Als journalist bij Business Insider, heb ik feitelijk twee banen.
De helft van de tijd werk ik aan onze podcast This Is Success, waarin ik mensen interview die de top van hun sectoren hebben bereikt (of daar naartoe op weg zijn) en vertellen over de lessen die zij hebben getrokken uit hun grootste successen en mislukkingen.
De rest van de tijd schrijf ik voor onze serie Better Capitalism, die onderzoekt waarom zakelijke leiders zich in toenemende mate richten op de gemeenschappelijke belangen in de wereld, in plaats van alleen die van hun aandeelhouders.
Nu 2018 zijn einde nadert, heb ik de tijd genomen om op het afgelopen jaar te reflecteren. Dit zijn de belangrijkste lessen die me bij zijn gebleven.
Van ‘This Is Success’ heb ik geleerd dat een riskante stap buiten je comfortzone de moeite waard kan zijn.
CEO Barry Diller van het Amerikaanse media- en internetconcern IAC heeft een ongebruikelijk manier voor het zoeken van geschikte mensen. Ze vindt dat het beter is een jong talent een leidende positie te geven, dan iemand met veel ervaring van buitenaf.
Zo kwam Anjali Sud aan zijn baan als directeur van Vimeo, de videotak van IAC. "Ik denk dat je leercurve buiten je comfortzone veel steiler is en dat je je veel sneller ontwikkelt als leider", vertelde ze me.
Ik hoorde vergelijkbare verhalen van CEO Daniel Schwartz van Restaurant Brands International, die op zijn 32ste zonder al te veel ervaring de CEO werd van Burger King, en van voormalig vicevoorzitter Beth Comstock van General Electric, die hoofd marketing werd bij de automaker zonder ooit maar een marketingboek te hebben gelezen.
Allemaal beamen ze dat zo'n soort gok ook slecht kan uitpakken, maar het moedigde mij aan eerder kansen te pakken, ook al voelde ik me daar in eerste instantie onzeker over.
Op zeker moment moet je de details laten voor wat ze zijn.
Alli Webb heeft een nevenproject voor hairstyling uitgebouwd tot de kapsalonketen Drybar met meer dan 100 vestigingen in Noord-Amerika. Ze deed dat met hulp van haar man Cameron Webb, die designer is, en haar broer Michael Landau, een marketeer.
Omdat Webb haar persoonlijke project zag uitgroeien tot een volwassen en levendige business, moest ze bepaalde taken loslaten en nieuwe taken oppakken. Ze vertelde dat ze zich een stuk beter voelde toen ze zich niet meer bezighield met details en zich concentreerde op de taken waar ze op dat moment in haar carrière beter in was. Dat was de belangrijkste ontwikkeling die ze heeft doorgemaakt als zakenvrouw.
"Eerlijk gezegd zijn er momenten dat ik het niet eens ben met beslissingen die worden genomen, en dat is dan wel even slikken", vertelde ze. "Maar we moeten verder en we moeten leren van onze fouten. Ik denk dat dat allemaal bij het groeiproces hoort."
Ik heb ook geleerd dat zelfvertrouwen een vaardigheid is die je kan ontwikkelen, net als andere vaardigheden.
Ryan Serhant is niet alleen de ster van het populaire televisieprogramma "Million Dollar Listing", hij is ook een van de meest succesvolle makelaars van de Verenigde Staten. Zijn team heeft het afgelopen jaar voor meer dan 800 miljoen dollar (ruim 700 miljoen euro) aan transacties gesloten.
Serhant straalt zelfvertrouwen uit en dat is heel belangrijk in de huizenmarkt, zeker bij grote klanten. Maar het grootste deel van zijn leven was hij naar eigen zeggen onhandig en verlegen.
"Toen ik na de universiteit naar New York verhuisde, moest ik de eindjes aan elkaar knopen als acteur. Ik werd toen snel makelaar. Op een dag besloot ik te gaan doen wat nodig is om succesvol te worden op de huizenmarkt."
"Ik werd gedwongen een dikkere huid te kweken en uit mijn schulp te kruipen, om beter met vreemden te kunnen praten. Daar was ik, toen ik net in New York woonde, doodsbang voor", vertelde hij me. "En ik denk dat die vaardigheid om zonder schaamte op straat op mensen aan te spreken en te vragen naar hun naam, me echt heeft geholpen bij het zakendoen."
Geen enkel probleem is helemaal uniek.
Jocko Willink en Leif Babin waren commandant bij de elite-eenheid Navy SEAL en schreven het boek "The Dichotomy of Leadership."
Met hun bedrijf Echelon Fron hebben zij sinds de oprichting in 2010 met zo'n 400 bedrijven samengewerkt. Ze vertelden me dat er twee fouten zijn die nieuwe leiders vrijwel altijd maken: ze denken dat ze vanaf dag één alles moeten weten en ze denken dat hun problemen uniek zijn.
Beide denkfouten zijn gevaarlijk. Ze kunnen niet alleen leiden tot onterechte angst, maar ze kunnen er ook voor zorgen dat leiders anderen de schuld gaan geven als dingen niet zo gaan als gepland. In plaats daarvan kunnen ze beter de omstandigheden accepteren en hulp zoeken bij mensen die al eens voor dat soort uitdagingen hebben gestaan.
Ik interviewde Willink voor de podcast en hij kwam met een tip die te simpel lijkt om nuttig te zijn. Toch heeft die tip ervoor gezorgd dat ik in november de marathon van New York uitliep, ondanks een pijnlijke blessure.
De training om Navy SEAL te worden is zwaar, legde Willink uit, maar er is op zich niks speciaals aan. Als je eraan begint, moet je fysiek in staat zijn de trainingen ook af te ronden, maar de belangrijkste reden dat nieuwe rekruten afhaken is dat ze geen pijn willen verduren. "Er is een grote les: geef niet op."
Ik heb ook verhalen gehoord over hoe succes is gebaseerd op de relaties die je helemaal in het begin van je carrière hebt opgebouwd.
Een aantal jaar geleden besloot Larry Morrow te stoppen met zijn studie aan de universiteit om geld te verdienen met zijn evenementenbedrijf. Nu heeft hij een in New Orleans gevestigd evenementenbureau met klanten als Drake en Mary J. Blige, en een restaurant dat door de pers wordt overladen met complimenten.
De 27-jarige ondernemer vertelde me dat zijn succes is gebaseerd op zijn relaties. "Ik heb een reputatie opgebouwd in het organiseren van grote evenementen door simpelweg goed te zorgen voor mijn klanten."
De reden dat hij een klant als Diddy kon strikken, was de manier waarop hij zijn eerste klanten heeft behandeld. Die vertelden hun vrienden en kennissen over hem, uiteindelijk kwam het terecht bij de popster.
De meeste succesvolle ondernemers houden van controle - ook al is dat controle over hun eigen mislukkingen.
Er is een bepaalde subcultuur van online "influencers" die stellen dat het opzeggen van je baan en het beginnen van een eigen bedrijf iedereen gelukkig maakt. Maar na vele gesprekken met ondernemers is het voor mij duidelijk geworden dat dat een heel slecht advies is. De mythe van de "geboren ondernemer" ligt dichterbij de waarheid, bewijst oprichter en CEO Eddy Lu van sneakermerk GOAT
Lu en zijn medeoprichter Daishin Sugano zegden hun banen in de financiële sector op. Ze begonnen met het ontwikkelen van apps en hadden daarna een franchisewinkel voor soesjes. Maar dat flopte allemaal en Lu raakte diep in de schulden.
"Ik had mezelf diep in de schulden gestoken", vertelt de CEO van GOAT. "Het was heel pijnlijk. Ik werd af en toe midden in de nacht wakker met een enorm schuldgevoel en ik was echt bang."
Maar zoals zoveel andere rasondernemers met wie ik heb gesproken, verkeerde hij liever in de situatie dat hij controle had over zijn eigen zaken, dan dat hij voor iemand anders werkte. "Om eerlijk te zijn, om terug te gaan naar een baan in een groot bedrijf was waarschijnlijk nog erger."
Ik kreeg ook verrassend advies: het heeft helemaal niet zo veel zin om veel na te denken over je carrière.
Je kent Bethenny Frankel misschien wel van de realityshow "Real Housewives of New York City". Maar wat je waarschijnlijk niet van haar weet, is dat ze die bekendheid heeft gebruikt om een succesvol bedrijf op te zetten: Skinnygirl.
Frankel was nooit van plan om een realityster te worden, vertelde ze me, maar ze heeft het wel in haar voordeel gebruikt. Haar advies is dan ook: probeer niet van tevoren te bedenken hoe je hele carrière eruit moet zien, want de dingen gaan toch wel zoals ze gaan. En zonder zo'n gigantisch plan, neem je misschien sneller risico's die goed zijn voor je carrière.
"Neem de dingen zoals ze komen, en als er iets niet goed gaat, richt je je gewoon ergens anders op", zei ze. "Probeer gewoon op een andere manier omhoog te klimmen. Je moet gewoon verschillende dingen uitproberen om uit te vinden wat bij je past en wat niet."
Door jezelf simpele vragen te stellen, word je beter in je werk.
Adena Friedman kwam in 1993 als stagiair bij Nasdaq terecht en heeft zich tijdens haar hele carrière op de beurs omhoog gewerkt.
Dat lukte haar door simpelweg kritisch te kijken naar wat ze iedere dag presteerde, vertelde ze me. "Heb ik alles bereikt dat ik kon bereiken? Heb ik iedere dag mijn best gedaan en kom ik iedere dag naar mijn werk alsof het mijn eerste dag is?"
Simpel, maar effectief.
Je leidinggevende hoef je niet op een voetstuk te plaatsen.
Stanley McChrystal had tot 2010 een belangrijke functie in het Amerikaanse leger. Hij veranderde de manier waarop missies geleid worden.
In zijn boek "Leaders" schrijft McChrystal dat we niet meer zo tegen onze leidinggevenden op moeten kijken. Zelfs als we onze baas niet aardig vinden, zijn we geneigd hem of haar op een voetstuk te plaatsen, maar dat staat vooruitgang in de weg.
"Leiders hebben een belangrijke rol, maar hun volgers hebben een nog veel grotere verantwoordelijkheid", vertelde hij me. "Zij moeten hun leider vormen. Als je je leidinggevende een fout ziet maken en je zegt er niets van, dan doe je je werk niet goed."
Ik leerde ook dat je niet alleen op je doel moet focussen, maar ook van de weg ernaartoe moet genieten.
Peter Diamandis is een succesvolle ondernemer die vooral bekend is dankzij zijn werk in de ruimtevaart en het oprichten van de X Prize, waarmee hij een prijs uitloofde aan het team dat als eerste een herbruikbaar ruimtevaartuig ontwikkelde.
Toen hij getuige was van de winnende vlucht, realiseerde hij zich dat hij dat mogelijk had gemaakt dankzij meer dan tien jaar aan werk.
"Ik herinner me dat moment goed", zei hij. "De lancering naar de ruimte was net goed gegaan en het ruimtevaartuig was weer geland, tegen alle verwachtingen in. Het voelde alsof ik boven aan een berg stond die ik al elf jaar lang aan het beklimmen was. Maar ik weet nog dat toen ik om me heen keek, ik alleen maar hogere bergtoppen zag. Dus de weg naar je doel is belangrijker dan het doel zelf."
Bedrijven hoeven geen liefdadigheidsinstellingen te zijn om iets goeds te doen.
Het klinkt als een goed idee om bedrijven keuzes te laten maken waar de maatschappij wat aan heeft, maar dat gebeurt natuurlijk nooit als bedrijven winst moeten inleveren. Ze zijn immers geen goede doelen.
Maar Wendy Woods, die als senior partner bij de Boston Consulting Group werkt, zei tegen mij dat bedrijven daar ook geen goede doelen voor hoeven te zijn. Het is nu namelijk heel logisch als bedrijven initiatieven omarmen die gericht zijn op bijvoorbeeld duurzaamheid.
"Het runnen van een bedrijf gaat niet alleen maar om de economische kant, maar ook om het zoeken naar manieren om iets toe te voegen aan de maatschappij en tegelijkertijd waarde te creëren voor de aandeelhouders", zei ze.
Uit onderzoek van BCG blijkt dat bedrijven die zich veel bezighouden met duurzaamheid, meer groeien dan bedrijven die dat niet doen. Door zich op duurzaamheid te richten, zijn ze namelijk niet alleen goed bezig voor de planeet, maar besparen ze vaak ook nog kosten.
Het lijkt erop dat bedrijven zich meer op de lange termijn richten.
In de nasleep van de Grote Depressie publiceerde de Britse econoom John Maynard Keynes zijn boek "The General Theory of Employment, Interest, and Money". Hij maakte een onderscheid tussen korte- en langetermijnwaarde en schreef dat bedrijven eerder geneigd zijn te kiezen voor de korte termijn – ten koste van de maatschappij.
Daarom leek het voor hem logisch om een maatschappelijke missie in het bedrijf op te nemen. Niet iedereen was het daarmee eens, zo geloofde Milton Friedman erin dat je alleen iets kon betekenen voor alle aandeelhouders door keuzes te maken die goed voor hen waren. Daarna zou alles dan wel op z'n plek vallen.
De ideeën van Friedman werden in de jaren 80 omarmd, en vooral in de Verenigde Staten werd het belang van de aandeelhouders boven alles gesteld. Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz vertelde mij dat de korte termijn daardoor belangrijker werd dan ooit.
Toch is dat inmiddels veranderd. Zo zegt de CEO van BlackRock, Larry Fink, dat hij geen zaken wil doen met bedrijven die geen duidelijk omschreven doel hebben – buiten het maken van winst. Stiglitz denkt dat die verandering uit het overlevingsinstinct van bedrijven voortkomt. De afgelopen twee decennia is het BBP veel trager gegroeid dan in de decennia daarvoor, dus bedrijven zoeken andere strategieën.
Kortom: we voeren weer hetzelfde debat over de rol van bedrijven in de wereld. "Er is niets nieuws onder de zon", zei Stiglitz tegen mij. "Maar de context is nu wel anders."
