Wie een sollicitatiegesprek aangaat, bereidt zich meestal goed voor.
Of denkt dat te doen. Wat zijn mijn sterke punten, waar liggen mijn zwakten? Waarom wil ik hier werken? Wat is mijn toegevoegde waarde? Dat werk. Volkomen afgezaagde standaardvragen, niet zelden van het internet geplukt.
De antwoorden op deze standaardvragen zijn zo mogelijk nog sleetser dan de vragen zelf. En als we sommige HR-managers mogen geloven, werken ze ook nog eens contraproductief.
Zo liet de HR-manager van de CLAAS-groep zich tijdens een congres in Keulen ontvallen dat hij het woord ’teamspeler’ eigenlijk niet meer kan horen. Wie bij Christoph Molinari gaat solliciteren is dan ook een gewaarschuwd mens.
Show, don’t tell!
Volgens Molinari is teamwerk niet alleen allang geen bijzonder kenmerk meer, maar eerder een standaardvereiste binnen bedrijven. Volgens hem gebruiken mensen de termen ’teamwerk’ en ’teamspeler’ vaak zonder dat met feiten te onderbouwen.
Vaak laten sollicitanten een term vallen omdat dit in de vacature stond of omdat ze denken dat hun gesprekspartner dit graag wil horen. Wrong thinking! Kandidaten moeten niet alleen authentiek en eerlijk zijn, ze moeten hun sterke punten kunnen onderbouwen met feiten en voorbeelden.
Veel kandidaten denken daar echter niet aan. En een beetje personeelsmanager prikt daar dan gewoon doorheen, en al helemaal personeelsmanagers als Molinari die de kandidaat nog even doorlichten.
Corporate HR Directeur van Amazon Europa Martin Steuer is het hier volledig mee eens. Tegen Business Insider verklaarde Steuer dat "Mensen die een eigenschap van zichzelf benoemen, moeten dat in voorbeeldsituaties kunnen omschrijven. Ik wil ook weten wat iemands inspanningen hebben opgeleverd. En ik wil dat het bondig en logisch wordt verteld."
