ANALYSE – Aan de politieke gevaren voor Europa lijkt maar geen einde te komen.
De kans op een pijnlijke en langlopende echtscheidingsprocedure tussen het Verenigd Koninkrijk en de EU neemt met de dag toe.
Verder ligt Brussel op ramkoers met Hongarije en Polen, en de problemen aan de Europese grenzen worden er niet minder om.
Toch verwacht ik dat de druk op de euro vanuit Europese politieke hoek op korte termijn mee zal vallen. En wel om deze vijf redenen.
1. EU staat sterk in Brexit-gesprekken
Europa vormt vooralsnog behoorlijk een gesloten front in de onderhandelingen met Londen. In het VK daarentegen is van een duidelijke lijn geen sprake. Brussel is daarmee in het voordeel.
Vooralsnog ligt een deal wel in de lijn der verwachting, maar één waarin extra onderhandelingstijd wordt ingebouwd en waarin, als je een winnaar aan moet wijzen, de EU toch aan het langste eind trekt.
2. Spanningen tussen oost en west geen directe bedreiging
Afgelopen week bereikte de wrevel tussen Brussel en met name Hongarije en Polen een nieuwe hoogtepunt. Het Europees Parlement besloot om een procedure in gang te zetten die uiteindelijk zou kunnen leiden tot het ontnemen van het Hongaarse stemrecht in de Europese Raad.
In de praktijk zal het daar niet van komen: unanimiteit is vereist en Polen en Hongarije houden elkaar de hand boven het hoofd.
De spanningen tussen west en oost kunnen op lange termijn wel degelijk grote gevolgen hebben, maar op de korte tot middellange termijn zien we niet direct een gevaar voor de eurozone.
3. Italiaanse regering matigt zijn toon
Recentelijk sloeg de Italiaanse regering een ietwat verzoenender toon aan door te benadrukken dat het land zich wil houden aan de Europese begrotingsregels en dat de focus gericht blijft op het reduceren van de staatsschuld.
Hoe de Italiaanse regering dat wil doen is niet duidelijk, maar de markten putten toch hoop uit de Romeinse suspogingen. De spread tussen de Italiaanse en Duitse rente is hierdoor behoorlijk gedaald.
4. Migratiecrisis min of meer onder controle
De migratiecrisis krijgt nog altijd volop aandacht en heeft onder meer geleid tot flinke woordenwisselingen tussen Italië en landen die weigeren solidariteit te tonen met de landen aan de Europese grenzen waar de meeste vluchtelingen binnenkomen.
Intussen heeft Rome de toon wat gematigd en is de EU druk bezig met een drieledige aanpak van de crisis: voorkomen dat economische migranten de oversteek naar Europa wagen via een wortel-en-stok-aanpak, betere bewaking van de buitengrenzen en een eerlijker verdeling van migranten over de lidstaten.
Vooralsnog lijkt het meer op pappen en nathouden, maar ik heb het gevoel dat deze tactiek nog best lang volgehouden kan worden, mede omdat het totaal aantal migranten nog lang niet in de buurt komt van de hoogtepunten van een paar jaar geleden.
5. Grens aan het de populistische opmars
De rechts-populistische opmars is zeker niet gekeerd, maar de recente verkiezingen in Zweden laten weer zien dat in veel landen een plafond aanwezig lijkt van maximaal zo’n twintig procent van de stemmen.
Gezien het bovenstaande zou een verdere stijging van euro ten opzichte van de dollar niet verbazen. Zodra de Amerikaanse president Donald Trump gas terugneemt in zijn handelsruzies en als duidelijk wordt dat Europa stabieler is dan sommige doemvoorspellingen willen doen geloven, zal dit de euro een boost geven.
Daar staat tegenover dat de problemen in de opkomende landen weliswaar nog geen groot besmettingsgevaar opleveren, maar dat ze ook niet zomaar overwaaien.
Vanuit deze hoek en omdat de Federal Reserve de rente verder wil verhogen verwachten we dat het stijgingspotentieel voor de euro-dollarkoers beperkt blijft. Onze economen denken daarbij aan circa 1,21 dollar en maximaal 1,25 dollar.
Andy Langenkamp is senior politiek analist bij ECR Research en ICC Consultants.
