De staat wil ABN Amro voor een fors bedrag verpatsten en toch een vinger in de pap houden.  Dit terwijl het verdienmodel van banken onder druk staat. Gelukkig zijn beleggers vaak net zo gek als bankbestuurders, verzucht Errol Keyner.

ABN Amro bestuurders zijn gek. De mensheid sprak schande over de geplande salarisverhoging naar zeven ton. De staatsbank is bezweken onder de druk en trekt haar keutel in.

In de slipstream hiervan, wordt de roep om extra beschermingsconstructies luider. Het kan toch niet zo zijn dat straks beleggers het voor het zeggen krijgen. En we laten ABN Amro niet nog eens door verderfelijke speculanten plunderen.

Emotie is prima. Tijd om nu nuchter de feiten op een rijtje te zetten.

Topbeloning bijzaak: bank te duur

De controverse over topbeloningen leidt af van het hoofdprobleem. Veel bankmedewerkers zijn overbodig en vooral het middenkader is te duur. Een effectieve bestuurder zal drastisch rationaliseren, waardoor veel medewerkers hun baan verliezen. De bestuurder die dit pijnlijke proces succesvol weet te managen en eindelijk een acceptabel (risico gewogen) rendement behaalt, is zijn gewicht in goud waard.

Jawel, het is moreel verdedigbaar dat puinruimers veel geld verdienen, terwijl er massaontslagen vallen. De huidige generatie topbestuurders hoeft niet te boeten voor de incompetentie en gebrek aan integriteit van hun voorgangers.

ABN Amro: nostalgie

Ook jaren na dato hoor ik regelmatig old boys verzuchten hoe jammer het is dat het oude ABN Amro door nietsontziende speculanten is uiteen gereten. Opmerkelijke nostalgie. Zelfs in de gouden jaren voor de kredietcrisis was de bank het kneusje in de sector met matige resultaten.

De opsplitsing van de bank was een godsgeschenk. Jazeker, voor de verkopende aandeelhouders. Maar ook de Nederlandse Staat mag blij zijn dat een deel van de ellende bij buitenlandse banken terechtkwam.

Het Britse RBS en (deels Belgische) Fortis hebben zich behoorlijk verslikt in dit vermeend stukje Hollands Zuidas Glorie. Jammer dat ABN Amro vlak voor de splitsing haar gifpil Bouwfonds het Nederlandse SNS Reaal toediende.

Gekke beleggers

De Staat wil ABN Amro tegen een forse prijs verpatsen. Inclusief stevige beschermingsconstructies, om een toekomstige overname van de bank te frustreren. Beleggers hoeven dan later niet te rekenen op een eventuele overnamepremie.

Belangrijker, ook het verdienmodel staat onder druk. Na de kredietcrisis is de regelgeving rond banken drastisch verscherpt. Terecht. Daarmee is niet alleen hun risicoprofiel, maar ook de verdiencapaciteit sterk verminderd.

Bovenal past beleggers enig argwaan: mochten banken ooit zeer winstgevend worden, dan zal de overheid graag proberen de winst extra af te romen, bijvoorbeeld via varianten van een transactie tax. En als onverhoopt het risico te groot wordt, volgt nationalisatie en zijn beleggers onteigend.

De ultieme droom is dus om beleggers flink te laten betalen, terwijl de overheid een stevige vinger in de pap blijft houden, om deze later wellicht zelf te verorberen.

Gelukkig zijn niet alleen bankbestuurders, maar ook beleggers gek.

Errol Keyner is adjunct-directeur bij de Vereniging van Effectenbezitters (VEB), maar schrijft dit artikel op persoonlijke titel.

Lees ook

Discussie beursgang ABN Amro moet over opbrengst gaan

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl