Lucid Air Sapphire: supercar-EV waar je ook mee op vakantie kunt

In een kleine oude kerk in het Spaanse Marbella probeert Chief Engineer Eric Bach van Lucid uit alle macht een klein groepje internationale pers te overtuigen van hoe goed zijn creatie wel niet is. In dit geval hebben we het over een metalen object met vier wielen dat en 255.000 euro gaat kosten: de Lucid Air Sapphire.

Bij veel statements over onderdelen van de Sapphire, zoals de gecombineerde elektromotoren die de achterwielen aansturen waardoor ondermeer een enorm vermogen uit een erg klein pakket gehaald kan worden en er geen differentiëel meer nodig is, herhaalt Bach keer op keer de woorden: “Dit is momenteel het beste; geen concurrent kan dit beter.. Dat zijn natuurlijk gedurfde claims als je deze voor een groep sceptische journalisten blijft herhalen.

Ook bij het kritische vragenvuur wist Bach zich goed staande te houden. Maar het uiteindelijke devies was: “Probeer het morgen zelf maar. Als je dan nog twijfels hebt, dan hoor ik ze graag. Alle feedback is welkom”. De dag na de presentatie stonden er meerdere 1.251 pk sterke Sapphires klaar om meerdere rondes over een afgehuurd Circuit Ascari te laten racen. Niet door instructeurs, maar door het aanwezige journaille.

Kritisch kijken naar de Lucid Air Sapphire

Het lijkt een sterke move van Lucid om deze insteek te verkiezen. Het Amerikaanse merk heeft namelijk nogal moeite met de communicatie. Het blijkt lastig om mensen uit te leggen wat de fabrikant nu uniek maakt en waarom je een Lucid boven een andere auto zou moeten verkiezen. Daarbij is één van de peilers technologische voorsprong, maar wat betekent dat nu precies voor jou als klant? Hoe kun je dat beter uitleggen dan met de Sapphire, de auto die alle belangrijke punten bezit, en deze zonder beperkingen aan kritische mensen overhandigt die hierover vervolgens hun ongezouten mening de wereld in schrijven?

Daarbij leek de keuze voor Ascari geen toeval. Het privé-circuit is namelijk een aaneenschakeling van de beste en mooiste bochten die terug te vinden zijn op de Formule 1-kalender. Als je dan het beste van Lucid tot je beschikking krijgt, dan moet dat vanzelfsprekend wel gebeuren in de beste bochten.

Hoe indrukwekkend de gegevens, cijfers en statistieken ook waren die Bach de dag ervoor aan ons verteld had, ze gingen vrijwel linea recta het raam uit toen we op het circuit aankwamen. De vertaalslag van data naar praktijk moest gemaakt worden. Met andere woorden: het gaat er niet om hoe goed hij is, het gaat erom wat je ermee kan doen. Een simpel voorbeeld: 1.251 elektrische paarden naar de achterwielen sturen, is heel eenvoudig, maar dan komt er vooral veel rook van de banden en beweegt de auto niet heel erg veel. Dan is het een leuk cijfer om te vertellen, maar daar blijft het ook wel bij.

Maar eerst de Lucid Air Grand Tourer

Voor een referentiekader (en om ons een beetje bekend te maken met Ascari) werden we met wat hulp van aanwezige instructeurs de baan op gestuurd in Lucid Air Grand Tourings. Want die auto is, ondanks zijn 880 pk, wat milder afgesteld en dus in de ogen van Lucid een prima vierwieler om even in op te warmen.

Op papier klinkt dat goed, in de praktijk iets minder. De tweede rondes werden gedaan in Sapphires met de speciaal voor de auto ontwikkelde Michelin semi-slicks. Wat een verschil! Als je ooit Formule 1-coureurs hoort klagen over 'low grip', dan hadden wij daar eerder last van in de Grand Touring op normale straatbanden. Maar in de Sapphire konden we de eerste bocht veel strakker nemen, ondanks het hogere gewicht en het anderhalf keer zo grote vermogen.

Het wordt gelijk duidelijk dat we hier met een auto van een ander kaliber te maken hebben. Hoewel de Lucid Air zich al meerdere keren bewezen heeft in tests die we met verschillende modellen hebben gereden, is het ineens duidelijk dat Lucid met de Sapphire zich niet bepaald heeft ingehouden. Maar het mooie is vooral dat wij, met -laten we eerlijk zijn- beperkte ervaring op circuits, toch al erg goed met de auto uit de voeten konden.

Dat is deels te danken aan de technische snufjes en software die vrijwel ongemerkt de bestuurder helpen om het gevaarte op hoge snelheid de bocht door te krijgen. Een voorbeeld: de auto checkt 1.000 keer per seconde het gripniveau van elk wiel onafhankelijk van elkaar. Met deze informatie wordt binnen een flits verwerkt en in combinatie met andere data uit andere sensoren, kan de auto bepalen naar welke wielen meer of minder kracht gestuurd kan worden. Dat noemt men 'torque vectoring', en dat is tegenwoordig vaak al standaard op de krachtigere elektrische auto's, maar geen enkel ander automerk kan hierbij aan de meetsnelheid van Lucid tippen.

