De laatste werkdag van Brandon was vrijdag 29 juli 2016.
Hij was 34.
De softwareontwikkelaar en blogger achter de Mad Fientist gebruikt uit privacyoverwegingen zijn achternaam niet en had zijn extreem vroege pensioen al jaren gepland en had daar goed voor gespaard.
Door heel zuinig te leven op het platteland van Vermont wist hij zo’n 70% van zijn netto-inkomen over te houden en kon hij in het voorjaar van 2014 zijn baan opzeggen. Maar toen zijn werkgever hem aanbood zijn werk op afstand te kunnen voortzetten, bleef hij een paar jaar langer dan gepland. Hij reisde daarbij rond met zijn vrouw Jill totdat ze zich in mei 2015 vast in Schotland vestigden. Daar bleef hij werken, bloggen en besparen todat hij vorige zomer met pensioen ging.
In een nieuwe post op zijn site schrijft Brandon dat die laatste werkdag niet anders voelde dan anders, omdat het een vrijdag was.
"Pas toen ik maandag 1 augustus opstond kwam het echt binnen", schrijft hij. "En man wat kwam het keihard binnen."
Hij gaat verder:
"Je zou verwachten dat het de beste ochtend ooit was, maar het was eerlijk gezegd de enige keer in het hele eerste jaar dat ik echt helemaal gek werd van het hele plan.
"Ik had het script van een normaal leven losgelaten en bevond me ineens op onontgonnen terrein.
Ik staarde ineens naar het onbekende en de enorme zwaartekracht van de helemaal situatie maakte me helemaal gek (veel meer dan ik had verwacht).
Het is raar dat ik er mentaal niet op voorbereid was, omdat ik er al meer dan vijf jaar naar toe aan het werken was."
Brandon schrijft dat "[Financiële onafhankelijkheid] iets was waar ik zoveel over had gepraat en nagedacht dat het een abstract concept in mijn hoofd was geworden en er geen verband meer was met het echte leven. Het was een langetermijndoelstelling waarvan ik denk ik nooit heb gedacht dat ik het daadwerkelijk zou bereiken."
De "eerste morgen van vrijheid was pittig", zegt hij, "omdat ik het allemaal niet kon verwerken" Om hemzelf af te leiden van die extentiële angst die vroege maandagochtend ging hij maar aan de slag met iets leuks: zijn blog. "Ik was blij dat ik bezig was met dingen die belangrijk voor me waren en werd erg enthousiast over het idee om dat elke dag te gaan doen", schrijft hij.
"Misschien zou mijn leven er uiteindelijk helemaal niet zo heel anders uitzien. Ik zou nog steeds werken, maar dan alleen aan dingen waar ik passie voor heb.
Dat was de het hele idee achter mijn vroege pensioen, dus ik weet niet waarom ik daar niet aan gedacht heb toen ik wakker werd die dag. "
Maar nu is hij gewend aan de nieuwe realiteit na die eerste verwarrende dag. Een jaar later is hij uitermate in zijn nopjes met zijn nieuwe levensstijl. "Ben je ooit wakker geworden met het iedee dat het zondagmorgen was, maar dat het in werkelijkheid zaterdag was?, schrijft hij over zijn leven als gepensioneerde. "Zo voelde dat, maar dan 1.000 keer beter omdat het niet één onverwacht extra dagje vrij was, maar de rest van m'n leven!"
