslist te gaan worden op de Krim
ANALYSE – De grote aantallen slachtoffers en het enorme verbruik van munitie tijdens de oorlog in Oekraïne leidt tot zorgen bij NAVO-commandanten.
De NAVO werd in 1949 opgericht om een massale invasie van de Sovjet-Unie in West-Europa te voorkomen en kreeg er na het einde van de Koude Oorlog een aantal nieuwe leden bij. Maar sinds het verdwijnen van de Sovjet-dreiging zijn veel legers ingekrompen. De schaal en intensiteit van de gevechten in Oekraïne leidt tot de vraag of het militaire bondgenootschap wel in staat is een grootschalige oorlog uit te vechten tegen Rusland.
“Schaal, schaal, schaal”, zei NAVO-opperbevelhebber Christopher Cavoli van Europa tijdens een conferentie over Defensie in Zweden in januari. “De omvang van deze oorlog is onvoorstelbaar”, zei de Amerikaanse topgeneraal. “De Oekraïners hebben 37 brigades aan de frontlinie en nog tientallen andere brigades op eigen territorium. De Russen hebben bijna 2.000 tanks verloren en sinds het begin van de oorlog gemiddeld ongeveer 20.000 granaten per dag gebruikt.”
“De omvang van deze oorlog overstijgt wat we ons hadden voorgesteld”, zei Cavoli. “Maar het gebeurt echt en we moeten ermee dealen.”
Van groot belang is een militaire industriële basis die de benodigde munitie, uitrusting en voorraden kan leveren om de oorlogshonger te stillen. De VS, Rusland en Europa hebben de productie van artilleriegranaten al opgevoerd. Sinds het beëindigen van de Koude Oorlog waren de voorraden flink geslonken. "Een gezonde en flexibele militaire industriële basis is net zo belangrijk als het aantal troepen."
Cavoli zette ook vraagtekens bij het idee van onder meer Duitsland dat 'soft power' een vervanging is van traditionele militaire macht. "Er is nu 'hard power' vereist", zei de opperbevelhebber van de NAVO. Volgens hem zijn diplomatie, cyberkracht en economische macht uiteraard van groot belang, "maar voor een oorlog is 'hard power' onvermijdelijk en we moeten zorgen dat we daar goed in zijn. Als de tegenstander met een tank op het slagveld verschijnt, kan je maar beter zelf ook een tank hebben."
Cavoli ziet in het verrassende succes van Oekraïne op slagveld het bewijs dat "precisie, massa kan verslaan". Maar er zit wel een addertje onder het gras: kwaliteit heeft tijd nodig om te winnen van kwantiteit. Daarom moet er volgens hem soms terrein worden geruild voor tijd. Maar deze mogelijkheid is er niet altijd. "Daar moeten we rekening mee houden bij ons denken en bij onze planning", aldus Cavoli.
Voor kleinere buren van Rusland, zoals de Baltische staten, is dat een erkenning van het feit dat de NAVO misschien geen tijd heeft hen te hulp te schieten in het geval van een Russische invasie.
De NAVO heeft nooit de oorlog tegen de Sovjet-Unie hoeven voeren, die het vreesde. Maar sinds het einde van de Koude Oorlog heeft de NAVO wel meerdere militaire operaties uitgevoerd.
NAVO-toestellen hebben bombardementen uitgevoerd op Servië in 1999 en op Libië in 2011. Ook stuurde het bondgenootschap vredesmissies naar Bosnië en Kosovo en vocht het mee met Amerikaanse troepen in Afghanistan.
Wat betreft aantallen troepen, vliegtuigen en munitie waren deze operaties beperkt in omvang. Maar toen werd al wel duidelijk dat het inmiddels 30-leden-tellende bondgenootschap sterk afhankelijk is van de VS. In Libië was de luchtmacht van de NAVO bijvoorbeeld al na een maand door de voorraad precisiegeleide bommen heen.
Dat Moskou nu granaten aan het kopen is van Noord-Korea laat zien dat Rusland mogelijk helemaal niet is opgewassen tegen de NAVO en Oekraïne. Toch tonen de moeizame pogingen van de NAVO om wapens en munitie bij elkaar te krijgen voor Oekraïne aan dat het bondgenootschap niet kan bogen op een omvangrijk arsenaal.
De VS is waarschijnlijk het best voorbereid op een langdurige oorlog, maar zelfs de Amerikaanse defensie-industrie heeft jaren nodig om de productie van artilleriegranaten op te schroeven. Niemand wil een grootschalige oorlog, maar Oekraïne is een reminder dat die mogelijkheid niet genegeerd kan worden.
