Wetenschappers willen een “Ark van Noach” met zaad- en eicellen van 6,7 miljoen soorten bouwen. Op de maan.
Deze “Maanark” zou een soort mondiale verzekering zijn voor de mensheid wanneer de aarde ten onder gaat aan natuurrampen en andere catastrofes.
Het idee doet sterk denken aan Svalbard, de Wereldzadenbank op Spitsbergen.
Wetenschappers denken dat de mensheid een soort “mondiale levensverzekering” kunnen afsluiten met de bouw van een “ark” die dan sperma- en eicellen bevat van zo’n 6,7 miljoen soorten. En die ark dan vervolgens op de maan parkeren.
De ark zou gevuld worden door steeds ladingen met cellen naar de maan te sturen. De stalen worden dan ondergronds in een kluis in een “Maanput” opgeslagen.
Volgens een artikel in de New York Post, zou dit net zo’n project kunnen zijn als de “rampenkluis” in het Noorse Svalbard, op het eiland Spitsbergen. Daar worden meer dan een miljoen zaden van gewassen uit zo’n beetje alle landen ter wereld bewaard.
Een zestal onderzoekers van de University of Arizona presenteerden hun plannen tijdens de Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE) Aerospace Conference, waar ze claimden dat hun plan de mensheid zou behoeden voor uitsterven.
Dankzij de Maanark, zo redeneren de wetenschappers, kan de aarde opnieuw bevolkt worden in geval van een reusachtige ramp, zoals een dodelijke pandemie, een extreme vulkaanuitbarsting, een grootschalige nucleaire oorlog, wijdverbreide droogte of een inslaande asteroïde.
Er zijn 250 maanreizen nodig
"De aarde is per definitie een volatiele omgeving," zei auteur Jekan Thangavelautham bij het presenteren van de paper dat de welluidende naam 'Maanputten en Lavatunnels voor een Moderne Ark" draagt. Thangavelautham voegde daaraan toe dat met een kluis op aarde de mensheid nog altijd kwetsbaar is.
En hoewel het voorstel rechtstreeks afkomstig lijkt uit een science fiction-verhaal, beargumenteren de bedenkers dat het zeer wel mogelijk is om 6,7 miljoen diepgevroren eicellen, spermacellen, zaden en sporen naar de relatieve veiligheid van de maan te transporteren.
Volgens IFL Science, zei Thangavelautham in zijn voordracht dat er zo'n 250 maanreizen nodig zijn om de maanfaciliteit met samples te vullen. Ter illustratie: voor de bouw van het International Space Station ISS waren 40 reizen nodig.
Om te voorkomen dat de stalen onder het maanoppervlak kapotvriezen of aan elkaar gaan klonteren in de extreem lage temperaturen, moet de faciliteit van stroom voorzien worden met zonnepanelen.
IFL Science sprak met doctoraalstudent Álvaro Díaz-Flores Caminero van de University of Arizona die de warmte-analyse voor het project maakte. Volgens Caminero brengen deze projecten de mensheid weer een stap "dichterbij een ruimtebeschaving en naar een niet zo heel erg verre toekomst waarin de mensheid bases op Mars en de maan zal hebben".
"Multidisciplinaire projecten zijn moeilijk door hun complexiteit, maar volgens mij maakt diezelfde complexiteit de projecten juist zo mooi", zei Caminero.
