De jonge ondernemer Jasper Mutsaerts wil met crowdfunding een Zweeds eiland kopen. De komende 45 dagen hoopt hij 100 mensen te overtuigen om elk 2.000 euro te investeren.
Stor Grötholmen, zo heet het Zweedse eiland waar de 28-jarige Jasper Mutsaerts een oogje op heeft. Het beboste terrein is zo groot als drie à vier voetbalvelden en kent weinig voorzieningen: twee blokhutten en een aanlegsteiger. Het kost meer dan zes uur om er vanuit Stockholm naartoe te rijden.
Met behulp van crowdfunding wil Mutsaerts het benodigde bedrag ophalen om Stor Grötholmen te kopen. De deelnemers krijgen zo toegang tot ‘een stukje paradijs’, waar ze 35 dagen per jaar zich terug kunnen trekken.
Z24 sprak Mutsaerts vorig jaar september over zijn plannen, die toen nog in een pril stadium verkeerden. Inmiddels is het zeven maanden later en is de crowdfundingactie dinsdag live gegaan op Leapfunder (geïnteresseerden moeten eerst een uitnodigingscode aanvragen). Tijd om bij te praten met Mutsaerts.
In september hield je de eerste bijeenkomst met geïnteresseerden. Wat is er sindsdien gebeurd?
Mutsaerts: “Op de meeting in september kwamen zo’n 25 mensen af. Daaruit hebben we negen mensen gerekruteerd, die samen het plan verder hebben ontwikkeld. Daarbij zat een jurist, een psycholoog, een consultant, een arts, mensen uit verschillende beroepsgroepen. Heel nuttig, want iedereen heeft zijn eigen perspectief.”
“Met het document dat zij hebben opgesteld zijn we naar Hamburg gegaan voor een meeting met Vladi Private Islands, de grootste eilandenmakelaar ter wereld. Hij was in het begin sceptisch. Normaal gesproken doet hij zaken met miljonairs. Wij zaten daar met vijf mannen, allemaal rond de 28. Twee waren uit Londen gekomen, drie uit Amsterdam. Maar we hebben hem weten te overtuigen.”
Was het Zweedse eiland de eerste keus?
“We kregen een shortlist van twee eilanden. Ik ben samen met Bob Groos van het team naar Finland gegaan, naar een kleine eilandengroep vlak bij de Russische grens. En we hebben het Zweedse eiland bezocht. Dat laatste was toch het beste, omdat de blokhutten in goede staat waren. Het Finse eiland was enigszins vervallen.”
De crowdfundingactie is nu van start gegaan. Wat is de deal?
“Iedereen legt 2.000 euro in. Daarvoor krijg je in de zomer twintig dagen toegang tot het eiland en in de winter vijftien. Ook krijg je toegang tot de community.”
“Formeel gezien word je aangeslotene bij een stichting, die eigenaar is van het eiland. Je krijgt een contract waarin je gebruiksrechten vermeld staan. We wilden in eerste instantie een bv oprichten, maar volgens een bevriende fiscalist had dat allerlei implicaties voor belastingen. Een bv was niet de juiste juridische entiteit voor dit plan.”
“Het certificaat is verhandelbaar. Stel dat je er over drie jaar weer vanaf wilt, dan kun je het aan iemand verkopen. Dat mag ook voor een hoger bedrag. Maar de verantwoordelijkheid voor het certificaat ligt bij diegene zelf. Je kunt het niet teruggeven aan het stichtingsbestuur. Die liquide middelen hebben we niet. Als tien mensen het terug willen geven, staat er natuurlijk geen 20.000 euro op onze bankrekening.”
“Het is verboden om meer dan één certificaat per persoon te kopen, omdat het idee is om met een grote groep een eiland te delen. In eerste instantie was onze slogan ‘Want to own a slice of paradise?’” Dat is nu bijgesteld tot ‘Want to share a slice of paradise?’"
Was het makkelijk om de neuzen dezelfde kant op te krijgen?
“Op de bijeenkomst in september zag je twee groepen. Een stroming zag het kopen van een eiland als een interessante investering met mogelijkheid tot financieel rendement. De andere groep had meer het ideële plaatje voor ogen: met z’n allen een eiland kopen.”
“We kunnen niet iedereen te vriend houden en hebben een keuze gemaakt voor de non-profit constructie. Het zou kunnen dat mensen die gehoopt hadden op rendement af zijn gehaakt. Maar dat is niet zo erg. De crowd moet je serieus nemen, maar op een gegeven moment moet je ook een duidelijk voorstel kunnen sturen waar je achter staat. Anders blijf je discussies houden.”
Hoe heb je de kosten tot nu toe gedekt?
“Naast de tien oprichters zijn er vijf vroege investeerders. Die hebben 1.000 euro ingelegd om de campagne op te starten. Zij krijgen 50 procent korting, maar lopen een risico. Als we het doel van 100 mensen niet halen, zijn zij hun geld kwijt.”
Zijn er nog meer kosten aan verbonden?
“Het eiland zelf is 165 duizend euro. Daarnaast zijn er een aantal additionele kosten. Zo betaal je bij vastgoedtransacties in Zweden zo’n 4 procent belasting. Ook willen we een aantal dingen aanschaffen zoals tenten. En dan is er nog een financiële buffer, omdat we liever niet terug willen naar de crowd als het geld ineens op is. In ons document staat ook dat er geen vergelijkingsmateriaal is, omdat er nog niet eerder een eiland is gekocht op deze manier. Dus het is onze inschatting.”
“Naast die twee ton is er jaarlijks nog 30.000 euro nodig voor allerlei kosten. Dat is per persoon dus 300 euro per jaar. Je kunt het een beetje vergelijken met een vereniging van eigenaren. Dan betaal je ook een maandelijks of jaarlijks bedrag. Een deel ervan gaat naar initiatieven, een deel naar onderhoud en onvoorziene kosten.”
“Er gaat ook een klein salaris naar de Chief Island Officer. Dat is een vacature die we binnenkort gaan plaatsen. Dat is iemand die alle e-mails beantwoordt van de deelnemers voor reserveringen etc. Het zal geen fulltime baan zijn, ik denk 10 à 15 uur per week.”
Wat heeft je verbaasd in het afgelopen half jaar?
“Eén van de dingen die me op is gevallen is het effect van de media. We hebben helemaal niet ons best gedaan om mensen te benaderen, maar op een gegeven moment stonden we in De Telegraaf. Toen ging het opeens snel: Vogue, Quote, BNR Nieuwsradio.”
“Ik had meer kritische reacties verwacht. Journalisten zijn kritisch van aard, maar op de één of andere manier hebben we tot nu toe positieve pers gekregen. Mensen vinden het interessant omdat het een experiment is. Dat overheerst tot nu toe.”
“De media-aandacht heeft ook geholpen in mijn eigen omgeving. Eerst hadden mensen zoiets van: wat doe je nu? Maar als er ineens pers over schrijft, dan gaan mensen het geloven.”
Wat is je verwachting voor de crowdfundingcampagne?
“Er zijn twee scenario’s: of het lukt of het lukt niet. Vorige week dinsdag hebben we een tweede meeting gehad met 45 geïnteresseerden. Vijftien mensen hebben toen een intentieverklaring getekend om te storten. Op dat moment verandert hun rol: ze zijn niet alleen investeerder maar ook ambassadeur omdat ze graag willen dat het project slaagt. Ik denk zeker dat we het gaan halen.”
“Onder de mensen die de intentieverklaring hebben getekend hebben we twee prijzen verloot. Er staan twee blokhutten op het eiland en de prijswinnaars mochten elk een blokhut naar hun naam vernoemen. Aan andere crowdfunders kan ik dat adviseren, om zo’n ludieke prijs erin te verwerken.”
Is het ‘wie het eerst komt, wie het eerst maalt’ of maken jullie een selectie uit de aanmeldingen?
“De campagne loopt 45 dagen. Als er na de sluiting meer dan honderd aanmeldingen zijn, hebben de initiatiefnemers het recht om een keuze te maken. We zullen selecteren op basis van diversiteit. We willen zoveel mogelijk verschillende nationaliteiten, leeftijden en beroepsgroepen.”
“We hebben nu geïnteresseerden uit onder andere India, Israël, Cyprus, Engeland en Australië. Onze uitdaging is om het zo internationaal mogelijk te maken. Daarom houden drie mensen uit ons comité die in Londen wonen daar deze week ook een meeting.”
“Mensen schrijven tevens een korte motivatie. Dus we proberen ook naar drijfveren te kijken. Iemand die bij alle evenementen aanwezig is en een hele goede motivatie heeft, hebben we er liever bij dan iemand die geen motivatie inlevert.”
Wanneer kunnen de eerste mensen het eiland bezoeken?
“Als we het doel van de campagne halen, komt het geld op de bankrekening van de stichting te staan. Dan kan de transactie met Vladi Private Islands worden gedaan. Het eiland staat te koop, dus dat kan in principe snel gaan. Dan verwachten we deze zomer het openingsweekend te hebben op het eiland.”
En wat als je het niet haalt?
“Dan krijgen wij het geld niet en krijgt de crowd het geld terug. De 5.000 euro die we hebben gebruikt voor het opstarten van de campagne gaat dan dus verloren. Ook is er dan een hoop tijd en energie verloren gegaan. Maar waar ik energie van krijg, is dat dit een interessant sociaal en zakelijk experiment is. Ik weet zeker dat andere mensen veel van dit proces kunnen leren. Want co-working en co-living is steeds meer in opkomst.”
