Amsterdammer Frank de Munnik woont en werkt als zelfstandige in Zuid-Duitsland. De verschillen met Nederland zijn groot, zowel op het persoonlijke als het zakelijke vlak. Deel vijf van een serie: familierituelen.

In Nederland zijn we gewend elkaar met een verjaardag te feliciteren. Nu vond ik dat ook weleens een beetje overdreven, om de hele kamer daarvoor rond te gaan als je wat aan de late kant aankwam. Maar goed, zo ben je opgevoed.

Niet hier in Duitsland. De zoon van mijn vriendin (pardon, Lebensgefährtin) was jarig, en toen wij ’s morgens opstonden feliciteerde ik allereerst haar daarmee.

Complete verbazing.

Waarom feliciteer je mij? Híj is toch jarig? Ja, oké, feliciteer ik hem als we vanmiddag op bezoek gaan, maar jij bent toch zijn moeder?

Kortom, dat doet men hier dus niet. Niet zo erg, dat scheelt weer al die mensen die hun koffie en taart neer moeten zetten om een hand te geven.

Familiebezoek: een schone zaak

Ik heb al eens iets over de Kehrwoche verteld. Schoonmaken en dat ook tonen is hier errug belangrijk.

De broer van mijn Lebensgefährtin zou op zaterdagmiddag een uurtje bij ons langs komen. Op donderdagmorgen begon mijn, ik ga het afkorten, LG, al zenuwachtig te worden.

Je moet je bureau opruimen. Hè, waarom ? Liggen alleen wat papieren van mijn werk. Nee, dat ziet er niet uit. Ik realiseerde me toen nog niet dat dat pas het begin was.

Tot vrijdagavond werd er gepoetst. De badkamer kon je alleen nog met zonnebril betreden, zo weerspiegelde het licht in de blinkende tegels. Van de keukenvloer kon je eten, enzovoorts. Op zaterdagmorgen vond er nog een complete controle plaats.

Het was mooi weer. Broer en echtgenote arriveerden en liepen meteen naar de tuin. Anderhalf uur later liepen ze weer naar hun auto. Ze hebben het hele huis van binnen niet gezien. Maar het idee dat…

Ik ga ervan uit: mensen bezoeken me omdat ze het leuk vinden mij te zien; niet om te checken of ik het stof wel van de plinten heb geveegd. Hier niet.

Burencontrole

Wij huren onze woning. Als wij een paar dagen op vakantie gaan sluit LG altijd de deur van de hal naar het binnenhuis af. Ja, zegt ze, je weet maar nooit, de verhuurster heeft een sleutel van de buitendeur en zou zomaar kunnen komen controleren of ons huis wel op orde is.

En zulke dingen gebeuren echt. Ik sprak iemand die vertelde dat hij een keer een vuilniszak op zijn balkon had gezet, om de volgende dag in de container te gooien. Maar toen had zijn buurvrouw, met gevaar voor eigen leven over haar balkon hangend, het al ontdekt en de huismeester gewaarschuwd. Een vuilniszak op het balkon mocht niet volgens de huisregels! Orde moet zijn.

Weg borreluurtje

We hadden de kinderen van mijn LG met hun partners uitgenodigd voor een diner. Nou, zei ik, vraag ze dan tussen vier en vijf, drinken we wat en ga ik rustig koken (ik ben namelijk de kok hier). Falsch.

Duitsers hangen hun jas op en gaan ervan uit meteen aan tafel aan te schuifen, alwaar het eten al dampend staat… weg borreluurtje en de sociale uitwisseling die wij in Nederland gewend zijn. "Zal ik even helpen in de keuken ?", behoort de gast ten slotte te vragen. Waarop vanzelfsprekend de gastheer of -vrouw zegt: "Welnee, alles onder controle. Schenk nog eens in."

Heerlijk wonen

Voor iedereen die nu langzaamaan denkt: als je zo negatief bent over Duitsland, waarom woon je er dan? Nee, ik ben niet negatief, ik probeer alleen wel alle Nederlanders wat bagage mee te geven waar je rekening mee moet houden om de Duitsers in het zuiden te begrijpen. Pas je je aan, wat ik heb gedaan, is het hier heerlijk wonen.

Benzine aan de pomp kost 30 eurocent minder, uit eten is zeker 30 procent goedkoper en, als je ouder wordt ook niet onbelangrijk, de medische verzorging is fantastisch. Het landschap, de cultuur, musea, er is zoveel moois.

De taal als je er in verdiept trouwens ook, en Duitsers hebben echt humor! Ook zelfspot. Ik kan het iedereen aanraden, je moet alleen een beetje voorbereid zijn dat Duitsland toch anders is, hoe dichtbij ook. Meer anders dan de meeste Nederlanders denken.

Frank de Munnik (1957) is Amsterdammer. Wilde ooit journalist worden, kwam in de reclame terecht. Hij werkte onder meer bij Prad (nu Publicis) en Reader's Digest. Voormalig mede-directeur Publex, pionier van de buitenreclame in Nederland. Sinds 4,5 jaar woonachtig in Zuid-Duitsland in de buurt van Stuttgart. Frank werkt als zelfstandige onder meer voor hotels en geeft les in 'Business Nederlands' aan managers bij Duitse bedrijven.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl