Stefan Buijsman is een van de vlotste studenten ooit. Op zijn twintigste haalde hij zijn doctoraat aan de universiteit van Stockholm, waarmee hij in Zweden als jongste persoon ooit zijn doctorstitel (PhD) behaalde. In Nederland deelt hij dat record met Floor Sietsma, die op de dag af net zou oud was toen zij haar doctorstitel behaalde.
Het gebeurt wel vaker dat er jonge mensen al op hele jonge leeftijd afstuderen of bijzonder goed kunnen leren. Maar in veel gevallen gaat het dan om wiskundigen of een andere exacte wetenschap. Als filosoof is Buijsman dus een beetje een vreemde eend in de bijt.
Buijsman kan naar eigen zeggen niets anders dan de volle honderd procent geven. Of hij werkt niet, of hij werkt heel erg hard. “Ik doe het niet voor de records, dit komt er toevallig bij”, zegt Stefan Buijsman tegen Business Insider. “Ik wil het gewoon allemaal op mijn eigen tempo doen.”
Hoog tempo
Toevallig ligt dat tempo bij Stefan heel erg hoog. Op de basisschool sloeg hij al drie klassen over, zijn vwo deed hij “wel gewoon in zes jaar”. Maar toen volgde hij wel tegelijkertijd al wat vakken aan de universiteit. Dat hij de jongste is, zagen hij en zijn omgeving dan ook al wel een tijdje aankomen, geeft hij toe.
Stefan deed vervolgens bachelors in sterrenkunde en informatica, en behaalde op zijn achttiende zijn masterdiploma filosofie aan de universiteit van Leiden. Hij vertrok daarna naar Stockholm omdat daar promotieplekken in zijn vakgebied beschikbaar waren.
"Ik weet ook niet hoe mijn hersenen precies werken, maar het was wel al vrij snel duidelijk dat het allemaal wat sneller ging", vertelt Buijsman. "Ik kan mij niet herinneren dat ik niet sneller was dan leeftijdsgenoten.”
De truc is volgens hem vooral om iets te doen dat je echt leuk vindt, en genoeg tijd en ruimte voor ontspanning naast je werk. Hij houdt alle avonden en weekenden vrij: "Anders trekken mijn hersenen het niet."
Altijd de jongste
Dat hij door zijn talent altijd en overal de jongste is, lijkt Buijsman weinig problemen op te leveren. Hij woonde weliswaar thuis tijdens het grootste deel van zijn studie en hij dook niet direct het traditionele studentenleven in, maar hij maakte wel veel goede vrienden en had een leuke tijd. "Het ging misschien een beetje anders dan bij anderen, maar dat is zo vaak zo."
Zijn jonge leeftijd lijkt vooralsnog vooral extra kansen te bieden en geen obstakel te vormen. Zo kon hij spreken op een TedX-evenement in Gotenburg en werd hij door een Zweedse uitgever gevraagd een kinderboek te schrijven over wiskunde.
Hoogleraar vóór zijn dertigste
Stefan zijn eigen onderzoek gaat overigens ook over hoe mensen kennis tot zich nemen, wiskunde in dit geval. "Er zijn een hoop filosofische theorieën over hoe mensen wiskunde tot zich nemen, maar die hebben altijd betrekking op wiskundigen."
Op normale mensen zoals jij en ik zijn die filosofische theorieën echter helemaal niet van toepassing, beargumenteert Stefan. Hij hoopt dat zijn proefschrift een stapje de goede richting op is om wiskundelessen beter en effectiever te maken.
De komende paar jaar zit Stefan nog in Stockholm voor zijn onderzoek. Duidelijke ambities voor de toekomst heeft hij nog niet, maar "het lijkt hem wel leuk" om voor op dertigste hoogleraar te zijn. "Meestal duurt dat zo’n tien jaar na het halen van je PhD, dus op zich moet dat wel lukken."
