Het einde van Michiel Meurs’ carrière leek in zicht een jaar geleden. De
rechtbank had hem veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van
negen maanden plus een forse boete voor zijn rol in het boekhoudschandaal
dat Ahold deed wankelen. De voormalig financieel directeur had geheime
brieven in zijn bureaulade liggen, waarin het supermarktconcern ontkende de
volledige baas te zijn over een aantal dochterondernemingen. De winst en
omzet van deze bedrijven werden echter wel volledig in de boeken opgenomen.
Valsheid in geschrifte, concludeerde de rechter.

Meurs probeerde het aanvankelijk als zelfstandig financieel adviseur.
Maar al na een jaar na zijn veroordeling wist hij een nieuwe baan te
vinden. Dit keer als financieel bestuurder bij een beginnend farmaceutisch
bedrijf. De oprichter van deze onderneming, voormalige directeur Herjan
Coelingh Bennink van Organon, zegt het volste vetrouwen te hebben in Meurs. "Wat
andere mensen daarvan denken, interesseert me niet zo veel" vertelde
hij woensdag het Financieele Dagblad.

Het is makkelijk om Coelingh Bennink te bekritiseren. Wat moet hij immers met
de beschadigde Meurs? Maar de oud-Ahold-topman brengt veel ervaring mee, die
zeker een beginnend bedrijf als Pantarhei Bioscience goed zal doen. Daar
komt bij dat de onderneming zich dankzij de komst van Meurs kan verzekeren
van voldoende aandacht.

Een celstraf of fraudeschandaal hoeft dan ook niet gelijk het einde te
betekenen van de carrière van een topman. Bestuurders kunnen over het
algemeen wel een nieuwe baan vinden, zelfs al hebben ze een bedrijf bijna te
gronde gericht. Wel moeten ze vaak genoegen nemen met minder status en
waarschijnlijk een lager inkomen. Toch zit er af en toe ook een
commissariaat in. Maar een functie als bestuursvoorzitter bij een
beursgenoteerde onderneming is nauwelijks een optie. Een dergelijk concern
wil zijn handen niet branden aan een ‘beschadigde’ topman.

Voor Meurs betekent zijn nieuwe functie inderdaad een stap terug. Pantharei
Bioscience heeft niet de uitstraling van zijn vorige werkgever. Meurs lijkt
noodgedwongen met minder genoegen te hebben genomen. Dat geldt ook voor zijn
voormalige baas, oud-Ahold-topman Cees van der Hoeven, hoewel hij als
beheerder van het investeringsportfolio van de ondernemer Marcel Boekhoorn
betrokken was bij de overname van het telecombedrijf Telfort door KPN.

Boekhoorn nam Van der Hoeven in 2003 al in dienst als adviseur. Dat zal
hem niet zijn tegengevallen, want dankzij de ooit gevierde ondernemer vond
hij een ingang bij KPN om te praten over de verkoop van Telfort, eigendom
van Boekhoorn. Van der Hoeven kon rekenen op zijn vriend en KPN-topman Ad
Scheepbouwer. De transactie tussen KPN en Telfort heeft volgens Het
Financieele Dagblad Van der Hoeven naar verluidt 40 miljoen euro opgeleverd.

Als het niet lukt om aan een baan te komen, bestaat altijd de mogelijkheid
zelf iets te beginnen. Zo is ook Walter van de Vijver, die bij Shell het
veld moest ruimen wegens het reserveschandaal, inmiddels teruggekeerd in het
bedrijfsleven. Het schandaal, waarbij Shell de bewezen olie- en gasreserves
te rooskleurig voorstelde, kostte het concern vele honderden miljoenen
euro's aan onder meer schadevergoedingen, maar met zijn eigen bedrijf heeft
Van de Vijver geen moeite om investeerders aan zich te binden. Delta
Hydrocarbons speurt naar manieren om meer uit 'lege' olievelden te halen.
Een goed idee blijkbaar, want 3i was bereid om 250 miljoen euro erin te
stoppen en SHV, het bedrijf van de miljardairsfamilie Fentener van
Vlissingen, heeft ook in Delta Hydrocarbons geïnvesteerd.

Meer in de marge opereert tegenwoordig Gerard van Santen. De voormalig
directeur van de failliete levensverzekeraar Vie d'Or houdt zicht bezig met
de handel in tweedehands levensverzekeringen van bejaarden of zieken. Van
Santen heeft elfduizend gedupeerden achtergelaten die nog steeds wachten op
een schadevergoeding.

Toch lukt het niet iedere topman om de weg omhoog weer te vinden. Zo zit de
voormalig bestuursvoorzitter van Numico, Hans van der Wielen, voor zover
bekend werkloos thuis nadat hij het voedingsmiddelenconcern naar verluidt
moest verlaten wegens de slechte resultaten. Ook oud-directeur Cees van
Dormael van de inmiddels opgedoekte luchtvaartmaatschappij Air Holland heeft
geen werk. Hij is naar eigen zeggen laten vallen door al zijn vrienden en
zakelijke contacten toen hij in verband werd gebracht met het witwassen van
drugsgeld. Daarvoor is hij uiteindelijk veroordeeld. Zijn financiële
rechterhand, in de pers altijd met Paul G. aangeduid, werd ook veroordeeld
voor witwaspraktijken, heeft opvallend genoeg wel een baantje gevonden. In
België, dat wel, en "dankzij een vriendje," zo heeft hij zich
ooit laten ontvallen.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl