De Nederlandse ondernemer Jasper Mutsaerts wilde een Zweeds eiland kopen met crowdfunding. Hij wist de benodigde 200 duizend euro echter niet op te halen. Toch is hij trots op het resultaat.
Een zakelijk en sociaal experiment. Zo noemde de 28-jarige Jasper Mutsaerts zijn plan om met 100 mensen een eiland te kopen. Hij had zijn oog laten vallen op Stor Grötholmen, een eiland op zes uur rijden van Stockholm met niet meer dan twee blokhutten en een aanlegsteiger.
Met behulp van crowdfunding wilde Mutsaerts in april twee ton ophalen om de Zweedse lap grond van drie à vier voetbalvelden groot te kopen. Zijn doel was om de deelnemers een stukje paradijs te bieden, waar ze zich 35 dagen per jaar konden terugtrekken. Even weg van de drukte en stress van de westerse maatschappij.
Helaas, dat plan gaat niet door. De teller is na 45 dagen blijven steken op 56 duizend euro. Z24 sprak met Mutsaerts over de mislukte crowdfundingsactie.
Wanneer had je door dat je het streefbedrag niet ging halen?
Mutsaerts: “Na de eerste week hadden we 10.000 euro. Toen kwamen de eerste twijfels, maar ik had nog steeds goede hoop. Twee weken voor de deadline had ik door dat het echt lastig ging worden.”
Waar is het misgegaan?
“We hadden mensen hun handtekening moeten laten zetten voordat de campagne live ging. Je moet zorgen dat mensen op dag één al inleggen. Dat heb ik onderschat. Het staat in alle crowdfundingsboeken, maar ik dacht dat een intentieverklaring volstond.”
“We hebben een informatie-avond georganiseerd waar zo’n vijftig man op af zijn gekomen. Een stuk of vijftien hebben daar een intentieverklaring getekend. Wat ik had gehoopt is dat die vijftien meteen de eerste week zouden investeren, zodat we op 30 duizend zouden staan. Maar dat was niet zo. Mensen wachten toch vaak af totdat anderen geld geven.”
Is 2.000 euro ook niet een te hoog bedrag?
“Ik denk dat het bedrag realistisch is. Voor een grote vakantie geven mensen ook zo 2.000 euro uit. Wat ik heb onderschat, is hoe kritisch mensen kijken naar bestedingen van hun spaargeld. Ook mensen met 10 of 20 duizend euro op de bankrekening, kijken heel rationeel naar hun uitgaven. Ik had misschien iets meer emotie verwacht.”
“Ook de jaarlijkse onderhoudskosten van 300 euro voor het eiland heb ik wellicht onderschat. Ik dacht: als mensen 2.000 euro investeren, dan kunnen ze ook 75 euro per kwartaal missen. Maar dat was misschien toch een obstakel.”
“Er is een gewoon verschil tussen iets leuk vinden en iets doen. Mensen vinden een eiland kopen een schitterend idee, maar de praktische bezwaren spelen een grote rol. Als ze investeren, zijn ze bijna verplicht om elk jaar naar Zweden te gaan. ‘Ga ik dat wel doen?’, vragen ze zich dan af. Dan wegen de nadelen van de investering en jaarlijkse kosten zwaarder dan de droom van een eigen eiland.”
“Uiteindelijk moet je een keuze maken. Je kiest een land, een eiland en regels. Want je moet het concreet maken om het te kunnen presenteren. Maar als je het zo concreet maakt, zijn er altijd kanttekeningen te plaatsen. Eén iemand wilde niet in Zweden een eiland kopen, maar in Spanje. Een ander wilde het niet met 100 maar met 10 man doen. Of ze wilden wel meedoen, maar dan elk jaar vijf introducés mee kunnen nemen. Er zijn allerlei praktische bezwaren waardoor het plan net niet voldoet aan het ideaalbeeld van mensen.”
Wat is de belangrijkste les uit dit project?
“Het hebben van een sterk team is ontzettend belangrijk. Dat hebben we op zich goed gedaan. We hadden een projectmanager en drie vrijwilligers. Zij hebben mensen gebeld en mails gestuurd. Dat is heel arbeidsintensief. Om een investeerder binnen te halen, moet je lange mailwisselingen hebben, allerlei vragen beantwoorden of zelfs een kop koffie drinken en het persoonlijk uitleggen.”
“Om honderd mensen te overtuigen is moeilijk. Het is toch een significante uitgave. Je zou kunnen beargumenteren dat het makkelijker is om 20 keer 10 duizend euro op te halen. Maar de twee ton als streefbedrag sta ik nog steeds achter. Want doordat het een bijna absurdistisch plan was, had het ook een grote aantrekkingskracht op mensen.”
“Oh, en we hadden vanaf het begin een professionele video moeten hebben. Want dat wordt veel gedeeld op sociale media. Daar hadden we desnoods een paar duizend euro in moeten investeren.”
Vlak na het sluiten van de crowdfundingsactie is er nog een bijeenkomst geweest met de mensen die geïnvesteerd hebben. Wat kwam daaruit?
“Met de 28 investeerders die geld hebben ingelegd, wilden we kijken wat de opties waren. Het is niet zo dat wij die 56.000 euro die is opgehaald te besteden hebben. Want met crowdfunding is de regel dat het geld wordt teruggestort als het streefbedrag niet is gehaald. Maar de investeerders hebben dat bedrag wel vrijgemaakt.”
“Het lastige is dat de mensen die mee hebben gedaan verschillende drijfveren hebben. Een deel deed het specifiek voor het eiland en wilde ook niet iets anders doen. Een ander deel deed het voor de ervaring, om met andere mensen zoiets te doen. Een man wilde met het geld een investeringsclub oprichten.”
“Het is moeilijk om iedereen op een lijn te krijgen. Daarom ben ik tot de conclusie gekomen dat het geen zin heeft om geforceerd een plan B te verzinnen.”
Hoe kijk je op het project terug?
“Ik ben trots op het resultaat. Veel mensen zijn aan het denken gezet en vonden het interessant. Ik geloof nog steeds dat het goed bestede tijd is geweest. We hebben allerlei contacten en kennis opgedaan die heel nuttig kunnen zijn voor andere mensen die vergelijkbare projecten doen. Die kunnen contact met ons opnemen. We zijn bereid om alles te delen.”
"Voor nu rond ik het eilandproject af, want ik heb ook andere dingen te doen deze zomer. Maar ik sluit niet uit dat ik het ooit weer probeer."