Het vertalen van technisch vernuft naar bruikbare elementen

Klinkt heel tof natuurlijk, maar wat doet dat dan? Het zorgt er in de Sapphire niet alleen voor dat je uiterst effectief de 1.251 pk op het asfalt kan overbrengen, het helpt je ook strakker de bocht door gaan. En hierbij gaat het nog verder, want als je ervoor kiest om de auto automatisch regeneratief te laten remmen, waarbij de auto afremt als je het gaspedaal los laat, maar het rempedaal niet aanraakt, tijdens het sturen, hij er actief voor kan zorgen dat jij de bocht beter kan nemen dat je had verwacht. Sturen gebeurt namelijk niet alleen met het stuur, maar ook door te remmen en gas te geven kan je de auto van richting laten veranderen.

Wellicht is het allerbelangrijkste aan dit alles dat de Lucid Air Sapphire een bepaald niveau van vertrouwen overdraagt op de bestuurder. Wij konden vrij eenvoudig de grenzen van ons eigen kunnen opzoeken en zelfs stapje bij beetje daarbuiten gaan om te grens van de auto op te zoeken. Iets wat volgens Bach precies de bedoeling is van de auto. Toen we hem dit als feedback gaven, gaf hij aan dat er vele uren in de afstelling zijn gaan zitten om juist dit mogelijk te maken. Waarom? "Omdat we heel goed weten dat niet al onze kopers professioneel coureur zijn, maar mensen zijn die misschien af en toe plezier willen maken op het circuit. Dat kan met de Sapphire."

Daarmee kun je dus eigenlijk zeggen dat Lucid prima wist dat de gemiddelde journalist (doorgaans geen professioneel coureur) onder de indruk zou zijn van het kunnen van de Sapphire, omdat de grenzen van de auto buiten bereik van de testrijder zouden liggen. Daarom besloten we om eens te ervaren waar de grenzen van de Sapphire nu echt liggen. We trokken één van de instructeurs van Lucid aan zijn vestje, zetten hem in één van de Sapphires, gingen ernaast zitten en bevalen hem om zich niet in te houden.

Wat je dan meemaakt is belachelijk en maakt gelijk ook heel nederig. De Sapphire kan zich probleemloos meten aan menig supercar. Zelfs de instructeur, die al enkele dagen achter elkaar Ascari in de Sapphire had verkend, had moeite om de auto van zijn apropos te krijgen. De banden wilden wel wat gillen, terwijl wij met gezicht en helm bijna tegen het raam geplakt zaten, maar veel verder kwam het eigenlijk niet. Misschien hier en daar een klein uitstapje van de achterwielen, dat snel gecorrigeerd kon worden.

Alles zonder compromis op dagelijks gebruik

En als je dan bedenkt dat de Sapphire dit allemaal kan zonder in te leveren op dagelijks comfort, dan wordt pas echt duidelijk wat voor speciale auto dit eigenlijk is. Naast meer dan voldoende ruimte voor vier volwassenen en hun bagage, kan er ook gewoon met 300 kW geladen worden en heeft de auto nog steeds een actieradius van 694 kilometer. Het is dus niet kiezen of delen tussen sportwagen of gezinsbak, maar het beste van beide.

Natuurlijk kun je zeggen dat er hiervan meerdere zijn. Men neme een BMW M5 of een Audi RS6. En daarin moeten we je enigszins gelijk geven, maar die houden de Sapphire niet bij. Ook qua ruimte valt nog te betwijfelen of je er echt vier volwassenen comfortabel in kunt vervoeren. En als je dan naar volledig elektrische auto's gaat kijken, dan wordt het helemaal dun bezaaid.

Lucid weet ook dat er niet veel exemplaren van de Sapphire verkocht gaan worden. Daarom is het goed om te weten dat het overgrote deel van wat de Sapphire zo bijzonder maakt, ook gewoon in de andere Airs zitten. Omgedraaid: de Sapphire is in feite niet meer dan een wat opgedirkte en onbegrensde Lucid Air Grand Touring. Iets waar we tijdens de circuit-ervaring achter kwamen, want het eerste model was letterlijk dát: een Grand Touring die tot de extreme Sapphire is omgebouwd.

De Lucid Air Sapphire is niet alleen het beste wat Lucid op dit moment maakt, maar ook het perfecte uithangbord voor het merk. De auto communiceert, met een beetje hulp van wat journalisten die hem konden ervaren, waar Lucid als merk voor staat. Bij de Amerikaanse autofabrikant draait het namelijk niet alleen om de beste afzonderlijke onderdelen, maar om het optimaliseren en combineren van alle facetten van een auto in de juiste mate om tot een boven gemiddeld goed eindresultaat te komen.

De Sapphire doet dat tot in het extreme. Het is een supercar die ook prima dienst kan doen als compromisloze dagelijkse vierwieler. De overige Airs kunnen misschien niet tippen aan het extreem strakke rijgedrag en het grenzeloze vermogen, maar op alle andere vlakken doen ze niet onder voor hun grootste en sterkste broer. En dat is misschien wel de belangrijkste les die we leren van de Sapphire.

LEES OOK: We reden in een van de meest geavanceerde elektrische auto’s van dit moment: de Lucid Air – dit viel ons op