Wie dacht dat er bij Maarten van der Weijden een steekje los zit omdat hij de Elfstedentocht wilde zwemmen, heeft waarschijnlijk nog nooit gehoord van Benoît Lecomte.
Op ruim 2.000 kilometer van de Japanse kust is de 51-jarige Fransman op dit moment de Grote Oceaan aan het overzwemmen. Of hij pauzeert even om te eten en te slapen.
Dat zijn zo’n beetje de activiteiten die Lecomte deze maanden onderneemt in zijn poging de eerste mens te worden die zwemmend de Grote Oceaan oversteekt.
“Ik word ’s nachts wakker van de honger”, vertelt de Fransman over de telefoon aan Business Insider vanaf de 20 meter lange zeilboot Seeker die met hem meevaart.
Lecomte vertrok in juni vanuit Japan en is op weg naar Californië. Een bemanning van acht personen vaart met hem mee en houdt de lichamelijke conditie van Lecomte in de gaten, maar verzamelt vooral ook gegevens over de gesteldheid van de oceaan.
Want de missie gaat niet in de eerste plaats om het breken van records, maar meer om het breken met slechte gewoonten.
"We zijn verslaafd aan plastic", zegt Lecomte. "Dat moeten we veranderen."
Het was de bedoeling dat de zwemtocht in december zou worden afgerond, maar er was de nodige tegenslag. Het team moest in juli terugkeren naar Japan en 20 dagen pauze nemen toen er een aantal krachtige tyfoons rondraasden in het gebied.
Maar de onverschrokken Lecomte is terug in het water en maakt hele lange zwemdagen. Hij zegt dat de tocht er niet makkelijker op wordt, maar dat hij en zijn team wel een dagelijkse routine hebben ontwikkeld. Zo ziet die er uit.
Lecomte staat elke dag om 6 uur 's ochtends op en bereidt zich dan voor op een nieuwe dag van 8 uur zwemmen. Hij begint met een grote warme kom havermout vol noten en gedroogd fruit.
Voor hij het water ingaat beantwoordt hij wat e-mails, schrijft hij wat, doet hij Vaseline op zijn huid en repareert hij zo nodig zijn zwempak.
Daarna varen hij en de bemanning naar de exacte plek waar hij de dag ervoor is gestopt met zwemmen. Dat houden ze heel nauwkeurig bij met GPS.
Lecomte heeft iets meer dan een vijfde van zijn zwemtocht volbracht.
Hij probeert elke dag zo'n 50 kilometer te zwemmen, maat dat redt hij niet altijd.
Acht tot negen uur per dag zwemmen maakt zo hongerig, dat Lecomte elke nacht wel drie tot vier keer wakker wordt om wat te eten en drinken.
Soms drinkt hij alleen wat water, maar hij drinkt 's nachts ook eiwitshakes en eet overgebleven pasta.
Tijdens het zwemmen neemt hij elk twee tot drie uur pauze om water te drinken en soep met brood te eten.
Hij wil niet al te zwaar eten tijdens zijn zwempauzes, want "ik zwem liever een langere tijd door zonder dat het nodig is te stoppen", zegt Lecomte.
Hij doet zijn zwempak niet uit tijdens die pauzes en daarom moet hij iets opbiechten: "Ik weet dat het wat smerig klinkt, maar ik zit acht uur in dat wetsuit. Dus moet ik plassen en dat doe ik dan in mijn zwempak."
Het eerste wat hij doet aan het einde van de zwemdag is een douche nemen op de zeilboot. Daarna is het tijd voor lunch, diner... en alle eiwitshakes en snacks die nodig zijn om aan de benodigde 8.000 calorieën per dag te komen.
"Ik eet zoveel mogelijk", zegt hij.
Lecomte werkt samen met 27 wetenschappelijke organisaties en de bemanning verzamelt overal watermonsters tijdens de tocht.
Onderzoekers op de boot verzamelen gegevens over plastic, plankton en geluiden in de oceaan. En Lecomte zelf wordt een soort laboratoriumrat, want zijn team meet constant zijn hartslag, houdt zijn micro-organismen in de gaten en monitort zijn mentale gesteldheid.
De resultaten van het biologische, oceanografische en medische onderzoek zullen worden gebruikt door organisaties als de NASA en Woods Hole Oceanographic Institution.
Wat Lecomte het meest raakt, is al het plastic dat ze onderweg tegenkomen. "We zien gemiddeld twee stukken plastic per 5 minuten", vertelt hij.
Natuurlijk is er ook leven in de zee. Lecomte zegt dat er soms kwallen tegen zijn neus aan zwemmen en dat hij onder water ook plankton, zwaardvissen, haaien en een dolfijnen heeft gezien.
Lecomte geeft aan de laatste dagen minder zeedieren te hebben gezien. Dat komt mogelijk omdat hij niet meer in de warme en voedselrijke stroom zwemt. Plastic komen hij en zijn team wel overal tegen.
Lecomte zegt mentale trucs te gebruiken om gemotiveerd te blijven in het water.
Als de zee ruw is, slaan de golven in zijn gezicht en is het moeilijk om slag vast te houden.
"Daardoor raak ik uit mijn ritme, een soort van autopilot", zegt hij. "Ik moet dan elke keer mijn slag aanpassen en dat haalt me uit mijn dagdroomstand."
Het is niet voor het eerst dat Lecomte een oceaan over zwemt. In 1998 zwom hij al eens de hele Atlantische Oceaan over.
Hij zwom toen van de Amerikaanse staat Massachusetts naar Frankrijk.
Als je benieuwd bent waar Lecomte nu is dan kun je zijn tocht volgen op Seeker.com/TheSwim of via deze live-tracker en dagelijks logboek.
