- De kroning van koning Charles, volgende week zaterdag, “is in wezen een wijding aan de dienstbaarheid”, schreven de aartsbisschoppen van Canterbury en York vorige maand.
- Hoewel de Britten de grootste ceremonie in zeventig jaar optuigen voor de kroning van Charles III, is het voor zijn staatsrechtelijke positie eigenlijk niet noodzakelijk.
- Charles is naast staatshoofd van het Verenigd Koninkrijk koning van nog eens veertien andere soevereine landen, waaronder Canada en Australië.
- Lees ook: Kersverse koning Charles III staat voor paar pittige hoofdpijndossiers over familie
De kroning van koning Charles, volgende week zaterdag, is niet alleen een historische en staatsrechtelijke gebeurtenis, maar vooral ook een religieuze. “Het is in wezen een wijding aan de dienstbaarheid”, schreven de aartsbisschoppen van Canterbury en York vorige maand aan andere Anglicaanse geestelijken. De koning staat formeel aan het hoofd van die christelijke kerk.
De kroning vindt plaats tijdens een dienst in Westminster Abbey. Eerst legt de koning een eed af, met zijn hand op een bijbel die de aartsbisschop van Canterbury Justin Welby speciaal heeft laten maken. Het heilige boek is volgens Welby “het eerste en belangrijkste geschenk” dat de koning krijgt aangeboden tijdens de kroning.
Na de eed wordt de koning gezalfd. Dat gebeurt met geurende olijfolie van de Olijfberg in Oost-Jeruzalem. De olijven komen uit twee gaarden, waarvan een bij de Maria Magdalenakerk kerk hoort waar Charles’ grootmoeder Alice van Battenberg begraven is. De olie is in maart gewijd in Jeruzalem en ruikt naar “sesam, roos, jasmijn, kaneel, neroli, benzoë en amber, en ook oranjebloesem”, aldus Buckingham Palace. De zalving gebeurt met een ongeveer 900 jaar oude lepel.
De daadwerkelijke kroning is ook een taak voor Welby. Hij zet de Charles de ruim 2 kilo zware Kroon van Sint-Edward op het hoofd. De kroon is (net als de kroningslepel) onderdeel van de zogenoemde regalia, die in het Verenigd Koninkrijk grote spirituele betekenis worden toegedicht. Daar zijn meer objecten bij die verwijzen naar de rol van de koning in het geloof.
De rijksappel, een bol met een kruis erop die de vorst tijdens de kroning in zijn rechterhand houdt, symboliseert de macht van de koning over de christelijke wereld. Daarnaast wordt het vierhonderd jaar oude 'Zwaard van Spirituele Gerechtigheid' gebruikt, dat staat voor de koning als 'Verdediger van het Geloof'. Die titel hebben Engelse en Britse koningen sinds de zestiende eeuw, dankzij paus Leo X. Er zijn nog drie andere zwaarden die andere aspecten van het koningschap symboliseren, waaronder zijn eigen autoriteit en de krijgsmacht.
In de brief van de aartsbisschoppen werden alle Anglicaanse geestelijken opgeroepen om "op een creatieve, vreugdevolle en betekenisvolle manier" aandacht te besteden aan de kroning. Hoe ze dat doen, mogen ze zelf bedenken. De kerk heeft een gebedenboek uitgegeven dat bedoeld is om in de vier weken tussen Pasen en de kroning iedere dag voor de koning te bidden.
Kroning van Charles is vooral ceremonieel, want is bij wet al koning
Hoewel de Britten volgende week de grootste ceremonie in zeventig jaar optuigen voor de kroning van Charles III, is het voor zijn staatsrechtelijke positie eigenlijk niet noodzakelijk. Zodra zijn moeder Elizabeth overleed, was Charles volgens de wet koning. Daarna is al een aantal formaliteiten doorlopen. Het hoogtepunt daarvan, de aankomende kroning, is eerder een religieuze gebeurtenis dan een juridische.
Charles is als koning bovenal het staatshoofd. Hij is onder meer formeel onderdeel van het parlement, dat in het Verenigd Koninkrijk bestaat uit het Lagerhuis, het Hogerhuis en de Kroon. In die functie opent hij het parlement bij de start van het parlementaire jaar, normaal gesproken in mei. Dat heeft Charles vorig jaar ook gedaan vanwege de zwakke gezondheid van zijn moeder. Daarnaast moet de koning het parlement ontbinden voor de verkiezingen en wetten ondertekenen.
Charles is naast staatshoofd van het Verenigd Koninkrijk koning van nog eens veertien andere soevereine landen. Dit zijn bijvoorbeeld Canada en Australië, die hem ook in september als koning hebben erkend. In een aantal andere landen leidde de dood van Elizabeth tot een discussie over afschaffing van de monarchie. Zo beloofde het Antilliaanse land Antigua en Barbuda een referendum.
De veertien landen maken onderdeel uit van het Gemenebest van Naties. Dat is een internationaal samenwerkingsverband waarvan in totaal 56 landen met 2,5 miljard inwoners deel uitmaken. Dat zijn vooral om landen met een eigen staatshoofd. Het Gemenebest heeft koning Charles eveneens eerder als symbolisch hoofd erkend.
Voor de Britse vorst is verder een belangrijke positie weggelegd als opperbevelhebber van de krijgsmacht en als formele leider van de Anglicaanse Kerk: ' Verdediger van het Geloof'. Ook voor deze posities is bij de kroning bijzondere aandacht. De krijgsmacht is onder meer te zien in twee grote processies waaraan duizenden militairen deelnemen.
