- De 27-jarige Britse vrouw Zoe Stephens zou een weekendje naar het eiland Tonga gaan, maar zit daar inmiddels al anderhalf jaar vast.
- Tonga is dankzij strenge reisbeperkingen flink geïsoleerd van de rest van de wereld en daardoor al die 18 maanden coronavrij gebleven.
- Stephens zegt tegen CNN het moeilijk te vinden dat haar vrienden haar een geluksvogel noemen, terwijl ze het leven op Tonga eigenlijk behoorlijk saai vindt.
De 27-jarige Zoe Stephens vloog vorig jaar maart naar het Zuid-Pacifische eiland Tonga om daar een lekker weekend door te brengen, maar zit daar volgens CNN nu nog altijd vast.
Ze verblijft in een strandhuis en is begonnen aan een online master internationale communicatie. Toch is het eilandleven lang niet altijd zo leuk als het misschien lijkt.
“Er zijn niet veel mensen die kunnen begrijpen hoe het is om vast te zitten op een eiland zonder vrienden en familie in een land waar je niet vrijwillig bent gestrand”, zegt Stephens tegen CNN Travel. Door de strenge reisbeperkingen is Tonga al die 18 maanden volledig coronavrij gebleven. “Ik ben waarschijnlijk een van de weinige mensen op de wereld die nog nooit een mondkapje heeft gedragen.”
Stephens woont in China en was vorig jaar rond aan het reizen toen het coronavirus uitbrak. Om niet in quarantaine te hoeven bij terugkeer naar China bleef ze rondreizen, maar toen ze aankwam op Tonga was er net corona uitgebroken op haar vorige bestemming Fiji. Daarom was ze niet welkom in het hostel dat ze geboekt had.
Tonga ging in volledige lockdown en al het vliegverkeer werd verboden. “De drie weken durende lockdown was echt heel intens”, vertelt Stephens tegen CNN. “Je kon maar een keer in de week de deur uit om boodschappen te doen en je naam en kenteken werd daarbij geregistreerd. Alle andere winkels en restaurants in het hele land waren gesloten.”
In de eerste maanden dacht ze nog dat China de grenzen wel weer snel zou openen zodat ze naar huis zou kunnen. Ze sloeg het aanbod af om mee te gaan op een repatriëringsvlucht naar Europa. Maar langzaam werd haar duidelijk dat China nog lang potdicht zou blijven en ging ze plannen maken voor een langer verblijf op Tonga.
Lange, saaie dagen op Tonga
Haar dagen bestaan uit een wandeling met haar honden op het strand, daarna online studeren, soms wat werk dat ze op afstand kan doen en een beetje peddelen en snorkelen. “Ik hou mezelf gewoon maar een beetje bezig”, vertelt ze. “Ik ga met vrienden naar een van de bars of wat eten in een van de weinige restaurants en ga dan weer naar huis. Het is echt heel erg saai.”
Het valt Stephens het zwaarst dat haar Britse vrienden haar steeds een geluksvogel noemen, omdat ze de coronacrisis op een tropisch eiland mag doorbrengen. “Ik word elke dag wakker en zie dan het strand en het eiland. Dat is op zich geweldig, maar ik kan er niet van genieten. Er wordt me wel steeds gezegd dat ik moet genieten, maar ik wil hier gewoon niet zijn. Het is moeilijk te accepteren dat ik hier al anderhalf jaar zit, zonder ergens anders heen te kunnen.”
Ze erkent tegenover CNN dat ze de zaken anders had aangepakt als ze van tevoren had geweten dat ze zo lang op het eiland zou zitten. Een lokale baan zoeken bijvoorbeeld, vrijwilligerswerk doen of de taal leren. Inmiddels helpt ze wel mee met het organiseren van een marathon om geld op te halen voor de Tonga Animal Welfare Society.
Het is de bedoeling dat Zoe Stephens een dezer dagen teruggaat naar het Verenigd Koninkrijk. "Maar de vluchtschema's veranderen steeds, dus ik wil er niet al te veel op hopen."
