In Mongolië komt het lot van een van ’s werelds oudste godsdiensten steeds meer in de handen van millennials te liggen.

Steeds vaker krijgen jonge boeddhistische monniken de zeggenschap over de Mongoolse kloosters nu de kloosterbevolking vergrijst en het steeds moeilijker wordt om jonge Mongolen te enthousiasmeren om het klooster in te gaan.

De millennialgeneratie van monniken komt voor het eerst aan de macht sinds Mongolië in 1990 democratiseerde. Daarvoor had het diep-religieuze en dunbevolkte land een wat ambivalente relatie met monniken – tijdens de Stalinistische zuiveringen in de jaren dertig vonden zo’n 17.000 monniken de dood. Daarna bleef religie tot 1991 goeddeels verboden, zij het dat gewelddadige vervolgingen niet meer op grote schaal voorkwamen.

De huidige generatie monniken bestaat uit twintigers en dertigers. Aan hen de taak om de volgende generatie religieuze leiders op te leiden. Een lastige taak: steeds minder Mongolen kiezen ervoor monnik te worden. In een klooster in Noord-Mongolië wisselen de monniken godsdienstonderwijs af met basketbal en een incidenteel telefoontje – een voorrecht dat alleen monniken ouder dan 25 jaar is voorbehouden.

Zo ziet het leven eruit van de millennialmonniken.


Millennials vormen de eerste generatie die volwassen wordt sinds Mongolië in 1990 een democratie werd.

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


Religieuze centra zoals het Amarbayasgalantklooster zijn een schim van wat ze ooit waren. Voor de bloedige zuiveringen bevolkten 800 monniken dit klooster, nu zijn het er nog maar 40.

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


Zo afgelegen in de schijnbaar oneindige steppes van Noord-Mongolië heeft het klooster veel moeite met het aantrekken en behouden van studenten.

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


De 29-jarige Lobsang Tayang is een vierdejaars student, maar is al belast met het opleiden van twee jongere studenten. Iets wat voorheen uitsluitend gedaan werd door ervaren veertigers.

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


"Het voelde alsof ik nog niet genoeg kennis bezat", aldus  Tayang tegen Reuters. "Ik dacht: hoe kunnen anderen  mij 'leraar' noemen terwijl ik zelf nog lerende ben?"

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


Tayang wekt zijn studenten elke dag om 07.00 uur om te controleren of ze de geschriften uit hun hoofd kennen. Daar is hij de hele ochtend mee bezig.

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


's Middags leren de studenten seculiere vakken zoals wiskunde of literatuur. Er zijn alleen veel te weinig docenten om iedereen te helpen.

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


In de schemering ontspannen de monniken met basketbal...

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


En ze spelen met de honden na het avondgebed.

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


Vind nog maar eens jongeren die vrijwillig hun leven aan het klooster wijden.

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


Helemaal wanneer je bedenkt dat monniken slechts tweemaal per jaar de buitenwereld mogen bezoeken.

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


Bellen met het mobieltje? Alleen voor wie ouder dan 25 is.

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


"Vandaag de dag is het heel zeldzaam om monniken te vinden die hun gelofte trouw blijven", zegt Lobsang Tayang tegen Reuters.

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


De kloosterleiding hoopt dat de studenten de verlokkingen van de moderne tijd kunnen weerstaan.

Foto: Reuters/Thomas Peter

Bron: Reuters


"Het is gemakkelijk om een bos om te hakken, toch? Maar het kost veel meer tijd om weer een bos te laten groeien", zegt Lobsang Rabten, de tweede abt van het klooster.

Foto: Reuters/Thomas Peter

LEES OOK:  Arme mensen delen wat ze hebben gemakkelijker dan rijkaards – en dat heeft niets met empathie te maken.