Werken bij Etihad Airways: “Ik ben eigenlijk een soort vliegende Mary Poppins… Ik ga alleen iets minder op haar hoeveelheden suiker.”
Eileen Louwerse vertelt via een gebrekkige telefoonverbinding vanuit Abu Dhabi enthousiast over haar baan als ‘flying nanny’ voor Etihad.
De 26-jarige uit het Brabantse Fijnaart woont sinds een paar jaar in de Verenigde Arabische Emiraten in een gedeeld appartement van Etihad Airways. Part of the job, als je voor de wereldwijd geroemde vliegmaatschappij als stewardess wilt werken. Louwerse is alleen niet een typische stewardess… “Als je bij Etihad de opleiding tot cabin crew volgt, krijg je de kans om in-flight nanny te worden.”
Als ouder kun je de oppas niet meenemen tijdens een lange vlucht. Jammer, want kinderen worden vaak genoeg hangerig, vermoeid en geïrriteerd wanneer ze tien uur op dezelfde stoel moeten zitten. Etihad bedacht daarom de gratis flying nanny’s op lange en extra lange vluchten voor first class, business class én economy: speciaal opgeleide stewardessen die ouders een handje kunnen helpen.
Het leven van Eileen Louwerse bij Etihad
Foto: Eileen Louwerse
Hoe ziet je baan er precies uit?
“Normaal gesproken ontvang ik deze families bij de deur, breng ze naar hun plaatsen. Hier leg ik uit wie ik ben, wat ik doe en dat ik - hoewel ik ook mijn taken als stewardess heb - ik altijd probeer om extra tijd vrij te maken om er voor de familie te zijn. De kinderen krijgen een pakketje met spelletjes, ik vraag wanneer de kinderen willen eten en leg uit waar alle lichtjes in het vliegtuig voor zijn. Tijdens de vlucht kijk ik regelmatig of ik iets voor de familie kan betekenen.”
Je bent niet alleen nanny?
“Nee, de in-flight nanny is een aanvulling. Ik moet als stewardess ook zorgen voor de veiligheid van passagiers. Daar bovenop ruim ik tijd in voor de kinderen. Soms heb ik helaas weinig tijd omdat het druk is, maar dan overleg ik even met mijn collega’s. Dan plan ik bijvoorbeeld een uurtje voor het landen om met de kinderen door te brengen.”
“Dan knutselen we bijvoorbeeld captain hats of stel ik bijvoorbeeld voor om het kind mooi te schminken voor als hij opa en oma straks weer ziet. Gewoon even aan het kind laten zien: ik heb aan je gedacht en je doet het goed. Het vliegen is al spannend genoeg voor ze.”
Waarom houd je van je baan?
“Zes maanden geleden was er een moeder die zei: dit is Lily. Ik stelde me voor als Eileen en vertelde dat ik de in-flight nanny was. Het meisje keek me met grote ogen aan en zei: ‘Oh, heet jij ook Lily?’ Geen idee waarom! Uiteindelijk heeft het meisje me de hele vlucht Lily genoemd. Twee weken geleden zei iemand ineens: ‘Lily!’ Het was hetzelfde meisje met haar familie. Toen dacht ik wel: mijn baan is heel tof. Dan heb ik toch een positieve indruk bij het meisje achtergelaten.”
Wat maakt het werk zwaar?
"De nachtvluchten… Maar daar leer je mee omgaan. Het is een luxe baan (verblijven in de mooiste hotels, de meest tropische oorden bezoeken, red.), maar je hebt een stuk minder vrije tijd dan een aantal jaar geleden."
“Maar ja, nanny zijn gaat niet alleen over leuk zijn, ik ben er ook voor de veiligheid. Soms moet de stoelriem vast omdat er turbulentie is en huilt een kind omdat hij dat niet wil. Dan moet ik even ferm zijn, dat vind ik soms lastig.”
Cliché, maar misschien waar: heb je veel te maken met verwende kinderen?
“Dat is een lastige vraag. Vooral ook omdat kinderen zichzelf niet verwend maken. Het kind kan er niets aan doen dat hij meer of minder bedeeld is. Ik vind ook niet dat ik er een mening over mag hebben.”
“Ik probeer er altijd achter te komen waar een kind vandaan komt en wat we overeenkomstig hebben... Iets te zoeken wat we allebei leuk vinden. Dat is ook het leuke: ik heb zoveel te maken met verschillende culturen en nationaliteiten, maar er is altijd wel iets dat je bindt. Een hoger of lager inkomen maakt dan niet zo’n verschil.”
“En daarbij: ik ben er niet om op te voeden.”
Vertel...
“Soms verwachten mensen dat ik écht een nanny ben die hun kinderen verzorgt. Dan vraagt iemand bijvoorbeeld of ik de luier van een baby wil verschonen. Het is niet dat ik dat niet wil of kan, maar het is simpelweg niet mijn taak. Ik ben er niet om te verzorgen, maar om ouders te ondersteunen.”
Klinkt goed, ondertussen de wereld over reizen…
“Als je als cabin crew bij Etihad wilt werken, moet je in Abu Dhabi wonen. Je krijgt gratis onderdak via Etihad en wordt van en naar je werk gebracht als je dienst hebt. Het is ook echt een leuke plek om te wonen. Je gaat vanuit hier makkelijk weekendjes weg of dingen ondernemen als je een paar vrije dagen hebt. We zitten met best een grote groep Nederlandse stewardessen en er worden ook regelmatig dingen voor ons georganiseerd vanuit Etihad.”
“Ik heb vooral het eerste anderhalf jaar heel veel routes gezien. Toen ben ik naar zoveel mogelijk plekken geweest. Nu vlieg ik vooral naar Kaapstad en Amsterdam, omdat mijn vriend in Zuid-Afrika woont en mijn ouders natuurlijk in Nederland.”
“Ik ben nu 26 jaar en kan zeggen dat ik al zoveel van de wereld heb gezien. Het eerste jaar ben ik veel naar Azië en Australië geweest, later kwamen daar Afrika en Amerika bij.”
Wat waren je highlights?
“Vietnam vond ik heel leuk, daar vlogen we op Ho Chi Minhstad en Saigon en had ik de kans om de Mekong River-tour te doen. In Bangkok heb ik een Nederlandse man ontmoet die daar fietstourtjes door de stad en de sloppenwijken organiseert. Ik probeer altijd het land en de cultuur te leren kennen en niet alleen de luxueuze kant van mijn werk te zien. Dus even verder kijken dan het superluxe hotel.”
Hoe ziet je toekomst eruit?
“Over een aantal jaar wil ik graag verder groeien en me nog meer focussen op service. Het lijkt me bijvoorbeeld heel leuk om andere nanny’s te trainen. Mijn vriend heeft zijn eigen bedrijf in Zuid-Afrika, dat we elkaar niet continu zien is goed. Ik zie hem ongeveer iedere week, soms om de twee weken. Maar het is ook mooi om elkaar te missen.”
Je werk is dus een aanrader?
“Ik kan het iedereen aanraden. Ik denk dat het goed is voor jonge mensen om de wereld over te reizen. Aan boord hoor je zoveel verhalen. Mooie, maar ook verdrietige. Mensen die reizen omdat een familielid is overleden, misschien zelf voor het laatst reizen, maar ook mensen die familie opzoeken omdat er een kind is geboren. Het leert mij te koesteren wie ik ben en aandacht te hebben voor familie en vrienden. De mooie hotels zijn fantastisch, maar daar draait het allemaal niet om.”
