Dijkverhoging, dat is volgens ‘waterkoning’ Willem-Alexander in de Troonrede het antwoord op de klimaatcrisis, signaleert Siebe Schootstra. Het toont eens te meer aan dat de visie van het kabinet Rutte op klimaat- en energiebeleid ernstig tekortschiet.
De Troonrede omvat 2.049 woorden, waarvan maar liefst drie alinea’s met in totaal 247 woorden geweid zijn aan het klimaatbeleid. Dat is bijzonder goed nieuws, als het gaat om de omvang van deze aandacht. Want in de Troonrede van 2014 was er slechts sprake van één tussenzin, bestaande uit de woorden ‘energie- en klimaatbeleid’.
De drie alinea’s beschrijven schadevrij de stand der dingen, zoals de VN-klimaattop in Parijs als ‘een belangrijk podium’ en de ‘aantrekkelijke’ bestaande fiscale regelingen voor milieuvriendelijke technieken. Op één onderdeel is de rede concreet: omdat ons land onder de zeespiegel ligt heeft waterveiligheid een hoge prioriteit. ‘Op veel locaties wordt de komende jaren gewerkt aan versterking van dijken en duingebieden.’ Dàt is dus het antwoord op de klimaatcrisis: dijkverhoging!
Klimaatzaak Urgenda
Toont de regering met Mark Rutte voorop, toch nog daadkracht? Het lijkt er wel op en de focus op de zeespiegelstijging om ons land tegen de gevolgen van de klimaatverandering te beschermen is, nu het eigen klimaatbeleid mislukt, het enige dat nog gedaan kan worden.
Want dat mislukken is een feit, sinds de uitspraak in de klimaatzaak die Urgenda aanspande, waarbij het overheidsbeleid door de rechter werd afgeserveerd. Dat kwam bovenop het idee dat van het Energieakkoord niets terecht zou komen. Wellicht komt dat door tegenstrijdige beleidskeuzes waarmee het kabinet zichzelf gevangen zet. Een paar voorbeelden.
Vreemd beleid
De subsidies voor ‘fossiel’ worden in stand gehouden, terwijl de energiebelasting jaarlijks wordt verhoogd, ook op hernieuwbare energie. Bijstook van biomassa wordt gestimuleerd, zodat zonne-energie geen kans meer krijgt. Toelaten dat meer steenkolen worden verstookt, omdat dit goedkoper is, met de stijging van de CO2-emissie tot gevolg. Het uitbreiden van de verruimde maximumsnelheid op snelwegen, ook echt handig.
Er is meer. De overheid onttrekt zich aan overeengekomen EU-beleid. Het niet naleven van de Europese regels voor energie-efficiëntie in gebouwen is zoiets. Het 'natte vinger'-energielabel, waarvoor Nederland nog steeds een boete riskeert. Wel willen dat particulieren in zonne-energie investeren, maar tegelijk de salderingsregeling versoberen. Wel 5 miljard euro aan lastenverlichting verdelen, maar niet voor een vergelijkbaar bedrag de oude kolencentrales ontmantelen. Keuzes dus, lastig hoor.
Het gáát gewoon niet. Vandaar dus maar die dijkverzwaring.
Toch nog een visie
Maar er staat nog wel iets in de Troonrede. In december komt het kabinet met een strategische visie op de energievoorziening in Nederland. Dit moet een loze belofte zijn, want van waar komt ineens die visie? En was visie niet als een olifant die het uitzicht belemmert?
Een nieuw rapport, zoals de Troonrede voorspelt, gaat ons niet helpen. Het Energieakkoord daadwerkelijk uitvoeren, hoe ambitieloos ook, biedt meer kansen. En laten we alsjeblieft hopen dat de overheid de dijkverzwaring niet aanpakt als een ICT-project. Want dan bent u gewaarschuwd: dan is het zandzakken voor de deur.
Siebe Schootstra is hoofdredacteur van de sites EnergieBusiness.nl, EnergieOverheid.nl en EnergieVastgoed.nl.
Lees ook op Energiebusiness.nl en Energieoverheid.nl
‘Noordzeelanden moeten beter samenwerken voor wind op zee’
Monitor brengt alle projecten voor duurzame opwekking in kaart
Warmtepomp kan sleutelrol vervullen bij verduurzaming bestaande bouw
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl
