De facto break-up
Eigenlijk is waar de politici bang voor zijn, namelijk een tweedeling in de
euro-zone tussen de sterke en zwakke euro-broeders, een feit. Niet volgens
de benaming Neuro-Zeuro, of Core-Euro / Euro-Light of iets dergelijks, maar
wel volgens de banken.
Ten eerste – maar dat is oud nieuws – suggereren de renteverschillen niet meer
dat er een gezamelijk euro-kredietrisico is (wat en decennium geleden wel zo
was); en tweedens: de banken handelen alsof het ook daadwerkelijk een
voldongen feit is.
In de NRC
van afgelopen zaterdag gaf topman Bruggink van de Rabo een interview waarin
hij ondermeer meldde dat er zoveel hypotheken extra worden afgelost. Minder
nadruk kreeg de volgende uitspraak: “De eurocrisis bleek ook voor ons veel
belangrijker dan wij voor mogelijk hadden gehouden. Er was een serieus
gevoel bij beleggers buiten Europa dat de euro zijn beste tijd had gehad.
Amerikaanse beleggers: ‘Rabobank, fantastische naam, zeer kredietwaardig.
Maar we doen even niet in euro’s.’ Zij wilden alleen geld aan de Rabobank
lenen als werd vastgelegd tegen welke voorwaarden de euro eventueel omgezet
zou worden naar een andere, nieuwe munt.”
Vandaag staat het volgende artikel in de Bild-Zeitung:
“Unternehmen bereiten sich auf Euro-Crash vor! – Die Euro-Krise verschärft
sich weiter. Gestern wurde bekannt, dass die griechische Wirtschaft 2011 um
6,8% eingebrochen ist. Der erste Konzernchef fordert jetzt Griechenlands
Ausstieg aus EU und Euro. Bosch-Chef Franz Fehrenbach: Das griechische
System sei „marode und in einer Solidargemeinschaft eine untragbare
Belastung“ Dazu bereiten sich nach BILD-Recherchen erste Banken und
Versicherer konkret auf den Fall eines Euro-Zusammenbruchs vor.
Internationale (Finanzierungs-)Verträge werden seit Neuestem um eine
Euro-Ausstiegs-Klausel ergänzt. Sie legt fest, dass das jeweilige Geschäft
„in Euro oder in der zum Zeitpunkt der Transaktion in Deutschland gültigen
Währung“ erfolgt. Klartext: Gibt es den Euro nicht mehr, muss in der
deutschen Nachfolgewährung gezahlt werden! Zugleich wird in den
Neu-Verträgen der Gerichtsstand Deutschland festgeschrieben. Auch das eine
Absicherung gegen ein mögliches Euro-Ende.”
Het gaat hier om de zin “Gibt es den Euro nicht mehr, muss in der deutschen
Nachfolgewährung gezahlt werden!” Kortom: er wordt eigenlijk weer gehandeld
in de valuta van na de euro-break up.
De politiek wil dit nog steeds niet accepteren, daarom vermoed ik dat we
voorlopig nog op de doormodder-route zullen blijven zitten.
Daarentegen kan je altijd op de Fransen vertrouwen om met grote plannen te
komen. In tegenstelling tot de terugtrekkende beweging van de Duitse
ondernemers, vluchten die uit Frankrijk naar voren, zie de Financial
Times : “French business seeks radical reforms - French business has
laid out a radical manifesto for the looming presidential election, calling
for a fully federal “United States of Europe” and tough action at home to
cut public spending and restore flagging industrial competitiveness.
Published a day before Nicolas Sarkozy was set officially to launch his
candidacy, Medef, the industry confederation, outlined domestic economic
reforms which echoed the policies of the centre-right president – but which
went much further than either he or François Hollande, the Socialist
candidate and his main challenger, have gone. Medef’s line on the European
Union also goes far beyond the traditional Gaullist reticence of French
leaders to hand over powers to Brussels. But Laurence Parisot, Medef’s
leader, said “daring” to build a federal Europe, leading ultimately to
common economic, monetary, defence and security policies with an elected
president, was a top priority. The manifesto said: “The winning scenario for
the future is one of a much more integrated European governance. Medef’s
ambition is for ... a United States of Europe.”
Dat dit uit Franse hoek komt verbaasd me enigszins (chauvinisme is hun niet
vreemd), maar op een positieve manier. Helaas denk ik dat een “USE” een
utopie zal blijven: de arbeidsmobiliteit binnen Europe is te laag, ik zie
geen redenen dat dat snel gaat veranderen; maar belangrijker: de afgelopen
jaren, alsook de recente ontwikkelingen, bewijzen dat er verdomd weinig
solidariteit is tussen de verschillende lidstaten. Het is nog altijd ‘wij’
en ‘zij’, en dan niet op een dorpse manier zoals Amsterdammers en
Rotterdammers elkaars voetbalclubs haten: de respectieve supporters zijn wél
Oranje-fans als het Nederlands team speelt. (Als ze tenminste winnen
natuurlijk).
Nee, het onderscheid zit
ook tussen de Nederlanders, Duitsers, Oostenrijkers e.d. en die andere
groep van EU-leden zoals Polen, Hongaren, Esten, Litouwers, Bulgaren, en
dergelijke.
Die USE, die komt er niet.
Jacob Jurg is verbonden aan AFS en
verantwoordelijk voor nieuws en research. De informatie in deze
column bevat geen individueel beleggingsadvies of aanbeveling tot het doen
van bepaalde beleggingen.
Volg de markten op Z24 Beurs
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl