Paul Rosenmöller wordt lijsttrekker voor GroenLinks bij de Eerste Kamerverkiezingen. Dat zegt Rosenmöller, voormalig fractievoorzitter van de partij in de Tweede Kamer, in de Volkskrant.
Rosenmöller verliet in 2002 de landelijke politiek. Hij zegt zich “heel bewust” niet vanaf de zijlijn met het politieke debat te hebben bemoeid in de tussenliggende jaren.
Toen hij door partijleider Jesse Klaver werd gevraagd hoefde hij niet lang na te denken. “Nederland is een mooi land, maar het kan nog zoveel beter. Ik wil daar graag een bescheiden bijdrage aan leveren.”
De lijsttrekker kijkt uit naar de samenwerking met Klaver. “Als het kabinet GroenLinks nodig heeft voor een voorstel, gaan we onderhandelen om te kijken of we Nederland vooruit kunnen brengen”, zegt hij. “Die gesprekken zullen vooral door Jesse Klaver worden gevoerd, maar hij is verstandig genoeg om goed te communiceren met de Eerste Kamerfractie. Daar ligt dan mijn invloed.”
Van vakbondsman naar parlementariër
Rosenmöller, geboren in 1956 in Den Helder, was in de jaren tachtig actief als districtsbestuurder van de vervoersbond FNV. In 1989 werd hij Tweede Kamerlid voor de fusiepartij GroenLinks, ontstaan uit vertegenwoordigers van de PPR, de CPN, de PSP en de EVP.
In 1994 werd hij onverwacht lijsttrekker van de partij. In die functie voelt hij zich als een vis in het water. Keer op keer probeerde hij te wroeten in de paarse muur van PvdA, VVD en D66, en niet altijd zonder succes. GroenLinks gloreerde in de rol van oppositiepartij.
Onder zijn bezielende leiding brachten de Tweede-Kamerverkiezingen in 1998 GroenLinks een uitslag waar Rosenmöller al jaren vurig op
hoopte. GroenLinks sleepte 11 zetels in de wacht en deed serieus mee.
Rosenmöller weekte zich in zijn parlementaire loopbaan al gauw los van zijn vroegere vakbondsimago. Beweerde hij eind jaren tachtig bijvoorbeeld nog meer dan strijdlustig dat hij zich nooit in colbertjasje zou hullen of een das zou omdoen voor een tv-optreden, als serieus parlementariër stond hij bekend als de man met een maatpak van de ontwerper Armani.
Smetjes op Rosenmöllers blazoen
Twee incidenten zorgden tijdens zijn periode als leider voor smetjes op zijn blazoen. De eerste werd ingeleid door fractiegenote Tara Oedayraj Singh Varma. Zij veinsde een terminale ziekte te hebben. De storm aan kritiek die dit veroorzaakte, straalde ook af op de partij en Rosenmoller. Rosenmoller wees elke verantwoordelijkheid echter resoluut van de hand.
Een volgende affaire deed het vertrouwen in GroenLinks als standvastige en evenwichtige politieke gesprekspartner wankelen. De partij was ernstig verdeeld over steun aan de bombardementen op Afghanistan. Steun die de fractie aanvankelijk gaf, maar die hen op veel kritiek kwam te staan uit de achterban.
Een fikse koerswijziging - GroenLinks trok de steun aan de bombardementen weer in - stemde de generaals in de achterban weliswaar tevreden, maar maakte de partij er in de ogen van anderen in politiek Den Haag niet vertrouwenwekkender op.
Vertrek van Rosenmöller
Rosenmöller verliet in 2002 de politiek, na 13,5 jaar in de Tweede Kamer, waarvan 8 jaar als fractievoorzitter. Femke Halsema volgde hem op.
"Mijn politiek gevoel zegt dat er behoefte is aan vernieuwing. Als je denkt dat een ander het beter kan, dan moet je je verantwoordelijkheid nemen", verklaarde Rosenmöller destijds zijn besluit.
Een andere reden was de "ongelofelijke impact" die de gebeurtenissen na de moord op Pim Fortuyn op hemzelf, zijn vrouw en kinderen hebben gehad. "De naschokken zijn nog onverminderd voelbaar. Die onttrekken bakken aan energie", aldus Rosenmöller.
Hij werd na de moord op Fortuyn meerdere malen bedreigd omdat hij en ook toenmalig PvdA-leider Melkert volgens enkelen zouden hebben bijgedragen aan een klimaat dat kon leiden tot de moord. Rosenmöller is maandenlang beveiligd.
Comeback van Rosenmöller
De oud-politicus ging aan de slag als programmamaker en leidde verschillende onderzoekscommissies van de overheid. Ook was hij commissaris bij de NS en schoonmaakbedrijf CSU.
Nu acht Rosenmöller de tijd rijp voor een politieke comeback. "Als je eenmaal besmet bent geraakt met het politieke virus, raak je het nooit meer helemaal kwijt", zegt hij tegen de Volkskrant.
