- De 24-jarige Nederlandse Veerle Veldhuis is in maart 2022 van haar universiteitsstad terugverhuisd naar het huis van haar ouders.
- Na een tijdje op zoek te zijn geweest naar een eigen plek, besloot ze een ’tiny house’ te kopen en op te knappen.
- Ze woont nu in de achtertuin van haar ouders zonder huur te betalen.
- Lees ook: Deze 21 foto’s van piepkleine woningen laten zien hoe onbetaalbaar woonruimte over de hele wereld is geworden
Dit artikel in de ik-vorm is uitgewerkt door een redacteur van Business Insider op basis van een gesprek met de 24-jarige Nederlandse Veerle Veldhuis.
Ik woon in een ’tiny house’ van 7 vierkante meter in de achtertuin van mijn ouders.
Ik ben in maart 2022 terugverhuisd na 2,5 jaar bij mijn universiteit te hebben gewoond. Ik worstelde met mijn mentale gezondheid en realiseerde me dat door blijven studeren niet goed voor me was en dat ik ver over mijn grenzen heen aan het gaan was. Het was tijd voor verandering.
Na het besluit afscheid te nemen van de universiteit ben ik terugverhuisd naar mijn ouders. Ik zag dat altijd als een tijdelijke oplossing.
Door therapie ben ik me gaan realiseren dat ik heel veel behoefte had aan woonruimte voor mezelf. Ik ging in eerste instantie op zoek naar huurhuizen in de buurt, maar die waren erg duur en er was sowieso weinig beschikbaar.
Afgelopen zomer was ik op vakantie in Engeland en heb toen erg genoten van mijn vierdaags verblijf in een tiny house. Vanaf dat moment speelde de optie om in een tiny house te gaan wonen altijd in mijn achterhoofd.
Afgelopen november vond ik op internet een tweedehands tiny house. Dat heb ik met wat financiële hulp van mijn ouders gekocht voor 1.800 euro.
Ik hoorde van mensen in de omgeving dat de gemeente erg strenge regels had voor tiny houses. Het makkelijkste was om het huisje op eigen terrein te plaatsen, dus heb ik samen met mijn ouders besloten het in hun achtertuin neer te zetten.
Ik woon er nu 11 maanden. Ik heb heus de nodige problemen gehad, maar het is hartstikke fijn wonen.
We hebben het tiny house zo goedkoop mogelijk proberen op te knappen
Het ongemeubileerde tiny house leek erg betaalbaar, maar bleek uiteindelijk toch behoorlijk duur voor de staat waarin het verkeerde. De buitenkant was prima, maar de vloer was helemaal nat en een beetje verrot.
Ik had al bedacht hoe het er vanbinnen uit moest gaan zien, voordat ik het huisje kocht. Mijn ouders en een aantal vrienden hebben me geholpen bij het opknappen.
We hebben geprobeerd het huisje zo goedkoop mogelijk op te knappen. Aan het begin dacht ik zo'n 1.000 euro uit te gaan geven, maar dat bleek uiteindelijk meer dan twee keer zoveel te zijn.
We gebruikten veel materialen die we al hadden en probeerden de spullen die we niet hadden gratis of tweedehands te krijgen. Zo hebben we voor de kozijnen hout gebruikt dat we bij het vuilnis vonden en heb ik een houten keukenblad geïnstalleerd dat bij mijn ouders in de schuur lag.
We hebben alles bij elkaar zo'n twee maanden geklust en ik kon er begin januari in.
Op een dag werd ik wakker en toen was de thee bevroren in een kopje dat ik had laten staan. Ik was niet echt gewend om in zo'n koud huis te wonen en was gewend om ook 's winters mijn verwarming uit te draaien voor het slapen gaan. Nu houd ik mijn verwarming 's nachts gewoon aan als het koud is.
Ik heb een keuken, een bed en een woonkamertje, maar geen wc of douche. Ik zou liever wel een eigen wc hebben, omdat ik geen zin heb altijd die van mijn ouders te gebruiken — zeker 's nachts niet.
Ik hoef me geen zorgen te maken of ik de huur wel kan betalen
Dat ik nu een eigen plekje heb is heel goed voor mijn mentale gezondheid, omdat ik niet altijd rekening hoef te houden met mensen om me heen en ik kan doen waar ik zin in heb.
Ik ben ook blij dichtbij mijn ouders te wonen, zodat ik ook niet helemaal alleen ben.
Op Instagram kreeg ik van sommige mensen het commentaar dat ik niet echt zelfstandig woon en dat ik eigenlijk alleen maar een speelhuisje heb in de achtertuin van mijn ouders. Maar de meeste reacties op mijn berichten zijn positief.
Ik denk dat ik geluk heb: niet iedereen heeft ouders met een grote achtertuin om een tiny house in te zetten.
Toen ik studeerde betaalde ik 419 euro per maand aan huur. Aan mijn ouders hoef ik geen huur te betalen, maar we hebben wel afgesproken dat ik 60 euro per maand betaal voor water en stroom.
Ik kan daarom meer geld sparen en hoef me geen zorgen te maken of ik wel genoeg geld heb om de huur te betalen.
Ik werk nu op een zorgboerderij voor mensen met beperkingen en ben van plan mijn opleiding het volgende academische jaar weer op te pakken. Ik zit erover te denken dichterbij de universiteit te gaan wonen met mijn tiny house.
Alles bij elkaar ben ik erg tevreden. Ik heb mijn eigen plekje gecreëerd en opgeknapt, dus het is echt mijn huis. In zo'n kleine ruimte wonen voelt heel gezellig en veilig.
